Xmas με Filmnoir

Γράφει η Έφη Παλιοτζήκα

Στα πλαίσια των πατροπαράδοτων αφιερωμάτων των εορταστικών ημερών, κάνω κι εγώ με τη σειρά μου μια επιλογή (λίστες) από σειρές –ταινίες και μουσικά άλμπουμ. Πρόκειται συνεπώς για ένα άρθρο τύπου «10 ταινίες που θα ήταν καλό να δεις στις γιορτές αν δεν το έχεις κάνει ήδη», το οποίο μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και μετά την εορταστική περίοδο- ας μην ψυχαναγκαζόμαστε. Μεγάλο κομμάτι του, όπως θα παρατηρήσετε αποτελείται από φετινές κυκλοφορίες, αλλά σίγουρα δεν επιζήτησα, απλά το 2019 προέκυψε.

Σειρές

Fleabag (2016-2019)

Σκηνοθεσία: Phoebe Waller-Bridge
Πρωταγωνιστούν: Phoebe Waller-Bridge, Sian Clifford, Olivia Colman

Τι κάνει ένα ινδικό χοιρίδιο στη μέση του Λονδίνου; Όταν έπεσα πρώτη φορά το 2016 πάνω στη σειρά, αυτό που με ενθουσίασε ήταν το πόσο αβίαστα έβγαινε η ταύτιση με την κεντρική ηρωίδα μέσω του τεχνάσματος της απεύθυνσης στον θεατή. Η «Fleabag» σε κοιτά στα μάτια και σου εκμυστηρεύεται ένα-ένα όσα της συμβαίνουν, μικρά και μεγάλα, αναλύει με την ίδια ένταση τα συμβάντα της ζωής της, δίνοντας συχνά πολύ περισσότερες πληροφορίες απ’ όσες κανείς θα ήθελε να ξέρει. Αυτό που δεν συνειδητοποίησα με την πρώτη θέαση, ήταν το πόσο μεγάλη δυναμική έχει αυτή η σειρά. Η σκηνοθέτιδα δεν διαπραγματεύτηκε ποτέ μια ταυτότητα για την κεντρική της ηρωίδα, απλά στην πέταξε στη μέση της οθόνης, πιο σάρκινη από ποτέ. Σώμα και αίμα, με αυτά σταυρώνεται, στη βδομάδα των παθών της, μια γυναίκα κάπου στα τριαντακάτι της που καλείται να διαχειριστεί τον έρωτα, το σεξ, το σώμα της, τις ανθρώπινες σχέσεις και τον θάνατο. Μια εξαιρετική σειρά, είχα πει όταν έκλεισε η πρώτη σεζόν, και ειλικρινά δεν μπορούσα να προβλέψω ότι η δεύτερη θα ερχόταν τόσο καθηλωτικά και τόσο βέβηλα να πατήσει πάνω στην ανθρώπινή μας υπόσταση. Καμιά λύτρωση, καμιά σωτηρία για την πρωταγωνίστρια. Γιατί πρόκειται, παρά τα γκροτέσκ στοιχεία που έχει η σειρά, για μια απόλυτα πραγματική ιστορία. Όλοι μας περιστρεφόμαστε αέναα γύρω από το δάχτυλό μας, αναζητούμε την αγάπη, την επιτυχία, τον έρωτα. Ο καθένας μας βλέπει την ατομική του αφήγηση σε πρώτο πρόσωπο, και αυτή σε γενικές γραμμές είναι η ύπαρξη. Το πώς θα τα βγάλει κανείς πέρα μαζί της είναι μια σύμβαση. Ακριβώς σαν αυτή της μη-αποστροφής στον θεατή στη μικρή οθόνη.

Why women kill (2019-)

Σκηνοθεσία: Marc Cherry
Πρωταγωνιστούν: Lucy Liu, Ginnifer Goodwin, Kirby Howell-Baptiste

Γιατί σκοτώνουν οι γυναίκες; Η πρώτη απάντηση που έρχεται στο μυαλό του θεατή και φυσικά αυτή που καλλιεργεί και ηθελημένα το πρώτο επεισόδιο της σειράς είναι η στερεοτυπική αντίληψη: «Για τους άντρες». Ωστόσο η σειρά αποτελεί μια σπουδή στις πολύπλοκες ανθρώπινες σχέσεις που αναπτύσσει μια γυναίκα με άλλες γυναίκες, άλλους άντρες και κυρίως με τον ίδιο της τον εαυτό. Ο Marc Cherry συμπύκνωσε την εμπειρία του από προηγούμενες Οδύσσειες Γυναικών (Νοικοκυρές σε απόγνωση) και δημιούργησε μια τρομερά καλογυρισμένη σειρά, τόσο από άποψη πλοκής και χαρακτήρων όσο και από άποψη αισθητικής. Τρεις εποχές, τρεις γυναίκες, ένα σπίτι. Ο κοινός χώρος που φιλοξενεί τρεις ιστορίες φόνου, είναι η οικογενειακή εστία για τρεις γάμους σε τρεις διαφορετικές χρονικότητες: στα 60s, στα 80s και στον 21^ο αιώνα. Οι μεταβάσεις από τη μια ιστορία στην άλλη αποτελούν ένα από τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία της σειράς, που εμένα προσωπικά λόγω και της αδυναμίας που έχω στη συγκεκριμένη ταινία, μου θύμισε κάτι από τις Ώρες του Stephen Daldry. Ποιος είναι αυτός λοιπόν που οπλίζει το χέρι μιας γυναίκας να διαπράξει ένα φόνο; Είναι η απειλή; Είναι ο φόβος; Είναι το πάθος; Η ζήλια; Η αγάπη; Ή μήπως ένα κράμα όλων; Αυτό που έρχεται να υπογραμμίσει η σειρά με πολύ εύστοχο και απολαυστικό τρόπο είναι ότι δεν μπορούμε να λειτουργούμε με προκαθορισμένα μοτίβα και πως ο κάθε άνθρωπος, και κατά συνέπεια η κάθε γυναίκα, μπορεί να οδηγηθεί σε μια ακραία πράξη – όπως αυτή του φόνου με αμέτρητους και ευφάνταστους τρόπους.

Killing Eve (2018-)

Σκηνοθεσία: Phoebe Waller-Bridge
Πρωταγωνιστούν: Sandra Oh, Jodie Comer, Fiona Shaw

Ερχόμαστε να ξαναβρούμε την σκηνοθέτιδα του Fleabag στην πιο πρόσφατη δουλειά της. Η σειρά φαίνεται να ακολουθεί την αλάνθαστη συνταγή: Ειδικές μονάδες αναλαμβάνουν να συλλάβουν κατά συρροήν δολοφόνους. Μόνο που εδώ, η πράκτορας του FBI, Eve, κυνηγάει υπό την εποπτεία της υπεύθυνής της Carolyn την ρωσίδα ψυχασθενή πληρωμένη δολοφόνο με το όνομα Villanelle. Ενώ το μεταξύ τους παιχνίδι ξεκινά με όρους ποντικιού και γάτας, καταλήγει να εξελίσσεται σε μια σχέση λατρείας κι από εκεί να πατάει πάνω σε σχέσεις εξουσίας. Η εντυπωσιακή Villanelle αποφασίζει να διεκδικήσει την καρδιά της Eve με κάθε τρόπο, φέρνοντας της όπως οι γάτες στο αφεντικό τους νεκρά ποντίκια στα πόδια. Η δεύτερη σεζόν έκλεισε αφήνοντας μας σε αναμονή σχετικά με το περιεχόμενο της τρίτης, καθώς οι δυο κεντρικές πρωταγωνίστριες βρίσκονται αμφότερες σε μια στιγμή απόλυτης παραίτησης. Κάτι φυσικά που δίνει στη σκηνοθέτιδα τη δυνατότητα να επαναδιαπραγματευτεί ριζικά τα ζητούμενα που θα θέσει στην Τρίτη σεζόν της σειράς η οποία αναμένεται να κυκλοφορήσει μέσα στο 2020.

Harlots (2017-)

Σκηνοθεσία: Moira Buffini, Alison Newman
Πρωταγωνιστούν: Lesley Manville, Kate Fleetwood, Holli Dempsey

Για όσους λατρέψαμε το The Knick (2014), το Harlots αποτελεί μια τηλεοπτική όαση. Βρισκόμαστε στο Λονδίνο του 18^ου αιώνα, όπου οι οίκοι ανοχής αποτελούν προπύργια κρατικής και κοινωνικής εξουσίας. Οι γυναίκες που διοικούν τα κακόφημα σπίτια έχουν μεταξύ τους βεντέτες οι οποίες έχουν τις ρίζες τους βαθιά χωμένες στο σκοτεινό τους παρελθόν, ενώ βασικό ζητούμενο κάθε σπιτιού πέρα από την ποικιλία και την εχεμύθεια είναι μια όμορφη παρθένα πάνω στην οποία οι ευγενείς καλούνται να πλειοδοτήσουν. Η Margaret Wells και η Lydia Quigley είναι οι δύο μεγάλες μητέρες, των οποίων τα πάθη, οι οικογένειες και οι επιλογές έχουν γεμίσει μέχρι στιγμής τρεις σεζόν με μεγάλη επιτυχία. Αξίζει να δει κανείς αυτή τη σειρά όχι μόνο γιατί είναι μια σειρά εποχής με έναν πολύ ιδιαίτερο θεματικό πυρήνα, αλλά γιατί την ίδια στιγμή έχει δοθεί ιδιαίτερη έμφαση στην εξέλιξη των χαρακτήρων, κάτι που αλλάζει τις ισορροπίες από κύκλο σε κύκλο.

Disenchantment (2018-)

Σκηνοθεσία: Matt Groening, Josh Weinstein
Πρωταγωνιστούν: Abbi Jacobson, Eric André, Nat Faxon

Από τους δημιουργούς των Simpsons, Futurama και Gravity Falls, μια σειρά animation με κεντρικούς της πρωταγωνιστές έναν δαίμονα στο μέγεθος μιας γάτας, ένα αποτυχημένο ξωτικό και την πριγκίπισσα που… δεν καταφέρνει να εκπληρώσει τους κοινωνικούς και έμφυλους ρόλους της ούτε κατά προσέγγιση. Η ετερόκλητη αυτή παρέα τριγυρίζει ολημερίς και –κυρίως– ολονυκτίς στο βασίλειο του πατέρα της Teabinie, για τους φίλους Bean, γεννώντας μια σειρά από πρακτικά και διπλωματικά προβλήματα στην αυτοκρατορία του. Όλα ξεκινούν από την άρνηση της πριγκίπισσας να δεσμευτεί γύρω απ’ οτιδήποτε άλλο πέρα από το αλκοόλ, και συγκεκριμένα τις μπύρες. Οι βλέψεις δεκάδων εχθρών, ανθρώπων και μαγικών πλασμάτων, για το βασίλειο της Ονειροχώρας αποτελούν τον πυρήνα των περιπετειών της Bean, του Elfo και του Luci, γραφικών αντι-ηρώων. Σίγουρα η σειρά δεν έχει τα φόντα να φτάσει σε διάρκεια το Simpsons (πάλι καλά), ωστόσο η εποχή του Μεσαίωνα στην οποία εκτυλίσσεται, γεμάτη αρρώστιες, μέταλλο και ίντριγκα, μπορεί να αποτελέσει ένα καλό ανάλογο του υπερσύγχρονου μέλλοντος και η σειρά να κατακτήσει μια επιτυχία αντίστοιχη του Futurama (αν και δύσκολα επανα-εφευρίσκει κανείς χαρακτήρες σαν του Bender, οπότε πρέπει να αρκεστούμε στην αντι-πριγκίπισσα πρωταγωνίστρια).

Doom Patrol (DC, 2019-)

Σκηνοθεσία: Jeremy Carver
Πρωταγωνιστούν: Diane Guerrero, April Bowlby, Alan Tudyk

Αν και ποτέ δεν ήμουν ο τύπος που θα παρακολουθούσε υπερ-ηρωικές σειρές, μέσα στο 2019 παρακολούθησα Jessica Jones, Legion και Doom Patrol με μεγάλη ευχαρίστηση. Ωστόσο, το Doom Patrol ήταν το μόνο από τα τρία που κατάφερε να με κερδίσει από το πρώτο επεισόδιο και να μη με απογοητεύσει ως το τελευταίο. Οι Doom Patrol είναι οι αντι-X-men της DC. Αν και η πρόταση αυτή θα αρκούσε, θα το αναλύσω λίγο παραπάνω: τέσσερις άνθρωποι από το δεύτερο μισό του 20^ου αιώνα σώθηκαν από βέβαιο θάνατο και περιθάλφθηκαν κάτω από τα φτερά του καθηγητή Niles (Timothy Dalton) ο οποίος τους έμαθε πώς να διαχειρίζονται τη νέα κατάσταση στην οποία τους έφεραν τα ατυχήματά τους. Ένα κορίτσι με πολλαπλούς ψυχισμούς, ένας εναλλακτικός Hulk, μια σταρ του σινεμά με εξαιρετικά ελαστικό κορμί και ένας πρώην πιλότος που συμβιώνει στο σώμα του με μια μεταλλική λάμψη έρχονται να σώσουν τον κόσμο από έναν σατανικό κακό, τον Mr.Nobody (τον οποίο ενσαρκώνει ο φανταστικός Alan Tudyk). Η ενσωμάτωση των διαφόρων υπο-πλοκών στον κεντρικό κορμό της σειράς γίνεται σταδιακά, δίνοντας περισσότερο την αίσθηση μιας σειράς ταινιών παρά επεισοδίων. Τα τρία επίπεδα στα οποία αναπτύσσεται το story είναι το παρελθόν των χαρακτήρων, η μεταξύ τους αλληλεπίδραση και η δράση τους απέναντι στα διάφορα γεγονότα που συμβαίνουν στο παρόν τους, σε πολύ ευχάριστες αναλογίες. Παρ’ ότι η σειρά βρίσκεται ακόμα σε εξέλιξη, πιστεύω ότι αξίζει να δει κανείς έστω το pilot για να πάρει μια γεύση από αυτή την πολύ ενδιαφέρουσα μεταφορά graphic novel, η οποία μέσα στον φαντασιακό της χαρακτήρα καταφέρνει να ενσωματώσει και να συζητήσει με τον θεατή –με μεγάλη επιτυχία κατά τη γνώμη μου– πολλά ζητήματα της πραγματικότητας.

The marvelous mrs. Maisel (2017-)

Σκηνοθεσία: Amy Sherman-Palladino
Πρωταγωνιστούν: Rachel Brosnahan, Michael Zegen, Marin Hinkle

Αρχικά να πούμε τα τυπικά: φοβερή Rachel Brosnahan, πολύ γέλιο, πανέμορφα χρώματα και σειρά εποχής. Η συγκεκριμένη σειρά «βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα» και αφορά μια Αμερικανίδα νοικοκυρά κάπου στο 1950 η οποία μετά από ένα γερό ταρακούνημα που δέχτηκε στο γάμο της, καταλήγει ένα βράδυ μεθυσμένη σε ένα υπόγειο bar να κάνει stand-up comedy. Με αφορμή την επιλογή της αυτή – όπως θα αποδειχτεί δεν ήταν ένα λάθος της στιγμής– η σειρά μας ξεναγεί τόσο την Αμερική της περιόδου όσο παράλληλα σκιαγραφεί διάφορους τύπους ανθρώπινων σχέσεων, μέσα πάντα από το φίλτρο της κωμωδίας. Η «Υπέροχη Κυρία Maisel» προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στα δυο παιδιά της, στο εκκωφαντικό διαζύγιό της με τα παρελκόμενά του και στον φλεγματικό γάμο των γονιών της (δίδυμο με φοβερή χημεία ο Tony Shalhoub και η Marin Hinkle). Στην προσπάθειά της να επιβιώσει η Midge (όπως λέγεται εκτός σκηνής η κεντρική μας ηρωίδα) θα δεθεί με την εκρηκτική της ατζέντισσα Susie Myerson, μαζί με την οποία θα παλέψουν για να ανοίξουν μια νέα σελίδα στις ζωές τους. Με την 3η σεζόν να έχει κυκλοφορήσει μόλις στις αρχές του Δεκέμβρη, η σειρά προσφέρεται για ατελείωτο βραδινό χάζεμα χριστουγεννιάτικων διακοπών με την Αμερική των 50s και των 60s να παρελαύνει μπροστά από τις οθόνες σας.

