Σε μια τόσο έντονη εποχή, όπου παίζονται πολλά, εύκολα διαπιστώνει κανείς ότι ο κόσμος είναι μπερδεμένος. Τέλος οι βεβαιότητες. Τέλος οι σκέψεις, τα σχέδια, τα όνειρα για το αύριο. Πως θα τη βγάλουμε καθαρή σήμερα: αυτό απασχολεί τη μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων και όσων δύσμοιρων τυχαίνει να ζουν αυτήν την περίοδο στη χώρα μας. Αυτήν τη σύγχυση την διαπιστώνει κανείς και στα κείμενα που δημοσιεύονται είτε σε εφημερίδες και free press είτε στα δίκτυα κοινωνικής δικτύωσης. Προσοχή: μιλώ για τα μη κατευθυνόμενα κείμενα – γιατί υπάρχουν μπόλικα και από δαύτα, που προσπαθούν έμμεσα ή ακόμα και χωρίς αιδώ να πάρουν θέση, υπέρ των συμφερόντων των ισχυρών. Ναι, είναι εκείνα τα κείμενα που λένε πως η ανάπτυξη πλησιάζει, πως βλέπουμε φως στην άκρη του τούνελ, πως όλα πάνε καλά στο Ελλαδιστάν. Το παράξενο (χμ…) είναι πως υπάρχουν συμπατριώτες μας που τα πιστεύουν.
Είναι τόσος μεγάλος ο όγκος πληροφορίας, είναι τόσο έντονη η πλύση εγκεφάλου, μας ψεκάζουν κιόλας, οπότε… καμία αντίστασις! Μοιρολατρία. Να τη βγάλουμε καθαρή εμείς κι ας καεί το σύμπαν δίπλα μας. Όχι μόνον δεν υπάρχει καμία αντίσταση, αλλά και όποτε εμφανίζεται κάτι που αντιδρά στον κυβερνητικό οδοστρωτήρα η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού, αντί να συμμαχήσει, έστω, να δει με συμπάθεια την αντίδραση, βρίσκεται στο στρατόπεδο του… οδοστρωτήρα! Τα παραδείγματα είναι μπόλικα και συνεχόμενα. Αν δει κανείς ειδήσεις στα καθεστηκυία τηλεοπτικά κανάλια θα πιστέψει πως στις Σκουριές πχ μια χούφτα βλαμμένων εμποδίζει μια επένδυση που θα φέρει πρόοδο! Επίσης, η απόφαση των καθηγητών να απεργήσουν κατά την περίοδο των πανελλήνιων εξετάσεων γίνεται αντικείμενο χλεύης. Τέσσερις μήνες διακοπές το χρόνο κάνουν, τα συντεχνιακά τους συμφέροντα υποστηρίζουν, καλόμαθαν οι δημόσιοι υπάλληλοι, υποθηκεύουν το μέλλον των παιδιών μας! Καλά, ιδίως αυτό το τελευταίο θα είχε πολύ πλάκα αν δεν ήταν τραγικό! Οι γονείς των οποίων τα τέκνα καλούνται να δώσουν εξετάσεις αυτήν την εποχή πιστεύουν πως τα πράγματα είναι ίδια με είκοσι χρόνια πριν. Τα βλαστάρια τους θα μπουν στα πανεπιστήμια, θα μάθουν γράμματα και θα διασφαλίσουν μια θέση στην αγορά εργασίας που θα τους εξασφαλίσει το μέλλον! Ποιο μέλλον ρε; Των 400 ευρώ και βγάλε; Μία με δύο δεκαετίες μάθησης και εξειδίκευσης για να γίνεις σερβιτόρος; Και δεν το λέω υποτιμητικά – εξάλλου σερβιτόρους της Ευρώπης μας θέλουν.
Το χιούμορ… επιστρατεύεται ως όπλο αλλά δεν είναι αρκετό: «Αποφασίστηκε τελικά οι επιστρατεύσεις να στέλνονται με τους λογαριασμούς της ΔΕΗ», που λέει και το Stickers for the Masses! Η τρικομματική μας κυβέρνηση βρήκε τον τρόπο να χτυπάει την αντίσταση όταν η μαζική πλύση εγκεφάλου αποτυγχάνει: επιστράτευση. Έτσι κατέστειλε τις κινητοποιήσεις στο χώρο των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς στην Αθήνα. Έτσι αποφάσισε να σταματήσει την απεργία των εκπαιδευτικών. Τα μηνύματα εδώ όμως είναι διαφορετικά από αυτά που περίμενε: οι εκπαιδευτικοί θα απεργήσουν κατά πως φαίνεται! Παρά το γεγονός ότι κινδυνεύουν με φυλάκιση και απόλυση! Προφανώς αν δεν διακινδυνεύσεις να χάσεις τίποτε δεν μπορείς να διεκδικήσεις τα πάντα! Αν φοβάσαι (ψέματα: αν δεν μπορείς να ξεπεράσεις τον φόβο σου) τότε μια ζωή δούλος θα είσαι. Υποτακτικός. Έρμαιο στις διαθέσεις των εξουσιαστών. Που, αν δεν βλέπουν αντίσταση, γιατί να μην συνεχίσουν αμέριμνοι τον βιασμό σου; Αν θέλουμε να δούμε κάτι να αλλάζει προς το καλύτερο στη χώρα μας πρέπει να σταθούμε δίπλα στον αγώνα των εκπαιδευτικών. Ακόμα όμως κι αν αυτή αποτύχει η κατάσταση θα συνεχίσει να είναι εκρηκτική. Κι αν όσοι περνούν καλά με το υπάρχον status quo, πιστεύουν ότι ελέγχουν την κατάσταση (έτσι φαίνεται) να ξέρουν πως ένα τσακ χρειάζεται για να ανατραπούν τα πάντα. Και τότε… γαία πυρί μιχθήτω!
ΥΓ: Δεν σας φαίνεται παράξενο πως όταν φίλαθλοι πανηγυρίζουν την κατάκτηση ενός τίτλου καμία αστυνομία δεν επεμβαίνει για τη ομαλή λειτουργία της κυκλοφορίας ενώ όταν βγαίνουν στους δρόμους άνθρωποι για να διαμαρτυρηθούν και να διαδηλώσουν γίνονται επεισόδια και συλλήψεις; Ας μην χαίρονται όμως οι κυβερνώντες: θα τη βρουν από εκεί που δεν το περιμένουν. Από τους απολιτίκ οπαδούς, που τους νιώθουν δικούς τους. Από αυτούς όμως που δεν δέχονται την αδικία, όπως φάνηκε στον πρόσφατο τελικό κυπέλλου Ολυμπιακού – Αστέρα Τρίπολης. Είπαμε: ένα τσακ χρειάζεται…
Θόδωρος Γιαχουστίδης