The good place (2016-)

Σκηνοθεσία: Michael Schur
Πρωταγωνιστούν: Kristen Bell, William Jackson Harper, Jameela Jamil

Πώς φαντάζεστε τη μετά θάνατον ζωή; Πιθανότατα ό,τι κι αν σκέφτεστε προσεγγίζει περίπου το 5%. Γιατί όλο το υπόλοιπο έχει γραφτεί στο «The Good Place». Τέσσερις νέοι πεθαίνουν και πάνε σε μια γειτονιά του Παραδείσου, εμπίπτοντας απόλυτα στα βαθμολογικά κριτήρια τα οποία τους επέτρεψαν να διαβούν τις πύλες τους. Όλοι; Η Eleanor που υπήρξε ένα βαθιά εγωκεντρικό άτομο, σίγουρα δεν ανήκει εκεί. Όμως κάποιο λάθος στο σύστημα την έστειλε στη θέση μιας άλλης να γευτεί την αιώνια ευτυχία και κάπως έτσι εκείνη με νύχια και με δόντια προσπαθεί να το κρατήσει κρυφό. Φυσικά, αν και η βαθμολόγηση δε συνεχίζεται μετά θάνατον,  ο χαρακτήρας της γεννά μια σειρά γεγονότων τα οποία πυροδοτούν με τη σειρά τους διάφορες αναταραχές στο παραδείσιο κλίμα. Λειτουργεί κάπως σαν παράσιτο μέσα στο τηλεοπτικό πρόγραμμα και ο ρυθμιστής- αρχιτέκτονας της γειτονιάς της είναι αποφασισμένος να βρει τι φταίει. Με την τελευταία της σεζόν να ολοκληρώνεται τη στιγμή που μιλάμε, η σειρά αυτή κατάφερε για τέσσερις κύκλους να εξαντλήσει –χωρίς όμως να εξαντλεί– το αρχικό της θέμα, κάνοντας μας να ελπίζουμε πως δε θα ξεχειλώσει σε έναν πέμπτο κύκλο. Ευφάνταστο περιεχόμενο, καλό καστ και η αλήθεια είναι πως που και που χρειάζεται μια απόλυτα ανάλαφρη σειρά, η οποία καταφέρνει να ενσωματώσει μέσα στην ελαφρότητα της αυτή μεγάλες δόσεις Φιλοσοφίας και πιο συγκεκριμένα Ηθικής Φιλοσοφίας.

Derry Girls (2018-)

Σκηνοθεσία: Lisa McGee
Πρωταγωνιστούν: Saoirse-Monica Jackson, Louisa Harland, Nicola Coughlan

Ιρλανδία 1990, η εποχή των “Troubles”, των συγκρούσεων ανάμεσα στη Βόρειο Ιρλανδία και την Αγγλία που διήρκεσαν πολλές δεκαετίες και φαινομενικά ολοκληρώθηκαν κάπου το 1998 (να σαι καλά google). Πιθανότατα κάποιοι από εσάς να πιστέψατε πως πρόκειται για κάποια ιστορική σειρά με οδομαχίες. Ωστόσο, όπως προδίδει και ο τίτλος, η σειρά ασχολείται με τη ζωή της δεκαεξάχρονης Erin και της παρέας της. Μια από τις πιο ιδιαίτερες σειρές, η οποία καταφέρνει να μεταφέρει με κωμικό τρόπο τον παλμό μιας εποχής και ενός τόπου που είναι σε γενικές γραμμές μη-οικεία στο θεατή. Οι εφηβικές ανησυχίες αλλά και τα οικογενειακά ζητήματα των οικογενειών της πόλης του Derry γεννούν άφθονο γέλιο, ενώ ταυτόχρονα γίνονται νύξεις για μια σειρά από ζητήματα της σύγχρονής μας ιστορίας. Με την σειρά να αναμένεται να επιστρέψει μέσα στο 2020, ίσα που προλαβαίνετε να μυηθείτε στην παρέα των Derry Girls, δηλαδή των Eril, Orla, Clare, Michelle και James. Α, ναι! Ο James είναι αγόρι. Και Βρετανός.

The Young Pope

Σκηνοθεσία: Paolo Sorrentino
Πρωταγωνιστούν: Jude Law, Diane Keaton, Silvio Orlando

Εν αναμονή του The New Pope, περιμένοντας δηλαδή τον καπνό να βγει από το Βατικανό, μπορούμε να κάνουμε επανάληψη με το πρώτο τμήμα της βλασφημότατης και απολαυστικότατης σειράς του Paolo Sorrentino. Τι άλλο θα μπορούσε να περιμένει κανείς από τον σκηνοθέτη της Νιότης και της Τέλειας ομορφιάς πέρα από ένα φιλοσοφικό πρελούδιο γύρω από τη θρησκεία και την εξουσία, γεμάτο σατιρικές αιχμές. Φυσικά η κατάλληλη επιλογή ηθοποιών, το σωστό κάστινγκ δηλαδή, είναι από τα βασικά χαρτιά της σειράς. Κι όσο κι αν με μαγεύουν τα πλάνα και η περιδιάβαση στους κήπους, τους γεμάτους μυστικά, εξομολογήσεις κι αμαρτία, αυτή η βαθιά τραγική ειρωνεία της Diane Keaton στη θέση του δεξιού χεριού του πάπα –όπως ανάλογα στέκεται στο πλευρό του Woody Allen– είναι η μέγιστη ειρωνική πινελιά. Τα πάθη του Χριστού και τα πάθη του προκαθήμενου της Καθολικής Εκκλησίας έρχονται αντιστικτικά να δημιουργήσουν μια αφήγηση γύρω από παιδιά που επιζήτησαν την αναγνώριση του πατέρα χτυπώντας τα πόδια τους νευρικά στο πάτωμα. Το αν την πήραν, το πώς την πήραν κι ό,τι γύρω από αυτό, καλούμαστε να το διαπιστώσουμε ιδίοις όμμασι ως θεατές αυτής της σειράς που επεκτείνει τα όρια του μαγικού ρεαλισμού με νέους όρους στη μικρή οθόνη.

Ταινίες

The hours (2002)

Σκηνοθεσία: Stephen Daldry
Πρωταγωνιστούν: Meryl Streep, Nicole Kidman, Julianne Moore

Πλεγμένη γύρω από τη ζωή της Βιρτζίνια Γουλφ και της νουβέλας της «Η κυρία Ντάλαγουεϊ», η ταινία μιλάει για τον σταθερό και επίπονο τρόπο με τον οποίο περνούν απ’ το σώμα μας οι ώρες. Δεξιοτεχνικά δοσμένες, οι παράλληλες ζωές τριών γυναικών, πώς αγάπησαν, πόνεσαν, ερωτεύτηκαν, πένθησαν σε τρεις εποχές. Η Βιρτζίνια Γουλφ τις μέρες πριν την αυτοκτονία της, μια αναγνώστρια της νουβέλας της εγκλωβισμένη σε μια μικροαστική ζωή και σ’ έναν ατελέσφορο για την ίδια γάμο με παιδιά κάπου στην Αμερική του 1960 και η Κλαρίσα, μια γυναίκα που ζει στο 2000 και οργανώνει ένα πάρτι με αφορμή τη βράβευση ενός πολυαγαπημένου της φίλου. Φυσικά, η ιστορία ξεκινάει με την Κλαρίσα να πηγαίνει να αγοράσει λουλούδια, ακριβώς όπως και στο εμβληματικό μοντερνιστικό έργο της Γουλφ. Πού ακριβώς θα οδηγηθούμε μέσα απ’ όλο αυτό; Όχι σε κάποιον μαγικό τόπο, αλλά αντίθετα σε πολλές επιμέρους πραγματικότητες, φθαρμένες από τον χρόνο και την προσπάθεια να διεκδικήσουν οι άνθρωποι τα σώματά τους και τις ταυτότητές τους. Οι μικρές ή μεγάλες αποφάσεις των ηρώων οδηγούν σε μια σειρά ντόμινο. Όταν κανείς επιλέγει να φύγει, συχνά δεν έχει άλλο λόγο ή τρόπο να μείνει. Τα νήματα με τα οποία οι άνθρωποι δένουν ο ένας τον άλλον, ο κοινωνικός και συναισθηματικός ιστός μέσα στον οποίο γεννιόμαστε και αρχίζουμε να αντιλαμβανόμαστε τους άλλους, τον εαυτό μας και τον έρωτα είναι νήματα ατσαλένια. Για να μπορέσουν οι γυναίκες της αφήγησης να διεκδικήσουν τη δική τους πορεία, μακριά από τον μονότονο χτύπο του ρολογιού παίρνουν την απόφαση να τα κόψουν με κάθε κόστος.

Μια βαθιά ποιητική ταινία, με εμπνευσμένες ερμηνείες και μια αξεπέραστη αισθητική, η οποία καταφέρνει να μετουσιώσει όλο αυτό το δράμα σε ένα διαχρονικό κινηματογραφικό έργο που επιδέχεται πολλαπλές αναγνώσεις, ένα έδαφος για να επανέρχεται κανείς όσο περνούν οι ώρες και τα χρόνια. Και φυσικά ανεξάρτητα από το αν πειστήκατε να την παρακολουθήσετε, αξίζει να ακούσετε το OST της ταινίας από τον Philip Glass.

Polyester (1981)

Σκηνοθεσία: John Waters
Πρωταγωνιστούν: Divine, Tab Hunter, Edith Massey

Όταν θέλω να δω αν μια ταινία μου άρεσε, σκέφτομαι αν μπορώ να συγκεντρώσω ένα ένα τα γεγονότα πριν και μετά την προβολή της. Το Polyester είναι μια απολαυστική κωμωδία, έντονα σατιρική και (αλίμονο αν δεν ήταν) “Trash”. Κραυγές, λυγμοί και παρανοϊκές ακολουθίες γεγονότων κυκλώνουν την οικογένεια της Φρανσίν. Ο σύζυγος της, ιδιοκτήτης γνωστού κινηματογράφου πορνό έχει θέσει την οικεία τους στο στόχαστρο της τοπικής κοινωνίας. Πέτρες πέφτουν βροχή από τους αναμάρτητους στην αυλή και τα παράθυρα του σπιτιού της. Η κόρη της μένει έγκυος από έναν αμφιβόλου ποιότητος τύπο, ο άντρας της την απατά με τη γραμματέα του, ενώ ο γιός της είναι ο νούμερο ένα σεσημασμένος λόγω του απίστευτου φετίχ του με τα… μυτερά παπούτσια. Πόσα να αντέξουν τα νεύρα ενός ανθρώπου που το μόνο που αποζητά είναι λίγη στοργή;

Όταν ο γοητευτικός Τοντ μπει στη ζωή της, πέρα από την ίδια στην κορύφωση θα οδηγηθούν και οι συμφορές που την χτυπάνε αλύπητα, όπως οι πέτρες που καραδοκούν νυχθημερόν να την λιθοβολήσουν. Μια σάτιρα της ζωής των προαστίων και του καθωσπρεπισμού, η οποία σίγουρα κερδίζει ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της αίγλης της από την εισαγωγή της, μια προσπάθεια του σκηνοθέτη μέσω αριθμών που εμφανίζονται κατά τη διάρκεια της ταινίας να φέρει στο νου του διάφορες οσμές. Συνοψίζοντας, παρανοϊκός και αγαπημένος John Waters.

Marriage Story (2019)

Σκηνοθεσία: Noah Baumbach
Πρωταγωνιστούν: Adam Driver, Scarlett Johansson, Julia Greer

    Η αγάπη κι ο έρωτας ενός ζευγαριού καλλιτεχνών, πώς αυτή ενσαρκώνεται στο παιδί τους και μετασχηματίζεται, αλλοιώνεται μέσα από τις ατομικές επιλογές των δύο. Μια πραγματική ταινία για πολύ πραγματικούς ανθρώπους, μέσα στην οποία ο καθένας μας μπορεί να γνωρίσει τον εαυτό του, κάτι που ίσως να επιδρά καταστατικά στον συναισθηματικό αντίκτυπο που αφήνει μετά το τέλος της. Προς το τέλος της ταινίας, στην κορύφωση του έργου, σε μια στιγμή τσακωμού, ο Adam λέει στην Scarlett “εύχομαι κάθε βράδυ να πέθαινες, να αρρώσταινες θανάσιμα, να σε πατούσε ένα φορτηγό” και είναι εμφανές πως όταν εκφράζει αυτή του τη σκέψη το εννοεί. Όταν παρακολουθούσα την ταινία συνειρμικά οδηγήθηκα σε έναν στίχο από τους Χειμερινούς Κολυμβητές στο τραγούδι τους «Γιατί δεν πεθαίνεις»: Αυτό που ήταν έρως βουλιάζει στο τέλος στην πλήξη και την παρακμή.

    Μακάρι να μπορούσαμε να πούμε πως η ταινία αυτή υπήρξε υπερβολική και πως η πραγματικότητα την οποία αντικατοπτρίζει ή επιχειρεί να αναπλάσει είναι διαφορετική. Ωστόσο, πρόκειται για μια ταινία που διατηρεί όλες τις δραματικές ισορροπίες μέσα στην τραγικότητά της, που δείχνει χωρίς πολλά-πολλά το πόσο μπορεί μια νομική διαδικασία των μερικών χιλιάδων ευρώ να ρουφήξει το μεδούλι δυο ανθρώπων που απλά δεν θέλουν πια ο ένας τον άλλο, αλλά έχουν παιδί, περιουσία ή και τα δύο να χωρίσουν. Πώς οι μνήμες των ανθρώπων μπορούν να αλλοιωθούν τόσο από τα γεγονότα ώστε μην αναγνωρίζουν ούτε οι ίδιοι το ποιοι υπήρξαν κάποτε. Ένα τίμιο σημείωμα για “την αδυναμία συντήρησης του έρωτα στα χρόνια του καπιταλισμού”, για το πώς μια σχέση δεν μπορεί να συντήξει δυο άτομα σε ένα ον αδιαίρετο και ομοούσιο.

The Dead Don’t Die (2019)

Σκηνοθεσία: Jim Jarmusch
Πρωταγωνιστούν: Bill Murray, Chloë Sevigny Adam Driver, Tom Waits

    Η φετινή απορία της κινηματογραφικής σεζόν σχετίζεται αμιγώς με το γιατί δεν απέκτησε hype αυτή η ταινία και γιατί έχει βαθμολογηθεί με 5,5 στο imdb. Οπότε αυτό το κείμενο θα παίξει το ρόλο του συνηγόρου της τελευταίας ταινίας του Jim Jarmush, με σκοπό να σας πείσει ότι αξίζει να τη δείτε, και αν το έχετε ήδη κάνει, να την ξαναδείτε.

   Οι νεκροί δεν πεθαίνουν, λοιπόν, μια ταινία σε μια πόλη με θέμα την καταστροφή του πλανήτη με ζόμπι που αναδύονται από τους τάφους  τους και προσπαθούν να φάνε τους βασικούς πρωταγωνιστές (spoiler alert, ένα από αυτά είναι ο Iggy Pop). Δε θα γίνουμε πιο συγκεκριμένοι γύρω από την υπόθεση γιατί δεν έχει ιδιαίτερη σημασία η πλοκή της συγκεκριμένης ταινίας. Ο Adam Driver με τον Bill Murray στην πρώτη σκηνή ενώ βρίσκονται μέσα στο περιπολικό που τους πηγαίνει προς το τμήμα, συζητούν. Σε μια στιγμή ο Driver ρωτάει με απορία τον Murray αν αυτός έχει λάβει όλο το σενάριο από τον Jim. Από την αρχή λοιπόν ο Jarmusch κάνει ξεκάθαρο ότι πρόκειται για μια βαθιά αυτοαναφορική ταινία, η οποία διερευνά τους κανόνες της δημιουργίας μιας zombie apocalypse movie εντός των ορίων του σκηνοθετικού του σύμπαντος. Αυτό δε σημαίνει ότι δε μπορεί κανείς να την απολαύσει έχοντας άγνοια της προηγούμενης φιλμογραφίας του, ωστόσο είναι ωραίο να μπορεί κανείς να απολαύσει τις εσωτερικές αναφορές των ηθοποιών σε παλιότερες ταινίες που έχουν πρωταγωνιστήσει.

   Ο τίτλος της ταινίας μας προϊδεάζει για το Deadpan που πρόκειται να ακολουθήσει, μια υποκριτική μανιέρα που χρησιμοποιεί κατά κύριο λόγο η κωμωδία, κάτι σαν το απαθές pokerface. Με άλλα λόγια, επιστρέφοντας στον τίτλο, The dead don’t die, όχι γιατί τα ζόμπι είναι απέθαντα, αλλά γιατί όλοι οι ρόλοι της ταινίας μιλάνε σαν να είναι ήδη νεκροζώντανοι εκ προοιμίου. Πώς να σκοτώσεις λοιπόν έναν πεθαμένο; Μα φυσικά με τη βοήθεια της αξεπέραστης Tilda Swinton σε ρόλο νεκροθάφτισσας-σαμουράι. Με μια σειρά αναφορών στη σύγχρονη κουλτούρα και στην παθητική αντιμετώπιση της πραγματικότητας από τη μεγαλύτερη μερίδα του κόσμου, η ταινία μέσα στην απλότητα, την ωμότητα και την cult ατμόσφαιρά της αποτελεί ανάμεσα σε άλλα και μια αλληγορία για τη ματαιότητα που έχει εμποτίσει την καθημερινή μας ζωή και τον τρόπο με τον οποίο αλληλεπιδράμε καθημερινά με τους άλλους ανθρώπους.

Klaus (2019)

Σκηνοθεσία: Sergio Pablos, Carlos Martínez López
Πρωταγωνιστούν: Rashida Jones, Jason Schwartzman, Joan Cusack

    Κι αφού η κινηματογραφική χρονιά σημαδεύτηκε από το origin story του Joker, η πρόταση αυτή αφορά το origin ενός άλλου αγαπημένου χαρακτήρα, μικρών και μεγάλων: του Santa Klaus. Ένα απολαυστικό animation, από άποψη σχεδίου, σύλληψης της ιδέας και διαχείρισης του χρόνου. Όλα ξεκινούν όταν ο Jasper, γιός του ιδιοκτήτη της ταχυδρομικής υπηρεσίας, εξορίζεται από τον πατέρα του σε ένα απομακρυσμένο μέρος προκειμένου να απογαλακτιστεί. Εκεί, θα βρει τους κατοίκους να είναι χωρισμένοι σε δύο αντίπαλα στρατόπεδα από μια προαιώνια διαμάχη η οποία γεννά καθημερινές συγκρούσεις μεταξύ τους αλλά έχει οδηγήσει τα μικρά παιδιά να μην πηγαίνουν στο σχολείο. Ο Jasper προκειμένου να μαζέψει τα απαραίτητα γράμματα ώστε να καταφέρει να φύγει από αυτό το μέρος, θέτει σε εφαρμογή ένα σχέδιο, μέσα στο οποίο εμπλέκει έναν ερημίτη παιχνιδοποιό, τον Klaus και τη δασκάλα του χωριού. Στην πνοή αλλαγής που έρχεται να ξαναζωντανέψει το μέρος, αντίθετοι είναι οι άρχοντες του τόπου, οι οποίοι θέλουν να διακόψουν αυτό το ατελείωτο γιορτινό κλίμα που γεννούν τα εκατοντάδες παιχνίδια.

   Μετά από καιρό μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι θα ξαναδώ κάποια στιγμή ένα animation. Η πληρότητά του, τόσο σεναριακά όσο και αισθητικά, μου άφησε την αίσθηση ότι υπήρχαν πολλά τα οποία δεν κατάφερα να δω από την πρώτη φορά. Ήταν σα να σύλλεξε κανείς όλα τα θετικά χαρακτηριστικά των animation των τελευταίων ετών και να τα ανασύνθεσε δημιουργικά σε μια μαγευτική Χριστουγεννιάτικη Ιστορία. Οπότε αν λόγω των ημερών βρεθείτε σε κάποια χριστουγεννιάτικη μάζωξη για ταινία, το Klaus αποτελεί μια εγγυημένη λύση!

Winona (2019)

Σκηνοθεσία: Αλέξανδρος Βούλγαρης (The Boy)
Πρωταγωνιστούν: Ανθή Ευστρατιάδου, Σοφία Κόκκαλη, Ηρώ Μπέζου, Δάφνη Πατακιά, Κλειώ Κτενά

   Αυτή η ταινία βρίσκεται σε αυτή τη λίστα με την ελπίδα ότι θα βγει στις αίθουσες και θα καταφέρετε να την απολαύσετε, όπως κι εμείς που μπορέσαμε να τη δούμε στο φετινό Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Αυτή η ταινία βρίσκεται εδώ πιο πολύ σαν ποίημα κι όχι σαν ταινία, γιατί κατάφερε και έβγαλε κάτι πρωτόγονα ρομαντικό (ας μου επιτραπεί η εκφραστική υπερβολή) και με άγγιξε.

   Ο θρήνος πηγάζει από ένστικτα εγωιστικά, λένε. Λένε πως το πρώτο πράμα που σκεφτόμαστε όταν κάποιος φεύγει “απροσδόκητα” είναι [δεν πρόλαβα να του πω]. Ο θρήνος είναι λέξεις. Ποιήματα, εικόνες, νότες. Όλα τους βαθιά προσωπικά. Βέβαια, επειδή κάτι είναι πολύ προσωπικό, δε σημαίνει ότι δε μπορεί να γίνει και βαθιά κοινωνικό. Τέσσερις γυναίκες, αδερφές – και πάνω απ’ όλα φίλες, βρίσκονται σε μια παραλία. Σ’ αυτή την παραλία ήρθαν να αφήσουν κτερίσματα κοχύλια. Σ’ αυτή την παραλία δέχονται τον ήλιο, τραγουδούν, χτίζουν, φωτογραφίζονται, μέσα σε λίγες ώρες περνούν μια ολόκληρη ζωή, αν και σ’ αυτή την παραλία περνούν μόνο μια μέρα. Μια μέρα στη μνήμη της οποίας θα αφιερώσουνε όλη τους τη ζωή. Μια μέρα για να πενθήσουνε με το δικό τους τρόπο, στο δικό τους τόνο και ρυθμό. Μια μέρα με άξονα την οποία θα επαναπροσδιορίζουνε αέναα την υπόλοιπη και την προηγούμενη ζωή τους. Η μέρα που καλούνται να επιλέξουνε τον τίτλο που θα δίνανε στη ζωή τους αν αυτή ήταν να γίνει ταινία. Winona. Ένας ωραίος τίτλος. Ένα ωραίο ποίημα. Μια μέρα στη θάλασσα, για όλες τις μέρες που δεν βουτάμε το κεφάλι μας μέσα στο αλατόνερο, που το μόνο αλμυρό που γευόμαστε είναι τα δάκρυα. Μακάρι να τη δείτε.

Misery (1990)

Σκηνοθεσία: Rob Reiner
Πρωταγωνιστούν: James Caan, Kathy Bates, Richard Farnsworth

Τη χρονιά που μας πέρασε έκανα το λάθος να διαβάσω το Περί Συγγραφής του Stephen King. Έτσι ανάμεσα στις ταινίες που έβαζα να δω υπήρξαν αρκετές που βασίζονταν πάνω σε δικά του έργα. Ωστόσο το Misery βρίσκεται σ’ αυτή τη λίστα όχι μόνο γιατί μπήκε κάπως αυτόματα στη λίστα με τις αγαπημένες μου ταινίες μέσα στο 2019  αλλά γιατί έχει χιόνι- πολύ χιόνι – οπότε ταιριάζει και στο εορταστικό κλίμα. Η παραπάνω παρατήρηση γίνεται ακόμα πιο ταιριαστεί αν καταφέρει κανείς να δει τις γιορτές σαν μια μεγάλη αλληγορία όπου βρίσκεσαι εγκλωβισμένος στο πατρικό σου μαζί με ανθρώπους που περιμένουν κάτι από εσένα πιστεύοντας ότι δε θα ξαναφύγεις ποτέ από εκεί.

Στα πιο κινηματογραφικά, έχουμε μια επική Kathy Bates σ’ έναν από τους ρόλους ζωής της, αυτόν της τρελής φαν, μεταφορικά και κυριολεκτικά. Η Annie λοιπόν βρίσκει τον αγαπημένο της συγγραφέα βιβλίων από λάθος μέσα σε μια χιονοθύελλα κατά την οποία το αμάξι του εκτρέπεται της πορείας του. Όταν αυτός αρχίσει να συνέρχεται, διαπιστώνει ότι όχι βρίσκεται αιχμάλωτος της και πως πλέον οφείλει να γράφει τη συνέχεια της αγαπημένης της ιστορίας κλειδωμένος σε ένα δωμάτιο του σπιτιού της. Το πάθος ανάμεσα στο δημιουργό και τον δέκτη του έργου τέχνης τρέπεται σε κάτι βίαιο και νοσηρό, η φαντασίωση διαπλέκεται με την πραγματικότητα και πραγματικά αυτή η ταινία έχει φτιαχτεί νομίζω για να βλέπεται σε μαραθωνίους πριν ή μετά τη Λάμψη του Κιούμπρικ.

Blow-up (1966)

Σκηνοθεσία: Michelangelo Antonioni
Πρωταγωνιστούν: David Hemmings, Vanessa Redgrave, Sarah Miles

Με τον σεναριακό πυρήνα του βασισμένο στο διήγημα του Julio Cortázar, ένα φιλμ λίγο μυστηρίου και λίγο τέχνη για την τέχνη του φακού. Πού ξεκινάει ο φωτογράφος και πού τελειώνουν οι φωτογραφίες του; Πώς διαμεσολαβεί την ύπαρξή μας η κάμερα που φαινομενικά μόνο αποτυπώνει τα γεγονότα ή το «ωραίο»;

Ο εγωκεντρικός και αλαζόνας φωτογράφος μόδας Τόμας, από λάθος θα βρεθεί να φωτογραφίζει μια πανέμορφη γυναίκα σε μια συναλλαγή αμφιβόλου ηθικής. Η μαγεία του φιλμ βασίζεται κατά κύριο λόγο στην ένταση την οποία καταφέρνει να εκπέμπει σε κάθε του σκηνή. Το εντυπωσιακό ανάλογο που μπορεί να βρει αυτή η ταινία στην εποχή μας, με τον  φωτογραφικό φακό και τη μόδα να κατακυριεύουν την καθημερινότητά μας συνεχίζει να την ανανοηματοδοτεί, δίνοντας της μία παράδοξη αίγλη. Πλέον πέρα από μια άρτια αισθητικά ταινία μυστηρίου μπορεί να προσεγγιστεί και ως σάτιρα. Οι πανέμορφες γυναίκες που παλεύουν μπροστά από τον φακό φυσικά αποτελούν ένα σταθερό «τύπο» του σινεμά, ωστόσο είναι πολύ ενδιαφέρον το πώς ο Antonioni με έναν παράδοξο τρόπο αναδεικνύει τη ματαιότητα την οποία βιώνουν όλοι οι συντελεστές του χώρου, μαζί και τα μοντέλα, ενώ ταυτόχρονα καταφέρνει να φέρει στη μεγάλη οθόνη μια ισχυρή γυναικεία φιγούρα η οποία αντιμετωπίζει τον φιλήδονο φωτογράφο με ένα βλέμμα υπεροψίας, λειτουργώντας αναλογικά σαν το βλέμμα της δικής του κάμερας απέναντι στις άλλες γυναίκες.

Natural born killers (1994)

Σκηνοθεσία: Oliver Stone
Πρωταγωνιστούν: Woody Harrelson, Juliette Lewis, Tom Sizemore

Κι αν είναι λάθος, κάντο με πάθος. Μια ταινία που ανεβάζει τα ποσοστά αδρεναλίνης στο αίμα. Μια ταινία που πολλοί από λάθος (ανάμεσα κι εγώ μέχρι ενός σημείου) την αποδίδουν με ευκολία στον Tarantino. Ίσως γιατί η πλοκή περιλαμβάνει άκρατο ερωτικό ντελήριο, ανεξέλεγκτη βία και πατούσες σε κάμπριο αμάξι.

 Ένα ζευγάρι πάει road trip. Αναδιατυπώνουμε: ένα ζευγάρι κατά συρροήν δολοφόνων με γνώσεις πολεμικών τεχνών, βγαίνει στους δρόμους βόλτα με το αυτοκίνητο, σκοτώνει μερικές δεκάδες ανθρώπους, πυροδοτεί ένα ανθρωποκυνηγητό και κάπου μέσα σε όλο αυτό ανταλλάσσει αιώνιους όρκους αγάπης και παντρεύεται. Η ταχύτητα μιας εποχής και μιας ολόκληρης κινηματογραφικής γενιάς καταγράφεται στο κοντέρ του αυτοκινήτου τους και μαζί τους εμπλεκόμαστε σε μια ιστορία που απολαμβάνεις να παρακολουθείς, όχι τόσο για την στυλιζαρισμένη κινηματογράφησή της όσο για τον άνευ όρων και μεστό βίας έρωτα ανάμεσα σε δυο απόκληρους της κοινωνίας. Δύο απόκληρους με φοβερό στυλ οι οποίοι καταφέρνουν να παρασύρουν τα media της περιόδου σε ένα παιχνίδι γάτας – ποντικού.

Amadeus (1984)

Σκηνοθεσία: Milos Forman
Πρωταγωνιστούν: F. Murray Abraham, Tom Hulce, Elizabeth Berridge

Μπορεί να μην τρελαίνομαι για τα μιούζικαλ ως Χριστουγεννιάτικες προτάσεις, αλλά μια μουσική ταινία σαν αυτή οφείλει να βρίσκεται κάπου εδώ, δηλαδή στο τέλος αυτής της ιδιότυπης λίστας. Μια επιβλητική ταινία για τη ζωή του μεγάλου μουσικού Wolfgang Amadeus Mozart, η οποία ορμώμενη από την κόντρα του με τον μουσικό Antonio Salieri αναδιηγείται τη ζωή του παιδιού αυτού θαύματος από τους πρώτους του δακτυλισμούς στο πιάνο, στην είσοδο του στην αυλή του παλατιού και από εκεί μετά από μια οργιώδη ζωή γεμάτη πάθη και σύνθεση στο φέρετρο, με το Requiem να κλείνει σε τόνο επικό την ταινία. Παρ’ ότι το θέμα της είναι πολύ συγκεκριμένο, νομίζω πως ο σκηνοθέτης δεν εγκλωβίζεται στο βάρος μιας ταινίας-βιογραφίας για έναν από τους μεγαλύτερους συνθέτες των εποχών, αλλά αντίθετα καταφέρνει να αναδημιουργήσει το κλίμα της εποχής που τον γέννησε, το οποίο εναρμονίζεται με τρόπο αντιστικτικό με τη διαδικασία της σύνθεσης όπως τη βίωνε ο μουσικός.

Άλμπουμ

Οι προτάσεις που ακολουθούν αποτελούν ένα – ας το πούμε compilation από τα άλμπουμ των κομματιών που άκουσα περισσότερες φορές μέσα στη χρονιά που μας πέρασε. Οπότε ας μου συγχωρεθεί η μη ικανότητα να προσδιορίζω με ακρίβεια το οτιδήποτε γύρω από τα genres. Θα προσπαθήσω να σας πείσω για την αξία τους με τον δικό μου – βαθιά εντυπωσιογραφικό τρόπο.

Παραδουλεύτρα – The Boy (2019)

Κανονικά θα έπρεπε να απαγορεύεται σε κάποιον να μιλάει για έναν δίσκο όταν τον έχει ακούσει πάνω από έναν ορισμένο αριθμό φορών. Η Παραδουλεύτρα είναι ένας στίχος που παίρνει το δυνατό σημείο του δημιουργού της, τον στίχο, και το απογειώνει πάνω στα γνωστά πλέον ηχοχρώματα – με ευχάριστες ωστόσο δημιουργικές εκπλήξεις και σε αρμονικό επίπεδο. Επειδή πλέον μιλάμε όχι για απλούς στίχους αλλά για ποίηση, αν δε θέτε να τ’ ακούσετε, μπορείτε να το διαβάσετε.

ΘΡΑΞ ΠΑΝΚC – Thrax Punks (2019)

Και Θραξ και Πανξ. Παραδοσιακοί ήχοι της Θράκης, μετασχηματισμένοι σε κάτι απόλυτα παροντικό. Ένας δίσκος γεμάτος ευχάριστες εκπλήξεις, ακόμα και για αυτούς που δεν είναι μεγάλοι φαν του folk. Ένα μεγάλο μπράβο.

Dury Dava – Dury Dava (2019)

Το παρθενικό τους άλμπουμ, μια στιχουργική πανδαισία. Μουσικές εμπνευσμένες από τα πιο καλά κρυμμένα ξέφωτα εξωτικών νησιών. Παλμός και δίνες χρωμάτων, πεταλούδες που παλεύουν με μικρούς χρωματιστούς δράκους, οι Dury Dava ήρθαν για να μείνουν.

Solipsism – Joep Beaving (2016)

Ένα ιδιαίτερο άλμπουμ, με τον συνθέτη και πιανίστα Joep Beaving να το ηχογραφεί στο σαλόνι του σπιτιού του προς τέρψιν της οικογένειάς του. Σχεδόν λοιπόν από το πουθενά και με τη βοήθεια ενός πιάνου, γεννήθηκε αυτό το άλμπουμ που πραγματικά δικαιώνει τον τίτλο του. Σολιψισμός, διότι πρόκειται για μια βουτιά σε κύματα τα οποία στην πραγματικότητα είναι μια αλληλουχία ηχογραφημένων μουσικών σκέψεων.

Good – Morphine (1992)

Η δισκογραφία της συγκεκριμένης μπάντας είναι το χαλί της καθημερινότητάς μου εδώ και μια διετία. Alternative rock από τη Μεγάλη Βρετανία των 90s. Τουλάχιστον συναισθηματική αποικιοκρατία υπό τον ήχο του σαξοφώνου και της φωνής του Mark Sandman.

ΔΕΝ – thodoris cortés

Δεν έχει πλάκα, αλλά έχει νόημα, σε αντιστροφή των στίχων του στιχουργού-ερμηνευτή. Η σύγχρονη ιστορία, η ιστορία των πόλεων καταγράφεται μέσα στα τραγούδια των μουσικών που αποφασίζουν να μιλήσουν για τις νέες πραγματικότητες. Κάπως έτσι, η λίστα βρήκε χώρο, ή ο χώρος βρέθηκε από μόνος του στη λίστα για τον Cortés και τη rap (που μέχρι πριν από λίγα χρόνια ήξερα μόνο λόγω του περιοδικού Κατερίνα που έκανε αφιερώματα στον Eminem).

Industrial silence – Madrugada (1999)

Μετά την επανένωση και το φετινό –πάντα μαγικό– live των Madrugada είμαι απόλυτα πεπεισμένη πως η φωνή του Sivert Hoyem εμπνέει έρωτα σε κάθε νότα και στίχο που ερμηνεύει. Και ειδικότερα το συγκεκριμένο άλμπουμ της μπάντας -στη remastered έκδοσή του- είναι ένα από τα πιο όμορφα πράματα που μπορεί να ακούσει κανείς ειδικότερα όταν είναι ερωτευμένος.

Lost Wisdom pt. 2 – Mount Eerie (2019)

Μιλώντας λίγο παραπάνω για άλμπουμ με στίχους-ποιητικούς, το Lost Wisdom pt.2 είναι η συνέχεια ενός ερωτικού θρήνου που ξεκίνησε κάπου το 2016. Το Mount Eerie είναι το αδερφικό project του The Microphones. Και τα δύο ανήκουν στη μουσική ιδιοφυία Phil Elverum, έναν σύγχρονο λυρικό.  Δοκιμές στίχου πάνω σε μελωδίες που φαντάζουν να έρχονται από μια πολύ μακρινή πρώτη ηλικία, η χαμένη σοφία της ανυπαρξίας που προηγήθηκε της ύπαρξης επανέρχεται μέσα από τους μικρούς θανάτους που ζούμε καθημερινά, και πιο συγκεκριμένα, τον έρωτα. Να τα ακούσετε, αν αντέξετε, pt.1 και pt.2 μαζί.

Blue Valentine – Tom Waits (1978)

Δεν ξέρω αν υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος λόγος να αιτιολογήσω αυτή την επιλογή, οπότε απλά θα πω ότι ένα ιδιαίτερο κόνσεπτ για να περάσει κανείς τις γιορτές θα ήταν κάθε βράδυ να βλέπει μια ταινία στην οποία παίζει ο Tom Waits αφού πρώτα έχει ακούσει ένα από τα άλμπουμ του. Παράλληλη κινηματογραφική και μουσική παιδεία, εντατική επιμόρφωση. Και αλκοόλ και έρωτας.

Hi, How are you – Daniel Johnston (1983)

Φόρος τιμής στον καλλιτέχνη που ευτυχώς για μας προτού φύγει φρόντισε να μας αφήσει τη μουσική του, και άλλα τέτοια γραφικά που ωστόσο στην περίπτωση του Daniel Johnston ισχύουν τόσο πολύ. Μια “naïve” μουσική που ηχογραφήθηκε σε κασέτες μέσα από ένα σαλόνι, καταφέρνει και φτάνει στο δικό μας καθιστικό, παίρνει την καρδιά μας και τη στύβει μες στα πλήκτρα. Η ολονυκτία με τα άπαντά του προτείνεται να συνοδευτεί από το ντοκυμαντέρ The Devil and Daniel Johnston του 2005.

---

Γράφει ο Αλέξης Ιωαννίδης

Είναι Δεκέμβρης, τα Χριστούγεννα πλησιάζουν και άλλη μια χρονιά φτάνει στο τέλος της. Τι έγινε όμως το 2019 στον κόσμο της μουσικής, των σειρών, των ταινιών; Ας εξετάσουμε μερικές από τις προτάσεις μου για τα άλμπουμ, ταινίες και σειρές που πιστεύω κυκλοφόρησαν το 2019 και πιστεύω ότι αξίζουν μια ευκαιρία.

(Η σειρά αρίθμησης είναι τυχαία.)

Δίσκοι

Ταινίες

Σειρές

Love Death & Robots

Η σειρά αυτή αποτελείται από αυτοτελή επεισόδια μικρού μήκους με κοινό άξονα την τεχνολογία. Μια σειρά γεμάτη από σενάρια επιστημονικής φαντασίας, εναλλακτικά μέλλοντα ή ακόμα και πιθανά σενάρια Αποκάλυψης. Άλλοτε γεμάτη δράση, άλλοτε γέλιο άλλοτε τρόμο, η σειρά καταφέρνει να σε διασκεδάσει αλλά και να σε προβληματίσει για ηθικά ζητήματα επιστημονικής –κυρίως – φύσεως.

Chernobyl

Όταν το BBC συνεργάζεται με το HBO το αποτέλεσμα είναι όχι μια από τις καλύτερες σειρές του 2019 αλλά όλων των εποχών. Η σειρά ακολουθεί τα πραγματικά γεγονότα που συνέβησαν στο Chernobyl τη δεκαετία του 1980 μετά την καταστροφή ενός πυρηνικού αντιδραστήρα. Συγκλονιστικές ερμηνείες και σκηνές που κάνουν το στομάχι σου να σφίγγεται είναι η συνταγή της επιτυχίας για αυτήν την εμβληματική σειρά.

The Mandalorian

Επιτέλους η live action σειρά star wars που περίμεναν οι φαν του franchise. Η σειρά ακολουθεί τη ζωή ενός κυνηγού επικηρυγμένων μετά την πτώση της αυτοκρατορίας. Με αυτόν τον τρόπο δίνεται η δυνατότητα να απαντηθούν πολλές απορίες των φανατικών μιας και οι ταινίες δεν είχαν τον απαραίτητο χρόνο να το κάνουν. Έτσι εμείς μαθαίνουμε για πλανήτες που απλά ήταν ένα όνομα για εμάς και το star wars φέρνει παραπάνω κόσμο στο franchise. Και βγαίνουμε όλοι κερδισμένοι (αυτοί λίγο παραπάνω).

Watchmen

Το HBO έρχεται με την σειρά Watchmen να αναβιώσει τον μεγάλο ντόρο που είχε γίνει με την πρώτη κυκλοφορία της πρωτότυπης γραφικής νουβέλας το 1980.Οι ηθικοί κανόνες των πρωταγωνιστών είναι πολύ πιο σκοτεινοί από τους συνηθισμένους ήρωες δημιουργώντας μια πιο underground ατμόσφαιρα.

Bojack Horseman

Η έκτη και τελευταία σεζον της σειράς, σε αντίθεση με τις προηγούμενες, γίνεται πιο μακροσκοπική. Περνάμε από μια σειρά που ήταν κυρίως ενδοσκοπική και εξέταζε του εσωτερικούς προβληματισμούς των χαρακτήρων, σε μια σειρά που προσπαθεί να εξετάσει τις μεταξύ τους σχέσεις. Αν και ακόμα υπάρχει η απομόνωση μεταξύ τους τίθεται ένα μεγάλο ερώτημα: «Πως μπορούμε να συνεργαστούμε για να κάνουμε κάτι καλύτερο». Και το ατομικό μονοπάτι που ακολουθούν οι χαρακτήρες οδηγεί στο αναπόφευκτο…

Rick and Morty

Η παρανοϊκή ταξιδιωτική εμπειρία παππού-εγγονού σε εκατοντάδες σύμπαντα και παράλληλες πραγματικότητες ήρθε για ακόμα μια σεζόν να μας χαρίσει άφθονο γέλιο, έχοντας ωστόσο πλέον κατακτήσει σε μεγάλο βαθμό τα χαρακτηριστικά της, κάτι που την κάνει σε πολλά σημεία της αρκετά προβλέψιμη.

What We Do in the Shadows

Μια ξεκαρδιστική κωμωδία, βασισμένη στην ομώνυμη ταινία. Η σειρά ακολουθεί την καθημερινή ζωή μιας ομάδας Vampire που ζούνε στο ίδιο σπίτι. Είναι γυρισμένη σε στυλ ντοκιμαντέρ, γεγονός που κάνει τη σειρά ακόμα πιο αστεία. Βλέπουμε όντα που έχουμε συνδέσει με την φαντασία μας να αντιμετωπίζουν τα προβλήματα της καθημερινότητας που αντιμετωπίζουμε και εμείς, καθώς και τις σχέσεις τους με άλλα λατρεμένα μυθικά πλάσματα. Πιθανότατα η καλύτερη κωμική σειρά του 2019.

Dark

Το μυστήριο συνεχίζεται στην πόλη όπου ο χρόνος μια μέρα άρχισε να κυλά διαφορετικά. Η παραφυσική saga που τράβηξε το ενδιαφέρον του κοινού και – αδίκως – παραλληλίστηκε στον πρώτο κύκλο της με το Stranger Things, παρουσίασε μέσα στο 2019 τον δεύτερο κύκλο της, ο οποίος παγιώνει τη νέα χρονική διάσταση του μέλλοντος στον τρόπο παρουσίασης των γεγονότων. Ο Jonas βρίσκεται παγιδευμένος στο μέλλον χωρίς δυνατότητα διαφυγής, ενώ οι υπόλοιποι της παρέας του προσπαθούν να κατανοήσουν το τι περίπου έχει συμβεί.

Legion

Η ολοκλήρωση της σειράς με την Τρίτη και προγραμματικά τελευταία σεζόν επήλθε με επιτυχία και έτσι όσοι «δεν βλέπουν σειρές που δεν έχουν τελειώσει» μπορούν επιτέλους να την απολαύσουν. Στο υπερηρωικό και υπερ-μεταλλαγμένο σύμπαν που ζει ο David Haller για ακόμα μια φορά βρίσκεται να παλεύει με την διάκριση ψευδαίσθησης και πραγματικότητας και σαν μια άλλη Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων βουτάει βαθιά μέσα στο λαγούμι του badtrip. Η ολοκλήρωση της άνισης αυτής σχέσης των υπερηρώων με τον κόσμο, το καλό, το κακό και τους εαυτούς τους, έρχεται και πιθανότατα δεν προσφέρει την αναμενόμενη λύτρωση.

The end of the f**king world

Μιλώντας για ολοκληρωμένες σειρές (και κλείνοντας το αφιέρωμα του 2019) πριν ένα μήνα κυκλοφόρησε η δεύτερη και πολυαναμενόμενη σεζόν της πολύ ιδιαίτερης αυτής σειράς του Netflix. Μετά την εφηβική τους επανάσταση που έκλεισε με τον θάνατο του James στο τέλος της πρώτης σεζόν, η Alyssa καλείται να ενηλικιωθεί και –όπως επιτάσσει η κοινωνική της θέση ως μια απλή σερβιτόρα της επαρχίας– να παντρευτεί και ν’ ανοίξει σπιτικό. Παράλληλα, ένα από τα θύματα παρενόχλησης του καθηγητή Koch, τον οποίο έσφαξαν στο τέλος της προηγούμενης σεζόν μέσα στο σπίτι του, προσπαθεί να την εντοπίσει για να πάρει εκδίκηση για τον αδικοχαμένο της έρωτα. Μια από τις πιο καλές σεναριογραφικές δουλειές των τελευταίων χρόνων, με ισορροπημένη σύσταση και λήξη όσο ακόμα δεν έχει αρχίσει να ξεχειλώνει.

---

Γράφει η Δελίνα Βασιλειάδη

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ / ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Πολλές και πολύ ενδιαφέρουσες οι καλλιτεχνικές θεατρικές -και όχι μόνο- προτάσεις και αυτήν την Χριστουγεννιάτικη περίοδο στην όμορφη πόλη μας για όλους, μεγάλους, μικρούς, αλλά και πολύ μικρούς θεατρόφιλους. Ας προσπαθήσουμε και φέτος να τις παρακολουθήσουμε όλες!

ΙΣΤΟΡΙΑ ΧΩΡΙΣ ΟΝΟΜΑ

Θέατρο Αριστοτέλειον (Εθν. Αμύνης 2, τηλ. 2310 262 051)

Το κρυφό πάθος της Πηνελόπης Δέλτα για τον Ίωνα Δραγούμη.

Τον θυελλώδη έρωτα του Ίωνα Δραγούμη και της Πηνελόπης Δέλτα θα φέρει στη σκηνή φέτος το χειμώνα ο Κώστας Γάκης, σε μια θεατρική διασκευή του βραβευμένου με τρία βραβεία κοινού βιβλίου του Στέφανου Δάνδολου «Ιστορία χωρίς όνομα» από τις εκδόσεις “Ψυχογιός”. Τον εμβληματικό και για πολλούς αμφιλεγόμενο διπλωμάτη, λόγιο και πολιτικό Ίωνα Δραγούμη θα ενσαρκώσει επί σκηνής ένας από τους σημαντικότερους ηθοποιούς της γενιάς του, ο Τάσος Νούσιας, ενώ η εξαιρετική Μπέτυ Λιβανού και η αποκαλυπτική Μαρία Παπαφωτίου θα μοιραστούν δύο διαφορετικές εποχές της σπουδαίας συγγραφέως και ιστορικής προσωπικότητας, Πηνελόπης Δέλτα.

Ιούνιος 1908 – Βιέννη/ Ο Ίων Δραγούμης βρίσκεται παρών στην πλέον καθοριστική απόφαση που παίρνει για τη ζωή της η Πηνελόπη Δέλτα.

Απρίλιος 1941 – Κηφισιά/ Ο Ίων Δραγούμης απών από την ζωή της Πηνελόπης Δέλτα, αλλά πιο παρών από ποτέ.

Συντελεστές:

Συγγραφέας του έργου «Ιστορία χωρίς Όνομα»: Στέφανος Δάνδολος

Θεατρική Διασκευή: Ανθή Φουντά- Κώστας Γάκης

Σκηνοθεσία: Κώστας Γάκης

Σκηνικά – Κοστούμια: Κωνσταντίνος Ζαμάνης

Παίζουν:

Ίωνας Δραγούμης: Τάσος Νούσιας

Πηνελόπη Δέλτα: Μπέτυ Λιβανού

Νεαρή Πηνελόπη Δέλτα: Μαρία Παπαφωτίου

Στέφανος Δέλτα: Στάθης Μαντζώρος

Γιατρός Φρίντμαν: Αργύρης Γκαγκάνης

Γραμματέας Γιατρού: Στέλιος Γιαννακός

Μαριάνθη: Ανθή Φουντά

Ημέρες και ώρες παραστάσεων:

Τετάρτη: 19.00, Πέμπτη & Παρασκευή: 21.00, Σάββατο: 18:00 & 21:00, Κυριακή: 18:00

Η ΩΡΑΙΑ ΚΟΙΜΩΜΕΝΗ

ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ, ΑΙΘΟΥΣΑ ΦΙΛΩΝ ΜΟΥΣΙΚΗΣ Μ1

19-23 Δεκεμβρίου 2019

Τα παγκοσμίου φήμης μπαλέτα της Αγίας Πετρούπολης έρχονται στη Θεσσαλονίκη με την ομορφότερη ιστορία αγάπης του κλασσικού μπαλέτου.

Μουσική σύνθεση: PYOTR ILYICH TCHAIKOVSKY

Μπαλέτο σε τρεις πράξεις σε χορογραφία MARIUS PETIPA

Στο ρόλο της Aurora η Elena Kotsyubira.

Με κορυφαίους σολίστ από τα Θέατρα Μαρίνσκι και Μιχαϊλόφσκι.

Το παγκόσμιο κέντρο του κλασικού μπαλέτου βρίσκεται στην Αγία Πετρούπολη, πόλη που δημιούργησε και μεγαλούργησε από τον 19^ο αιώνα ο μεγαλύτερος χορογράφος όλων των εποχών Μαριούς Πετιπά. Το Φεστιβάλ Μπαλέτου της Αγίας Πετρούπολης ξεκίνησε το 2009 για να διαδώσει τις παραδόσεις και το απαράμιλλο πνεύμα του μπαλέτου της Αγίας Πετρούπολης μέσα από ευρωπαϊκές και παγκόσμιες περιοδείες. Το Μπαλέτο της Αγίας Πετρούπολης έρχεται στην Θεσσαλονίκη με μία ομάδα εξαιρετικών χορευτών των μεγάλων θεάτρων της Αγίας Πετρούπολης, την καθοδήγηση του καλλιτεχνικού διευθυντή Ντμίτρι Ρουντατσένκο και σε σκηνοθεσία του Ντμίτρι Κότκο. Στο ρόλο της πριγκίπισσας Aurora (Αυγή) το μεγάλο αστέρι του Θεάτρου Μιχαϊλόφσκι, Έλενα Κοτσιούμπιρα.

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΕΣ & ΩΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ

Παρ 20/12 στις  20:30

Σαβ 21/12 στις 16:30 & 20:30

Κυρ 22/12 στις 16:30 & 20:30

Δευ 23/12 στις 20:30

Φάλτσο σοπράνο του PeterQuilter_Μια αληθινή ιστορία

ΘΕΑΤΡΟ ΑΜΑΛΙΑ

Το έργο διηγείται την αληθινή ιστορία της Φλόρενς Φόστερ Τζέκινς της χειρότερης σοπράνο στο κόσμο. Μπορεί ένας άνθρωπος με αδιανόητα κακή φωνή να κάνει καριέρα και να γράφει δίσκους; Μπορεί να δίνει κοντσέρτα και να γεμίζει τις αίθουσες όπου εμφανίζεται; Μπορεί τελικά και στη ζωή ένα ασχημόπαπο να μεταμορφωθεί σε κύκνο; Στην ουσία δεν είναι ένα έργο για μια υπερβολικά κακή τραγουδίστρια, αλλά για τη δύναμη ενός ανθρώπου να ακολουθεί τα όνειρα του κόντρα στη λογική, στην πραγματικότητα, σε όλους και σε όλα. Ένα έργο για μια ομάδα ωραίων τρελών που με αρχηγό την φάλτσο σοπράνο Φλόρενς Φόστερ Τζέκινς κάνουν τον πληκτικό και γκρίζο κόσμο, ενδιαφέροντα και χρωματιστό. Αστείο, τραγικό και συνάμα μεγαλειώδες!

Διάρκεια παράστασης 100’ λεπτά

Συντελεστές:

Σκηνοθέτης: Ivailo Hristov

Μετάφραση : Δημήτρης Αρβανίτης

Σκηνικά – Κοστούμια : Πολυτίμη Μαχαίρα

Στον ρόλο της χειρότερης σοπράνο στον κόσμο η Ματθίλδη Μαγγίρα.

Πρωταγωνιστούν: ο Θάνος Καληώρας, η Άννα Κουρή, η Τίσσα Βασιλάκη, ο Ευθύμης Χαλκίδης και η Ελένη Κρίτα.

Ημέρες & ώρες παραστάσεων:

Παρασκευή 13 Δεκεμβρίου στις 21:00

Σάββατο 14 Δεκεμβρίου στις 21:00

Κυριακή 15 Δεκεμβρίου στις 20:00

Τετάρτη 18 Δεκεμβρίου στις 21:00

Πέμπτη 19 Δεκεμβρίου στις 21:00

Παρασκευή 20 Δεκεμβρίου στις 21:00

Σάββατο 21 Δεκεμβρίου στις 21:00

Κυριακή 22 Δεκεμβρίου στις 20:00

Τετάρτη (Χριστούγεννα) 25 Δεκεμβρίου στις 21:00

Πέμπτη 26 Δεκεμβρίου στις 21:00

Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου στις 21:00

Σάββατο 28 Δεκεμβρίου στις 21:00

Κυριακή 29 Δεκεμβρίου στις 20:00

Τετάρτη (Πρωτοχρονιά) 1 Ιανουαρίου στις 21:00

Πέμπτη 2 Ιανουαρίου στις 21:00

Παρασκευή 3 Ιανουαρίου στις 21:00

Σάββατο 4 Ιανουαρίου στις 21:00

Κυριακή 5 Ιανουαρίου στις 20:00

Δευτέρα 6 Ιανουαρίου στις 21:00

Τρίτη 7 Ιανουαρίου στις 21:00

Μόλλυ Σουήνυ

Φουαγιέ Θεάτρου Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών, ΚΘΒΕ

Διάρκεια: 120΄ (με διάλειμμα 10΄)

Λίγα λόγια για το έργο: Ο Φρίελ εμπνέεται  από το δοκίμιο του νευρολόγου Όλιβερ Σακς «Να βλέπεις και να μην βλέπεις» καθώς και από ένα αληθινό περιστατικό.  Η Μόλλυ, μια ανεξάρτητη γυναίκα, τυφλή από δέκα μηνών, μοιάζει να ζει ευτυχισμένη μέσα στο σκοτάδι της − με φίλους, δουλειά κι έναν πλούσιο συναισθηματικό κόσμο. Ο Φρανκ, ο άντρας της,  είναι πεπεισμένος ότι εκείνη θα ολοκληρωθεί μόνον όταν πάψει να είναι τυφλή. Ο κύριος Ράις,  ο χειρουργός,  ελπίζει να ξαναβρεί τη χαμένη ιατρική του φήμη από μια επικείμενη επιτυχημένη  επέμβαση. Μέσα από  τρεις παράλληλους μονολόγους παρακολουθούμε την πορεία της Μόλλυ πριν και μετά την τυφλότητα. Οι ήρωες μιλούν με ειλικρίνεια και ωμότητα  αλλά και με δόσεις χιούμορ, σαν να διαβάζουν σελίδες από τα προσωπικά τους ημερολόγια. Ίσως δεν ήταν τυφλή η Μόλλυ Σουήνυ − τυφλοί  να ήταν οι άλλοι…

Ο Μπράιαν Φρίελ (1929-2015) γεννήθηκε στο Killyclogher της Βόρειας Ιρλανδίας και σπούδασε στο Maynooth και στο Μπέλφαστ. Ένας από τους μεγαλύτερους σύγχρονους θεατρικούς συγγραφείς της Μ. Βρετανίας και της Ιρλανδίας, με έργα που γνώρισαν επιτυχία στην πατρίδα του και στο εξωτερικό. Κυριότερα από αυτά: «Αμφίβολος παράδεισος» (1959), «Φιλαδέλφεια, σου έρχομαι!» (1964), «Οι εραστές» (1967), «Πολίτες δεύτερης κατηγορίας» (1973), «Ο θαυματοποιός» (1979), «Μόλλυ Σουήνυ» (1985), «Χορεύοντας στη Λούνασα» (1990) και άλλα. Τιμήθηκε με τρία θεατρικά βραβεία Τόνι το 1992 για το έργο του «Χορεύοντας στη Λούνασα», έργο το οποίο μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο το 1998.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ: Μετάφραση-Σκηνοθεσία: Γλυκερία Καλαϊτζή, Σκηνικά-Κοστούμια: Μαρία Καραδελόγλου, Μουσική: Κωστής Βοζίκης, Φωτισμοί: Δήμητρα Αλουτζανίδου, Βοηθός σκηνοθέτη: Άννα Καραμανίδου.

Παίζουν: Ιωάννα Δεμερτζίδου (Μόλλυ), Γιώργος Κολοβός (Κύριος Ράις), Βασίλης Χατζηδημητράκης (Φρανκ)
Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Τετάρτη έως και Κυριακή στις 21:15

Υπηρέτης δύο αφεντάδων του Κάρλο Γκολντόνι

ΒΑΣΙΛΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ, ΚΘΒΕ

Ο «Υπηρέτης δύο Αφεντάδων» του Κάρλο Γκολντόνι, σε μετάφραση Ερρίκου Μπελιέ και σκηνοθεσία Μιχάλη Σιώνα μετακομίζει στη σκηνή του Βασιλικού Θεάτρου για να ξεσηκώσει με τις περιπέτειες και τα τεχνάσματά του το κοινό.

Διάρκεια: 120′ (διάλειμμα 10′) | Με υπέρτιτλους στα αγγλικά κάθε Παρασκευή

Στον ρόλο του Υπηρέτη Τρουφαλντίνο ο Θανάσης Ραφτόπουλος.

Μουσικός επί σκηνής: Μαδίκας Γεώργιος .

Λίγα λόγια για το έργο: Ένας Υπηρέτης, δύο Αφεντάδες. Ο Τρουφαλδίνο, ο παμπόνηρος, πολυμήχανος, γκαφατζής αλλά και συνάμα άκακος ήρωας που εκπροσωπεί τους υπηρέτες όλων των εποχών υπηρετεί, ξεγελά, πληρώνεται από δύο κυρίους και σταδιακά φτάνει  να διαφεντεύει τις ζωές τους. Μέσα από κωμικές συγκρούσεις, πάθη και περιπέτειες αναζητούνται ο έρωτας, το πάθος, η ευτυχία… αλλά κι η προσπάθεια του Υπηρέτη για επιβίωση.  Κανένας δεν μπορεί να τον υποτάξει αυτόν τον ανυπότακτο Υπηρέτη παρά μόνον ο έρωτας…

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ: Μετάφραση: Ερρίκος Μπελιές, Διασκευή-Σκηνοθεσία: Μιχάλης Σιώνας, Σκηνικά-Κοστούμια: Γιάννης Κατρανίτσας, Μουσική: Αλέξανδρος Ιωάννου, Κίνηση: Έντγκεν Λάμε, Φωτισμοί: Jörg Schuchardt, Μάσκες-Κατασκευή μασκών: Μάρθα Φωκά.

Η μεγάλη πλατεία

ΜΟΝΗ ΛΑΖΑΡΙΣΤΩΝ. ΣΚΗΝΗ Σ. ΚΑΡΑΝΤΙΝΟΣ, ΚΘΒΕ

Το ΚΘΒΕ τιμά φέτος τον Νίκο Μπακόλα και το έργο του.

Ο Άκης Δήμου ανέλαβε, μετά από παραγγελία του Θεάτρου, να μεταφέρει στη θεατρική σκηνή, το εμβληματικό κείμενο της μεταπολεμικής ελληνικής πεζογραφίας. Ο Νίκος Μπακόλας δημιουργεί ένα μυθιστόρημα με κέντρο δράσης την πόλη της Θεσσαλονίκης. Οι προσωπικές ιστορίες των ανθρώπων έρχονται να συναντήσουν την Ιστορία ενώ η ίδια η πόλη προβάλλεται μέσα από τη συλλογική μνήμη αλλά και το βίωμα των χαρακτήρων της. Μια πόλη διαρκών ιστορικών και πολιτικών αναταραχών. Μια πλατεία που καθιστά τις πράξεις των ανθρώπων ορατές.

«Η Μεγάλη πλατεία» τιμήθηκε το 1988 με το Α’ Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος. Η σκηνική μεταφορά του πολυσύνθετου αυτού κειμένου αποτελεί ένα στοίχημα και μια πρόκληση για το ΚΘΒΕ και για την Ελένη Ευθυμίου, μια εξαιρετικά ταλαντούχα σκηνοθέτη της νέας γενιάς, που σκηνοθετεί για πρώτη φορά στο ΚΘΒΕ.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ: Θεατρική διασκευή: Άκης Δήμου, Σκηνοθεσία: Ελένη Ευθυμίου, Σκηνικά: Ευαγγελία Κιρκινέ, Κοστούμια: Άγγελος Μέντης, Μουσική: Λευτέρης Βενιάδης, Κίνηση: Τάσος Παπαδόπουλος.

Παίζουν: Γιάννης Μαστρογιάννης (Φώτης),  Nίκος Καπέλιος (Χρίστος),  Κατερίνα Σισίννι (Αγγέλα), Χρήστος Παπαδημητρίου (Γιάννης), Χρήστος Παπαδόπουλος (Στρατής), Νίκος Μήλιας (Άγγελος), Μαρία Χατζηιωαννίδου (Μυρσίνη), Ελένη Θυμιοπούλου (Αμαλία), Νίκος Κουσούλης  (Δημήτρης), Μελίνα Κοτσέλου (Αλκμήνη), Χριστίνα Σωτηριάδου (Αντιγόνη), Θεόδωρος Σκούρτας (Ευγένιος), Φωτεινή Τιμοθέου (Δόμνα), Μάρα Τσικάρα  (Ευθαλία), Δημήτρης Σακατζής (Παυλάκης), Βικτώρια Φώτα (Μπετίνη), Εύη Σαρμή (Ελένη), Δημήτρης Μορφακίδης (Ηλίας), Βασίλης Τρυφουλτσάνης (Χάρης), Γιάννης Καραμφίλης (Ευριπίδης).

Διάρκεια: 180΄ (με διάλειμμα 10΄) | Κατάλληλη για ανήλικους άνω των 13 ετών.

Τρεις Αδελφές του Άντον Τσέχωφ

Θέατρο της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών, ΚΘΒΕ.

Οι «Τρεις Αδελφές» ανεβαίνουν φέτος 40 χρόνια μετά το πρώτο τους ανέβασμα στο ΚΘΒΕ (Θέατρο ΕΜΣ, Νοέμβριος 1979).

Λίγα λόγια για το έργο: Οι τρεις αδελφές και ο αδελφός τους ο Αντρέι, με τον ενθουσιασμό της νιότης, τις αξίες και τα εφόδια της αστικής τους καταγωγής, οραματίζονται μια λαμπερή ζωή, μακριά, στη Μόσχα. Ο καιρός περνάει και αυτοί συνεχίζουν να διαμένουν στη μικρή επαρχιακή πόλη της Ρωσίας, όπου ένας άλλος τρόπος ζωής, πολύ μακρινός και ξένος −σχεδόν χυδαίος− στοιχειώνει την καθημερινότητά τους και σταδιακά τους αλλοτριώνει. Το μέλλον πλησιάζει και επιφυλάσσει νέες ματαιωμένες προσδοκίες. Οι τρεις αδελφές, αφήνοντας το χρόνο να εξαντλείται σε όνειρα και φλυαρίες, δεν μπορούν να αναλάβουν την ευθύνη της ίδιας τους της ζωής, βουλιάζουν στον συμβιβασμό και αδυνατούν να μετατρέψουνε τις επιθυμίες τους σε πράξη. Το αλλού και το μετά απομένουν για αυτές οι μόνοι φαντασιακοί τόποι διαφυγής.

Το έργο του Αντόν Τσέχωφ, γραμμένο το 1900, αποτελεί ένα κείμενο-σπουδή στον ψυχισμό του δυτικού ανθρώπου που υπό το βάρος της πολυσύνθετης προσωπικότητάς του, φανερώνεται απροετοίμαστος στις απαιτήσεις της νέας εποχής. Στις «Τρεις αδελφές» ο χαρακτήρας του ανθρώπου και οι ανθρώπινες σχέσεις αποτυπώνονται σκηνικά μέσα από το πρίσμα της αλλαγής του αιώνα και της μετάβασης σε μια νέα κοινωνία.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ: Μετάφραση: Γιώργος Σεβαστίκογλου, Σκηνοθεσία: Τσέζαρις Γκραουζίνις, Σκηνικά: Κέννυ ΜακΛέλλαν, Κοστούμια: Κλαιρ Μπρέισγουελ, Μουσική: Μαρτίνας Μπιαλομπζέσκις, Κίνηση: Έντγκεν Λάμε.

Παίζουν: Μάρκος Γέττος (Φεντότικ), Μαρία Καραμήτρη (Ανφίσα), Ιφιγένεια Καραμήτρου (Μάσα), Αλέξανδρος Κουκιάς (Τούζενμπαχ), Χρήστος Μαστρογιαννίδης (Ρόντε), Μανώλης Μαυροματάκης (Τσεμπουτίκιν), Λένα Νάτση (Ειρήνα), Χρίστος Νταρακτσής (Ορντινάντσα), Κλειώ-Δανάη Οθωναίου (Νατάλια Ιβάνοβνα), Γρηγόρης Παπαδόπουλος (Βερσίνιν), Απόστολος Πελεκάνος (Κουλίγκιν), Γιώργος Σφυρίδης (Φεραπόντ), Σαμψών Φύτρος (Σαλιόνυϊ), Κωνσταντίνος Χατζησάββας (Αντρέι Πρόζορωφ), Χριστίνα Χριστοδούλου (Όλγα).

Ημέρες και ώρες παραστάσεων:

Τετάρτη στις 18:30 | Πέμπτη, Παρασκευή & Σάββατο στις 20:30 |Κυριακή στις 19:00

6 Ευτυχισμένοι Άνθρωποι

ΘΕΑΤΡΟ ΑΘΗΝΑΙΟΝ

Κωμωδία ψυχολογικού μυστηρίου

Κυριακή 15 Δεκεμβρίου στις 20:00 _ τελευταία παράσταση

6 άνθρωποι καταφτάνουν στην πύλη αναχώρησης ενός αεροδρομίου. Ένας παπάς, ένας πολιτικός-δικηγόρος, μία υπεύθυνη δημοσίων σχέσεων-influencer, μία ηθοποιός, ένας τυφλός σπουδαστής και μία πρώην αεροσυνοδός, περιμένουν την αναχώρηση της πτήσης τους για Βαρκελώνη… Είναι -σχεδόν- όλοι άγνωστοι μεταξύ τους, αλλά τους ενώνει μία κοινή πορεία στη ζωή τους.

Ξεκινώντας από το ευχάριστο κλίμα συνάντησης των πρωταγωνιστών, με τα κωμικά στοιχεία που τους περιβάλλουν σαν χαρακτήρες, παρατηρούμε τη συλλογική ευθύνη της κοινωνίας σε ευαίσθητα θέματα αλλά και την δική μας ευθύνη απέναντι σε αυτήν.. Σιγά σιγά, οι πρωταγωνιστές ξεπροβάλλουν τον πραγματικό τους χαρακτήρα και συνειδητοποιούν ότι όλοι κρύβουν μία καλά κρυμμένη ενοχή, τους ενώνει μία κοινή πορεία…

Κείμενο – σκηνοθεσία: Άνθιμος Κατιρτζόγλου

Βοηθός Σκηνοθέτη – Κινησιολογία: Παναγιώτα Αβραμοπούλου

Πρωταγωνιστούν (με αλφαβητική σειρά): Ανδριάνα Αβραάμ (ηθοποιός), Χρήστος Γαβριηλίδης (τυφλός σπουδαστής), Κωνσταντίνος Γιωτόπουλος (παπάς), Άνθιμος Κατιρτζόγλου (πολιτικός), Ματίνα Μάλλα (ανακρίτρια), Σοφία Ντιάγκα (αεροσυνοδός), Μάρθα Ξάνθου (υπεύθυνη δημοσίων σχέσεων)

Σκηνικά: Ελίζα Μοσχοπούλου

MEZZOTONO: MAD IN ITALY

ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ: ΟΜΜΘ ΣΕ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΟ ΙΤΑΛΙΚΟ ΜΟΡΦΩΤΙΚΟ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ

Οι Mezzotono παρουσιάζουν μια διαφορετική και πολύ πρωτότυπη παράσταση, χωρίς καθόλου όργανα αλλά μόνο με πέντε φωνές, που μιμούνται τον ήχο των πραγματικών οργάνων. Διαθέτοντας μια κωμική προσέγγιση, οι ερμηνευτές ενθαρρύνουν τη συμμετοχή του κοινού με τρόπο ευγενικό και ποτέ πιεστικό. Στόχος είναι να παρουσιάσουν ένα ρεπερτόριο με ιταλικά τραγούδια που καλύπτουν πάρα πολλά είδη μουσικής, όπως τζαζ και big band, ποπ, μπόσα νόβα, μάμπο, τάνγκο, παραδοσιακή ή κλασική. Και απ’ ό,τι φαίνεται, με τη φωνή και μόνο είναι δυνατό να κάνουμε τα πάντα.

Όχι μόνο η Ιταλία, αλλά θέατρα 42 χωρών σε τέσσερις ηπείρους φιλοξένησαν τη μουσική των Mezzotono, καθιστώντας τους το ιταλικό φωνητικό συγκρότημα με τις περισσότερες εμφανίσεις στο εξωτερικό.

Μερικές από τις σημαντικότερες εμπειρίες τους είναι: το Φεστιβάλ Τζαζ του Ντουμπάι με τους James Morrison και Jonathan Butler, η περιοδεία τους στην Κίνα, η συναυλία τους στην Όπερα του Καΐρου, το Φεστιβάλ Τζαζ Johor Bahru, το Φεστιβάλ Τζαζ του Λονδίνου, το Πράσινο Φεστιβάλ Βοστόνης στις ΗΠΑ, οι Jornadas Musicales Del Norte στη Χιλή και την Αργεντινή, η περιοδεία σε 12 αφρικανικές χώρες. Στην Ιταλία το συγκρότημα έχει εμφανιστεί πολλές φορές σε συναυλιακούς χώρους και στην τηλεόραση (RAI, MEDIASET, SKY).

Mezzotono :
Daniela Desideri
Tanya Pugliese
Fabio Lepore
Luigi Nardiello
Andrea Maurelli

LITTLE STARS IN CONCERT

ΜΕΓΑΡΟΜΟΥΣΙΚΗΣΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Διοργάνωση: ΟΜΜΘ – ΚΕΝΤΡΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ – ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ & ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ ΔΗΜΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Η Συμφωνική Ορχήστρα Δήμου Θεσσαλονίκης συνοδεύει παιδιά με ιδιαίτερες μουσικές δεξιότητες. Παιδιά τα οποία διαθέτουν ένα τόσο μεγάλο ταλέντο στη μουσική, που από πολύ νωρίς μπορούν να επιτύχουν υψηλές μουσικές επιδόσεις. Παιδιά-θαύματα, όπως συνηθίζεται να ονομάζονται. Μετά από ανακοίνωση της ΣΟΔΘ προς τα ωδεία της χώρας και αφού συγκεντρώθηκαν πολλές συμμετοχές, επιλέχθηκαν έντεκα παιδιά από τη Θεσσαλονίκη, από άλλες πόλεις της Ελλάδας, αλλά και από το εξωτερικό. Οι μικροί ταλαντούχοι μουσικοί θα ερμηνεύσουν με την ορχήστρα μέρη κοντσέρτων, καθώς και σόλο χριστουγεννιάτικες μελωδίες.

Α’ Μέρος
Γιάννης Παπαγιαννόπουλος (13 ετών) βιολοντσέλο – Αθήνα
F. J. Haydn:Κοντσέρτο για βιολοντσέλο και ορχήστρα αρ. 1 σε ντο μείζονα, Hob.VIIb:1 
1^ο μέρος: Moderato
Χριστίνα Μαυρίδου (12 ετών) βιολί – Θεσσαλονίκη
J. Haydn: Κοντσέρτο για βιολί και ορχήστρα αρ. 2 σε σολ μείζονα, Hob.VIIa:4
1^ο μέρος: Allegro moderato  
Οδυσσέας Τσακαλίδης (10 ετών) βιολί – Θεσσαλονίκη
F. Mendelssohn-Bartholdy: Κοντσέρτο για βιολί και ορχήστρα σε μι ελάσσονα, έργο 64
3^ο μέρος: Allegro, molto vivace
Κυριάκος Φωτιάδης (10 ετών) τραγούδι – Κατερίνη
J. Rutter: Angel’s Carol (ενορχήστρωση: Στέφανος Ντιναπόγιας)
Ελένη Γραβάνη (8 ετών) τραγούδι – Κομοτηνή
F. Bernard: Winter Wonderland (ενορχήστρωση: Όλγα Συκάκη)
 Εβελίνα Χαβαλέ (10 ετών) τραγούδι – Θεσσαλονίκη
A. Adam: Oh Holy Night (ενορχήστρωση: Στέφανος Ντιναπόγιας)
Filip Dimitrov (7 ετών) κόρνο – Βέρνη
J. D. Škroup: Κοντσέρτο για κόρνο και ορχήστρα σε σι ύφεση μείζονα

Β’ Μέρος
Ηρακλής Αλεξόπουλος (14 ετών) πιάνο – Θεσσαλονίκη
W. A. Mozart: Κοντσέρτο για πιάνο και ορχήστρα αρ. 23 σε λα μείζονα, KV 488
1^ο μέρος: Allegro
 Στέλλα Βαχτανίδου (13 ετών) πιάνο – Θεσσαλονίκη
F. J. Haydn: Κοντσέρτο για πιάνο και ορχήστρα σε σολ μείζονα, Hob. XVIII:4
3^o μέρος: Rondo – Presto
 Γιάννης Μπουφίδης (12 ετών) πιάνο – Ηράκλειο Κρήτης
L. v. Beethoven  Κοντσέρτο για πιάνο και ορχήστρα αρ. 2 σε σι ύφεση μείζονα, έργο 19
3^ο μέρος: Rondo, Allegro Molto     
 Φαίδων – Ευάγγελος Σαχσαμάνογλου (10 ετών) πιάνο – Θεσσαλονίκη
W. A. Mozart: Κοντσέρτο για πιάνο και ορχήστρα αρ. 21 σε ντο μείζονα, KV  467
3^ο μέρος: Allegro vivace
Στέλιος Κερασίδης (7 ετών) πιάνο – Αθήνα
J. S. Bach: Κοντσέρτο για πιάνο και ορχήστρα αρ. 5 σε φα ελάσσονα, BWV 1056
1^ο μέρος: Allegro moderato / 2^ο μέρος: Largo

PETER MORGAN: THE AUDIENCE (σε μαγνητοσκόπηση)

ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Διοργάνωση: ΟΜΜΘ ΣΕ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΟΜΙΛΟ ANTENNA

Μαγνητοσκοπημένη μετάδοση από το Εθνικό Θέατρο του Λονδίνου

Προβολή με ελληνικούς υπότιτλους

Διάρκεια: 140 λεπτά με 1 διάλειμμα

Το καινούργιο έργο του Peter Morgan περιγράφει τις –υποθετικές– συζητήσεις της βασίλισσας Ελισάβετ Β’ με διάφορους σημαντικούς πρωθυπουργούς της Βρετανίας, κατά τη διάρκεια των καθιερωμένων εβδομαδιαίων ιδιωτικών συνομιλιών τους. Προσωπικότητες όπως ο Ουίνστον Τσόρτσιλ, η «σιδηρά κυρία» Μάργκαρετ Θάτσερ, ο Ντέιβιντ Κάμερον κ.ά. αποτέλεσαν τα τελευταία 67 χρόνια συνομιλητές της Ελισάβετ Β’ τόσο για κορυφαία ζητήματα της παγκόσμιας ιστορίας, όσο και για άλλα προσωπικά τους θέματα, στα οποία δέχτηκαν τις συμβουλές της. Στον ρόλο της Βασίλισσας η βραβευμένη με Όσκαρ Helen Mirren.

Σκηνοθεσία Stephen Daldry

Σκηνικά Bob Crowley

Φωτισμοί Rick Fisher

Παίζουν οι: Helen Mirren, Geoffrey Beevers, Bebe Cave, Jonathan Coote, Michael Elwyn, Harry Feltham, Edward Fox, Maya Gerber, Haydn Gwynne, Ian Houghton, Spencer Kitchen, Richard McCabe, Charlotte Moore, Nathaniel Parker, David Peart, Matt Plumb, Paul Ritter, Elaine Solomon, Nell Williams, Rufus Wright.

ΟΡΧΗΣΤΡΑ ΠΝΕΥΣΤΩΝ – ΤΖΑΖ ΟΡΧΗΣΤΡΑ ΤΜΕΤ: ΕΟΡΤΑΣΤΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ & X-MAS JAZZ

ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Διοργάνωση: ΟΜΜΘ ΣΕ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΟ ΤΜΕΤ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ

Τα σύνολα πνευστών του Τμήματος Μουσικής Επιστήμης και Τέχνης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας συμπράττουν σε μια πρωτότυπη και ξεχωριστή συναυλία με εορταστικό άρωμα. Το Εργαστήριο «ΠΝ.Ο.Ε.Σ.» ιδρύθηκε το 2016 και διευθύνεται από τον καθηγητή του ΤΜΕΤ Κωστή Χασιώτη. Έχει ως σκοπό την έρευνα και προώθηση της σύγχρονης σκέψης στα σύνολα πνευστών οργάνων, την ανάδειξη του ελληνικού και διεθνούς ρεπερτορίου και την προαγωγή σχετικών τεχνικών διδασκαλίας, μελέτης, διεύθυνσης, σύνθεσης και εκτέλεσης. Πυρήνα της δράσης του Εργαστηρίου αποτελούν οι Ορχήστρες Πνευστών και Τζαζ. Το ρεπερτόριό τους περιλαμβάνει έργα από την ελληνική και διεθνή έντεχνη μουσική δημιουργία, καθώς και καταξιωμένα τζαζ κομμάτια.

Ορχήστρα Πνευστών ΤΜΕΤ Πανεπιστημίου Μακεδονίας

Τζαζ Ορχήστρα ΤΜΕΤ

Αθανάσιος Ζέρβας Καλλιτεχνική προετοιμασία & μουσική διεύθυνση

ΝΕΑΝΙΚΗ ΧΟΡΩΔΙΑ ΣΦΜΘ: ΕΛΑΤΕ ΝΑ ΨΑΛΟΥΜΕ ΤΑ ΚΑΛΑΝΤΑ

ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Διοργάνωση: ΟΜΜΘ ΣΕ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΣΥΛΛΟΓΟ ΦΙΛΩΝ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Τα κάλαντα, αναπόσπαστο και κύριο στοιχείο των εορταστικών εκδηλώσεων του Δωδεκαημέρου (παραμονή Χριστουγέννων έως Φώτα), έχουν ρίζες που φτάνουν ως την αρχαιότητα. Τότε, μεταξύ 15 Δεκεμβρίου και 15 Ιανουαρίου –περίοδος που συμπίπτει με τον αρχαίο μήνα Ποσειδεώνα– τα παιδιά τελούσαν το έθιμο της ειρεσιώνης, δηλαδή τραγουδούσαν στους δρόμους κρατώντας την ειρεσιώνη, κλαδί ελιάς ή δάφνης στολισμένο με καρπούς και μάλλινα νήματα (είρος ή έριον: μαλλί). Τραγουδώντας ευχές και παινέματα έφερναν στα σπίτια το μήνυμα της καλής τύχης και της γονιμότητας.

Παρόμοια τραγούδια συναντάμε στους ρωμαϊκούς χρόνους, όταν οι Ρωμαίοι και οι Έλληνες γιόρταζαν τα σατουρνάλια ή κρόνια και τις καλένδες. Όπως ήταν φυσικό, κατά τη βυζαντινή περίοδο η επίσημη χριστιανική εκκλησία αντέδρασε έντονα στα ειδωλολατρικά αυτά κατάλοιπα, τα οποία στην πορεία κατάφερε να ενσωματώσει. Τα κάλαντα μάλιστα φαίνεται πως παίρνουν το όνομά τους ακριβώς από τις βυζαντινές καλένδες.

Νεανική Χορωδία Συλλόγου Φίλων Μουσικής Θεσσαλονίκης

Σωτήρης Αλεβίζος Διεύθυνση Χορωδίας

P. I. TCHAIKOVSKY: Ο ΚΑΡΥΟΘΡΑΥΣΤΗΣ

ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Διοργάνωση: ΜΑΡΙΑ ΗΛ. ΠΕΡΚΟΥΛΙΔΟΥ – ”ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ”

Η πιο συγκινητική ιστορία του κλασικού μπαλέτου από το Μπαλέτο Θεάτρου Μόσχας – Μπαλέτο της Ρωσίας.

Ο Καρυοθραύστης είναι από τις ελάχιστες παραστάσεις κλασικού μπαλέτου που μοιάζουν σαν να γράφτηκαν σήμερα. Η ευφάνταστη χορογραφία του Μαριούς Πετιπά και η αξεπέραστη μουσική του Πιοτρ Ίλιτς Τσαϊκόφσκι τον έχει καθιερώσει ως μία από τις πιο δημοφιλείς παραστάσεις η οποία παρόλο που μετράει 124 χρόνια ζωής έχει όλη τη ζωντάνια και τον ενθουσιασμό της πρώτης παρουσίασής της. Διατηρεί ανέγγιχτα από το χρόνο όλα εκείνα τα στοιχεία που κάνουν τα παιδικά όνειρα να φαίνονται πραγματοποιήσιμα.

Η πρεμιέρα του Καρυοθραύστη δόθηκε στις 18 Δεκεμβρίου του 1892 στο Θέατρο Μαριίνσκι στην Αγία Πετρούπολη και το κοινό τον υποδέχτηκε με συγκλονιστικό χειροκρότημα. Ήταν η βραδιά που ο Πιοτρ Ίλιτς Τσαϊκόφσκι ένιωθε για ακόμα μία φορά απόλυτα δικαιωμένος. Η μουσική του συνδυάστηκε μοναδικά με το λιμπρέτο που βασίστηκε στο παραμύθι Ο Καρυοθραύστης και ο βασιλιάς των ποντικιών του Ερνστ Τίοντορ Αμαντέους Χόφμαν και το οποίο διασκεύασε αριστοτεχνικά ο Αλέξανδρος Δουμάς. Ο Μαριούς Πετιπά εξέπληξε τους πάντες με τη χορογραφία του. Η τρυφερή ιστορία του Καρυοθραύστη δεν άφησε κανένα ασυγκίνητο.

Η ιστορία του Καρυοθραύστη διαδραματίζεται την Παραμονή των Χριστουγέννων, σε μια γερμανική πόλη, όπου η μικρή Κλάρα περιμένει το δώρο από τον νονό της. Ανοίγοντάς το βλέπει με έκπληξη ένα στρατιωτάκι που χρησιμεύει ως καρυοθραύστης. Όταν όλοι οι καλεσμένοι φεύγουν, η Κλάρα μπαίνει στο σαλόνι για να κοιμίσει το στρατιωτάκι της. Καθώς το ρολόι χτυπά μεσάνυχτα, το κορίτσι αποκοιμιέται και μεταφέρεται σε έναν παραμυθένιο κόσμο, όπου τα παιγνίδια ζωντανεύουν και δίνουν μάχη με τους τεράστιους ποντικούς που εισβάλλουν στο δωμάτιο. Σε αυτή τη μάχη ο Καρυοθραύστης αναδεικνύεται νικητής και μεταμορφώνεται σε έναν όμορφο πρίγκιπα.
Στη δεύτερη πράξη παρακολουθούμε την Κλάρα και τον Πρίγκιπα-Καρυοθραύστη να  κάνουν ένα μαγικό ταξίδι, πρώτα στη χώρα της Βασίλισσας του Χιονιού και έπειτα στη χώρα των Ζαχαρωτών και της Ζαχαρένιας νεράιδας. Το όνειρο δεν κρατάει πολύ. Καθώς ξημερώνουν Χριστούγεννα, η μικρή Κλάρα ξυπνάει και ανακαλύπτει ότι ο γοητευτικός πρίγκιπας των ονείρων της έχει μεταμορφωθεί ξανά στον καρυοθραύστη που της χάρισε ο νονός της.

Στο εξωτερικό ο Καρυοθραύστης παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Λονδίνο το 1934, σαράντα δύο χρόνια μετά την πρεμιέρα τού 1892. Και εκεί η υποδοχή ήταν μοναδική. Από τότε έχουν γίνει πάμπολλες παραστάσεις σε όλο τον κόσμο, με αρκετές διασκευές στη χορογραφία, καθώς κάθε χορογράφος προσπαθεί να δώσει τη δική του εκδοχή στην ιστορία. Ο Καρυοθραύστης χορογραφήθηκε και από τους δύο κορυφαίους χορευτές του 20ού αιώνα, τον Ρούντολφ Νουρέγεφ για τα Βασιλικά Μπαλέτα της Σουηδίας και τον Μιχαήλ Μπαρίσνικοφ για το American Ballet Theater. Ο καθένας άφησε το στίγμα του ενισχύοντας το μύθο ενός έργου που δεν παύει να μας εκπλήσσει.

Μπαλέτο Θεάτρου Μόσχας – Μπαλέτο της Ρωσίας

ΕΟΡΤΑΣΤΙΚΗ ΣΥΝΑΥΛΙΑ: CROSSOVER 2020

ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Διοργάνωση: ΟΜΜΘ – ΚΕΝΤΡΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ – ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ & ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ ΔΗΜΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Σοφία Μητροπούλου Σοπράνο

Διονυσία – Νιόβη Κλαβδιανού Σοπράνο

Ελένη Λιώνα Σοπράνο

Βιολέττα Λούστα Σοπράνο

Σιρανούς Τσαλικιάν Σοπράνο

Μαρία Βλαχοπούλου Μέτζο Σοπράνο

Σταματία Μολλούδη Μέτζο Σοπράνο

MOYSA – Συμφωνική Ορχήστρα Νέων Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης

Θοδωρής Παπαδημητρίου Μουσική διδασκαλία

Συμφωνική Ορχήστρα Δήμου Θεσσαλονίκης

Λίζα Ξανθοπούλου Διεύθυνση Ορχήστρας

Η ΚΟΘ ΣΤΟ ΜΕΓΑΡΟ «IGOTRHYTHM»

ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Διοργάνωση: ΚΡΑΤΙΚΗ ΟΡΧΗΣΤΡΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΣΕ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΟΜΜΘ

Τζ. Γκέρσουιν: Cuban Οverture

‘Crazy for you’ overture

Rhapsody in Blue

Και γνωστά τραγούδια των Τζωρτζ Γκέρσουιν και άλλων

Μία ξεχωριστή πρωτοχρονιάτικη συναυλία για το καλωσόρισμα του 2020. Τζαζ ακούσματα σε αγαπημένες συνθέσεις και γνωστά τραγούδια που μας ταξιδεύουν στο συναρπαστικό κόσμο του Χόλυγουντ και του Μπρόντγουεϊ, με επίκεντρο τη μουσική του Τζωρτζ Γκέρσουιν. Ο διεθνώς αναγνωρισμένος Θεσσαλονικιός πιανίστας Βασίλης Βαρβαρέσος, η αγαπημένη τραγουδίστρια Μαρίνα Σάττι, η Παιδική Χορωδία Ι.Ν. Αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου και ο Γάλλος μαέστρος Μαρτίν Λεμπέλ συγκροτούν, μαζί με την ΚΟΘ, ένα εκρηκτικό μείγμα που υπόσχεται μία συναρπαστική εορταστική μουσική εμπειρία.

Βασίλης Βαρβαρέσος Πιάνο

Μαρίνα Σάττι Τραγούδι

Χορωδία Ιερού Ναού Αγίων Κυρίλλου & Μεθοδίου Θεσσαλονίκης

Μαρία Έμμα Μελιγκοπούλου Διδασκαλία χορωδίας

Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης

Martin Lebel Μουσική διεύθυνση

ANDREW LLOYD WEBBER: THE PHANTOM OF THE OPERA

ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Διοργάνωση: PEOPLE ENTERTAINMENT GROUP

The Phantom of the Opera του Andrew Lloyd Webber

Έρχεται με τους αυθεντικούς πρωταγωνιστές του West End του Λονδίνου, για πρώτη φορά στην Ελλάδα!

Το ρομαντικό και επιβλητικό έργο του Lloyd Webber με τα διάσημα κλασικά τραγούδια που έχουν αφήσει εποχή, το άρωμα σασπένς και μυστηρίου και την τρυφερή ιστορία αγάπης μεταξύ της Κριστίν και του μυστηριώδους “Φαντάσματος της Όπερας των Παρισίων” ανεβαίνει στη σκηνή με την υπογραφή κορυφαίων διεθνών συντελεστών.

Μια μεγαλειώδης παραγωγή που θα συναρπάσει και θα μαγέψει και τους πιο απαιτητικούς θεατές.

ΓΙΑ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΕΝΟ ΑΡΙΘΜΟ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ!

«To ΣΕΞ αρχίζει στα 40»

Θέατρο Άρατος (Μοσκώφ 12 με Φράγκων)

Μια κωμωδία του Βασίλη Τσικάρα _ 2^ος ΧΡΟΝΟΣ

ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ: Δεκέμβριος: 20, 21, 22, 2, 28 και 29 / Ιανουάριος: 03, 04, 05, 10, 11 και 12

ΜΕΡΕΣ & ΩΡΕΣ: Κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή στις 21.30

Λίγα λόγια για το έργο: Λίγο πριν τα 41 γενέθλιά της, η Λόρα αποφασίζει να χωρίσει. Αιτία, η ρουτίνα της καθημερινότητας, αλλά και ο άντρας της ο Τζακ, που πέρα από τη δουλειά δεν έχει άλλα ενδιαφέροντα. Η αιφνίδια απόφασή της θα φέρει τα πάνω κάτω. Ο Τζακ θα αισθανθεί προδομένος και αδικημένος, οι γείτονες θα έρθουν σε δύσκολη θέση, ενώ η άνοια του πατέρα του Τζακ, που ζει μαζί τους, θα επιδεινωθεί. Ξαφνικά θα εισβάλει στη ζωή τους μια barwoman και τότε θα ξεκινήσει ο κύκλος των αποκαλύψεων και των μεγάλων αποφάσεων. West Ham ή Arsenal; «Το ΣΕΞ αρχίζει στα 40», αλλά… για ποιον τελικά;

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Κείμενο – σκηνοθεσία: Βασίλης Τσικάρας

Σκηνικά: Δημήτρης Αρζουμανίδης

Κοστούμια: Μαρία Βλάχου

Ήχοι – φώτα: Γιώργος Στεφανίδης, Χρ. Σκαρλατοπούλου

Παίζουν

(ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ): Σοφία Αϊβάζογλου, Σταύρος Δουκουζγιάννης, Στέργιος Κωνσταντζίκης, Κωνσταντίνα Μυλωνά, Μαρία Προδρόμου, Βασίλης Τελίδης και ο Βασίλης Τσικάρας.

(ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ): Μαρία Βλάχου, Σταύρος Δουκουζγιάννης, Στέργιος Κωνσταντζίκης, Κωνσταντίνα Μυλωνά, Κική Σπύρου, Βασίλης Τελίδης και ο Βασίλης Τσικάρας.

Ο ΚΡΟΚΟΔΕΙΛΟΣ του Δημήτρη Σιδηρόπουλου

STUDIO ΝΕΜΕΣΗ (ΔΕΛΦΩΝ 176)

Κάθε Σάββατο στις 21:30 και κάθε Κυριακή στις 19:30

ΠΟΙΟΣ ΦΤΑΙΕΙ;
-ο Ιωνάς, που ενώ κοντεύει τα 40 μένει ακόμα στο πατρικό με τη μάνα του;
-η Αθηνά, μητέρα του Ιωνά, που έκανε το γιο της «μαμάκια»;
-η Μαρίνα, αδερφή του Ιωνά, που άφησε το σπίτι της και τώρα ζει και εργάζεται στην Ολλανδία;
-η Αλίκη, η αγαπημένη του, που συνεχώς του γκρινιάζει για την αναποφασιστικότητά του;
-η Στάσα, κολλητή φίλη της Αθηνάς, με τις καταπληκτικές ιδέες της;
Ή ΜΗΠΩΣ Ο ΚΡΟΚΟΔΕΙΛΟΣ;
Αλήθεια, ποιος τον έφερε στο σπίτι;
Αυτό το σπίτι, το οικογενειακό, που ίσως για κατοικίδιο έχει έναν κροκόδειλο και που αιώνες τώρα μας εμπνέει και προκαλεί γέλια ανάμεικτα με κλάματα…

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Τίνα Στεφανοπούλου
ΣΚΗΝΙΚΑ-ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ: Στέργιος Πρώιος
ΒΟΗΘΟΣ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ: Νίκη Κύρτση

ΠΑΙΖΟΥΝ:
Ιωνάς: Αναστάσης Μαυρομιχάλης
Αθηνά: Λία Βανίδου
Στάσα: Κική Ιωαννίδου / Κατερίνα Κουινέλη
Μαρίνα: Γιάννα Δεληβοριά / Φροσύνη Τζιβινίκου
Αλίκη: Σίσσυ Μπούζα

ΒΡΕΦΙΚΗ ΣΚΗΝΗ

Έξω πάνω μέσα κάτω

ΒΡΕΦΙΚΗ ΣΚΗΝΗ, ΒΑΣΙΛΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ, ΚΘΒΕ.

Κάθε Σάββατο στις 12.00.

Για βρέφη από 8 μηνών έως νήπια 4 χρόνων.

Η εξαιρετικά επιτυχημένη παράσταση του Βρεφικού Θεάτρου του ΚΘΒΕ «Έξω Πάνω Μέσα Κάτω», που παρακολούθησαν ήδη πάνω από 1.000 βρέφη και νήπια με τους γονείς τους, συνεχίζεται για δεύτερη χρονιά!

Διάρκεια: 35’

Λίγα λόγια για το έργο: Ένα μωρό, αυτή τη φορά αγόρι, ανακαλύπτει ότι μια εικόνα αλλάζει ανάλογα με την πλευρά που τη βλέπεις. Τι συμβαίνει στο πάνω και τι στο κάτω; Και τι αλλάζει στο μέσα και τι στο έξω; Ένα κουτί που καλεί το μωρό να ανέβει πάνω, για να ανακαλύψει έπειτα το κάτω. Ένας μαγικός φίλος που καλεί το μωρό να καταστρώσουν ένα σχέδιο μέσα. Και μια μαμά κι ένας μπαμπάς που αφήνουν ελεύθερο το μωρό να παίξει έξω. Κι αν το έξω φοβίζει; Κι αν το πάνω είναι πολύ πάνω; Ναι, αλλά το έξω και το πάνω έχει περισσότερη πλάκα και μαθαίνεις… Τι μαθαίνεις; Να μη φοβάσαι και να τολμάς να αλλάζεις τα πράγματα μέχρι να φτάσει η ώρα για το μεγάλο έξω… Όταν το σπίτι γίνεται μικρό και δε σε χωράει πια!

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:
Σύλληψη ιδέας – Σκηνοθεσία: Κατερίνα Καραδήμα.

Σκηνικά – Κοστούμια: Λίλη Κυριλή.

Μουσική: Φοίβος Δεληβοριάς.

Παίζει ο Γιάννης Μαστρογιάννης.

Αααγκαλιάάάάάάά!!!!!!

ΒΡΕΦΙΚΗ ΣΚΗΝΗ, ΘΕΑΤΡΟ ΑΥΛΑΙΑ
από 8 μηνών έως 4 ετών

Κάθε Σάββατο στις 12:00 μ.

Η Virginia Satir, γνωστή οικογενειακή θεραπεύτρια συνήθιζε να λέει: «Χρειαζόμαστε 4 αγκαλιές τη μέρα για να επιβιώσουμε, 8 αγκαλιές την ημέρα για να παραμείνουμε υγιείς και 12 αγκαλιές την ημέρα για να μεγαλώσουμε».

Το σώμα της μητέρας , τού πατέρα , όποιου κι αν μεγαλώνει ένα παιδί, γίνεται γι αυτό το πλάσμα η φωλιά και η ασφάλεια , το σώμα της αγάπης. Στην παράσταση για βρέφη και για πολύ μικρά παιδιά «Αααααααγκαλιάάάάάά», δύο ηθοποιοί εμψυχώτριες, ανοίγουν την αγκαλιά τους. Η σκηνή όλη γίνεται μια αγκαλιά, ένα πουπουλένιο σύννεφο. Πώς χωράμε μέσα της, πόσο μας ζεσταίνει και μας προφυλάσσει, από την πρώτη, πρώτη μας αρχή; Με τι μοιάζει, πως μυρίζει, έχει ήχους κρυφούς; Διπλώνομαι, ξεδιπλώνομαι εδώ μέσα. Φεύγω και ξαναγυρνώ. Πάρε με αγκαλιά να πάψω να κλαίω, πάρε με αγκαλιά να δούμε τα αστέρια, δώσε μου μια αγκαλιά, θησαυρό για πάντα.

Μέσα από 10 μαγικές μικρές δράσεις στη σκηνή του θεάτρου Αυλαία, η αγκαλιά γίνεται παιχνίδι, κρυψώνα και μυστικό, έκπληξη και καράβι. Το άγγιγμα γίνεται δρόμος καινούριος. Τα μικρά παιδιά το χαίρονται και οι μεγάλοι κουρνιάζουν σε αυτή τη γλύκα που ψάχνουμε μια ζωή. Στο τέλος γίνονται όλοι μαζί, μεγάλοι και μικροί, η πιο δυνατή «Αααααααγκαλιάάάάάά»!!!

Συντελεστές:

Σύλληψη ιδέας – Σκηνοθεσία – Μουσικό σενάριο: Δόμνα Ζαφειροπούλου – Δημήτρης Αδάμης

Παίζουν και δημιουργούν: Αλεξάνδρα Κασιούμη, Κορνηλία Προκοπίου

Διάρκεια: 40 λεπτά

ΠΑΙΔΙΚΗ ΣΚΗΝΗ

Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου

ΠΑΙΔΙΚΗ ΣΚΗΝΗ στο ΒΑΣΙΛΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ, ΚΘΒΕ

«Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΠΕΡΙΠΑΤΟΣ ΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥ» της Άλκης Ζέη

Διασκευή: Σάββας Κυριακίδης, Τάκης Τζαμαργιάς

Σκηνοθεσία: Τάκης Τζαμαργιάς

Στον ρόλο του Πέτρου ο Γιάννης Γκρέζιος.

Το πολυαγαπημένο βιβλίο των παιδικών μας χρόνων της Άλκης Ζέη ζωντανεύει για δεύτερη χρονιά στη σκηνή του Βασιλικού Θεάτρου, σε διασκευή των Σάββα Κυριακίδη  και  Τάκη Τζαμαργιά, και  μας μεταφέρει στην Αθήνα, στα δύσκολα χρόνια της Κατοχής μέσα από τη ματιά του μικρού Πέτρου. Ένας μεγάλος περίπατος, ένα ταξίδι συναισθημάτων, ένα έργο που συνδυάζει τη σκληρή πραγματικότητα και την αγωνία της επιβίωσης  με την ελαφρότητα και την αθωότητα της παιδικής ηλικίας. Μια παράσταση για όλη την οικογένεια που αγάπησαν μικροί και μεγάλοι και που θα μας κρατήσει συντροφιά ως τις γιορτές.

Λίγα λόγια για το έργο: Ο πόλεμος ξεσπάει και όλα αλλάζουν: οι άνθρωποι, οι σχέσεις, η ίδια η ζωή. Η πείνα και η φτώχεια δεν είναι απλές αφηγήσεις ενός μακρινού παρελθόντος αλλά αποτελούν τη νέα συνθήκη ζωής. Ο μικρός Πέτρος καλείται να πάρει θέση, να αποφασίσει, να αναλάβει ευθύνες, να μεγαλώσει. Ο πόλεμος χάνει την ηρωική του αίγλη. Η ομορφιά των εμβατηρίων και των μεταλλίων γίνεται πόνος και απώλεια· πραγμάτων, ανθρώπων αλλά και της ίδιας της παιδικής ανεμελιάς. Παρόλα αυτά, τα παιδιά με την υπέροχη ικανότητα να βλέπουν τα πράγματα αλλιώς και με όπλο τη φαντασία τους και το παιχνίδι, καταφέρνουν να δώσουν μια άλλη διάσταση στην τραγική πραγματικότητα. Και μέσα από τα παιδικά μάτια καλούμαστε και εμείς να ξαναδούμε τον πόλεμο αλλά και να θυμηθούμε την πρόσφατη ιστορία μας.

Ο Καραγκιόζης

ΘΕΑΤΡΟ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ, ΚΘΒΕ.

Δέκα χρόνια μετά το θάνατο του σπουδαίου Ευγένιου Σπαθάρη, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος φιλοξενεί τον άξιο μαθητή του Χρήστο Στανίση, που παρουσιάζει πέντε νέα πρωτότυπα έργα Καραγκιόζη, για όλη την οικογένεια, με συνοδεία ζωντανής μουσικής. Πίσω από έναν μεγάλο μπερντέ που θα στηθεί στη σκηνή του Θεάτρου της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών θα κινηθούν ειδικά κατασκευασμένες φιγούρες ύψους περίπου ενός μέτρου προσφέροντας ένα απολαυστικό θέαμα φωτός και σκιάς. Αξίζει να σημειωθεί ότι η τελευταία φορά που παρουσιάστηκε θέατρο σκιών στο ΚΘΒΕ ήταν το 1992, που φιλοξενήθηκαν παραστάσεις του Σπαθάρη στο Βασιλικό Θέατρο. 

Διάρκεια: 60΄ (χωρίς διάλειμμα)

Καραγκιοζοπαίχτης: Χρήστος Στανίσης.

Μαζί του οι Μιχάλης Αναστασίου (τραγούδι, λαούτο, ούτι), Μελίνα Μπιτζίδου (σαντούρι, τραγούδι), Χρήστος Δανάς (βιολί, τραγούδι).

Η ενεργή συμμετοχή του κοινού στη δράση της παράστασης, επιτρέπει σε μικρούς και μεγάλους να γίνουν ένα με τους ήρωες, να ζήσουν τις περιπέτειες τους και να διασκεδάσουν. Οι παραστάσεις του Θεάτρου Σκιών εντάσσονται στις εκδηλώσεις για τα 60 χρόνια του ΚΘΒΕ, που θα κορυφωθούν το 2021. 

Πρόγραμμα παραστάσεων:

• 23 & 30 Νοεμβρίου 2019 → «Περσέας και Ανδρομέδα»
• 7 & 14 Δεκεμβρίου 2019 → «Θησέας και Μινώταυρος»
• 21 & 28 Δεκεμβρίου 2019 → «Το πνεύμα των Χριστουγέννων»
• 4 & 11 Ιανουαρίου 2020 → «Η βασίλισσα του χιονιού»
• 18 & 25 Ιανουαρίου 2020 → «Ο Καραγκιόζης και η χρυσομαλλούσα κόρη»

«Περσέας και Ανδρομέδα»

Σάββατο 23 & 30 Νοεμβρίου 2019

Ο Περσέας με βοηθό του τον Καραγκιόζη, μονομαχεί και σκοτώνει την γοργόνα Μέδουσα, η οποία όποιον κοιτάζει τον μεταμορφώνει σε άγαλμα. Από το κεφάλι της Μέδουσας γεννιέται ένα φτερωτό άλογο, ο Πήγασος. Επιστρέφοντας Περσέας και Καραγκιόζης καβάλα στον Πήγασο, σταματούν σ᾽έναν τόπο μακρινό, όπου ο βασιλιάς του, αντιμετωπίζει ένα σοβαρό πρόβλημα. Ένας θαλάσσιος δράκος απαιτεί κάθε χρόνο μια νέα κοπέλα για να τραφεί, διαφορετικά στερεί το νερό από τους ανθρώπους. Μετά από κλήρωση, ο κλήρος πέφτει στην κόρη του βασιλιά την Ανδρομέδα. Απελπισμένος ο βασιλιάς, βγάζει διαταγή πως όποιος σκοτώσει τον δράκο και σώσει την βασιλοπούλα, θα την πάρει για γυναίκα του. Ο Περσέας αποφασίζει να εξοντώσει τον δράκο και να παντρευτεί την Ανδρομέδα.
Θα τα καταφέρει να γλυτώσει την αγαπημένη του από τα δόντια του τέρατος και να την πάρει για γυναίκα του;

«Θησέας και Μινώταυρος»

Σάββατο 7 & 14 Δεκεμβρίου 2019

Ο Θησέας παρέα με τον Καραγκιόζη, φτάνει στην πόλη της Αθήνας, για να συνατήσει τον βασιλιά της και πατέρα του, τον Αιγέα.  Ο βασιλιάς στήνει μεγάλο γλέντι για την υποδοχή του Θησέα, το οποίο όμως θα σταματήσει αναπάντεχα, λόγω μιας υποχρέωσης που έχει ο βασιλιάς Αιγέας απέναντι στον βασιλιά της Κρήτης τον Μίνωα. Κάθε χρόνο στέλνει επτά νέους και επτά νέες για τροφή στον τρομερό Μινώταυρο. Ο Θησέας αποφασίζει να πάει κι αυτός και να δώσει ένα τέλος σ᾽αυτήν την θυσία. Θα τα καταφέρει;

«Το πνεύμα των Χριστουγέννων»

Σάββατο 21 & 28 Δεκεμβρίου 2019

Ημέρες Χριστουγέννων, ημέρες γιορτής!

Όλοι είναι χαρούμενοι, κάνουν τα ψώνια τους και τραγουδούν, τραγούδια γιορτινά. Όμως είναι κάποιος που όχι μόνο δεν του αρέσουν αυτές οι μέρες, αλλά τα βάζει και με όποιον χαίρεται και γιορτάζει. Έτσι ο Καραγκιόζης αποφασίζει να του αλλάξει γνώμη.

Η Χριστουγεννιάτικη ιστορία του Κάρολου Ντίκενς διασκευάζεται για τον μπερντέ του Καραγκιόζη.

«Η βασίλισσα του χιονιού»

Σάββατο 4 & 11 Ιανουαρίου 2020

Ο βασιλιάς των καλικαντζάρων σπάει τον μαγικό καθρέφτη που φέρνει δυστυχία και ατυχία σε καλούς κι ευγενικούς ανθρώπους. Τα κομματάκια του σκόρπισαν σε όλο τον κόσμο. Όταν ένα κομματάκι έμπαινε στο μάτι κάποιου ότι κι αν κοιτούσε μετά έβλεπε την χειρότερη πλευρά του. Ένα τέτοιο κομματάκι μπήκε και στο μάτι του μικρού Κωνσταντή κι έφυγε μακριά από την φίλη του Κατερίνα.
Η Κατερίνα όμως θέλησε να βρει τον φίλο της κι άρχισε να ψάχνει και να ρωτάει για αυτόν. Έτσι συνάντησε και τον Καραγκιόζη που αποφάσισε να την βοηθήσει. Θα καταφέρουν να τον βρουν;

«Η χρυσομαλλούσα κόρη»

Σάββατο 18 & 25 Ιανουαρίου 2020

Ο Κωνσταντής αγάπησε την όμορφη χρυσομαλλούσα βλέποντάς την σε μια ζωγραφιά. Αποφασίζει να πάει να την βρει για να την παντρευτεί. Μαζί του παίρνει και τον Καραγκιόζη που το κεφάλι του κατεβάζει σκαρώματα. Ψάχνουν παντού αλλά δεν την βρίσκουν πουθενά, γιατί η χρυσομαλλούσα κόρη έχει ένα μυστικό. Αλλάζει μορφές και κατοικεί σε τέσσερις πύργους. Θα καταφέρουν να την βρουν και να την παντρευτεί ο Κωσταντής;

«Θεογονία Η Αρχή του Κόσμου»

Κολοσσαίον(Λεωφόρος Βασιλίσσης Όλγας 150)

Κάθε Κυριακή στις 11:30 μέχρι και τις 29 Δεκεμβρίου 2019

Η παράσταση «Θεογονία Η Αρχή του Κόσμου» μας μεταφέρει τον μύθο που περιγράφει την θεογονία των Ελλήνων. Η γέννηση που περιέχει τόση φαντασμαγορία, τόσο μεγαλείο, ποίηση και χρώματα που δεν μπορούν να συγκριθούν με καμία άλλη στον κόσμο. Στην αρχή ήταν το χάος. Και από το χάος γεννήθηκε ο κόσμος. Και η σκηνή του κόσμου γέμισε χρώματα, χορό, μουσική. Αυτός ο συναρπαστικός μύθος ζωντανεύει στην νέα υπερπαραγωγή σε σκηνοθεσία – χορογραφία Σοφίας Σπυράτου.

Η ποιητική αφήγηση από τη φωνή του Αιμίλιου Χειλάκη και όλοι οι συντελεστές της παράστασης κάνουν το θέαμα φαντασμαγορικό που θα μείνει αξέχαστο κυρίως στα παιδιά αφού θα χαρούν την ομορφιά της αρχαίας μυθολογίας απλά και απροβλημάτιστα.

Η αφήγηση που σέβεται τον μύθο, όπως διδάσκεται στα σχολεία, οι ονειρικές χορευτικές εικόνες, η μουσική πανδαισία, οι απίθανοι ζογκλέρ και ακροβάτες, δημιουργούν μια ανεπανάληπτη παράσταση:

Το χρυσό αυγό της νύχτας, ο Κρόνος και τα παιδιά του, η Τιτανομαχία, οι δώδεκα θεοί, το χρυσό παλάτι του Ολύμπου, ζωντανεύουν και ο κόσμος γεννιέται ξανά πολύχρωμος, διασκεδαστικός, φανταστικός, υπέροχος, μαγικός!

Συντελεστές:

Κείμενο: Γιώργος Μπλάνας

Σκηνοθεσία- Χορογραφία: Σοφία Σπυράτου

Σκηνικά -Κουστούμια: Μανόλης Παντελιδάκης

Video Art: Νίκος Σούλης

Μάσκες-Φιγούρες: Βασίλης Σακκής, Δήμητρα Καίσαρη

Αφηγητής: Αιμίλιος Χειλάκης

Παίζουν οι: Άννα Μανούδη, Μελίνα Ατρείδου, Βαγγέλης Γεωργιάδης, Μάριος Ζαρδαβάς, Ναταλία Μαρτίνη, Αλεξία Παπαδοπούλου, Θοδωρής Ησαϊλίδης, Κωνσταντίνος Φραγκούλης, Ευγενία Ψωμιάδου, Παναγιώτης Ντόβας και συμμετέχουν οι εναέριοι ακροβάτες: Daniel Arrando, Ιωάννα Δημητριάδου.

ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ: Κυριακή 15/12, 22/12 και 29/12 στις 11:30

«Πήτερ Παν» του J.M. Barrie

ΘΕΑΤΡΟ ΑΥΛΑΙΑ, ΠΑΙΔΙΚΗ ΣΚΗΝΗ

σε διασκευή-σκηνοθεσία του Δημήτρη Αδάμη

«Όλα τα παιδιά μεγαλώνουν, εκτός από ένα…»

Πρόκειται για μια σύγχρονη, δυναμική, μαγευτική, φανταστική παραγωγή του διαχρονικού αριστουργήματος του J.M. Barrie, που μας οδηγεί σε μια Χώρα του Ποτέ που θα μπορούσε να είναι καλά κρυμμένη στην καθημερινότητα των παιδιών της πόλης και κρύβει την έγνοια και την ανησυχία του παιχνιδιού καθώς το παιδί μεγαλώνει.

Η Χώρα του Ποτέ είναι το Τώρα.

Μια αναταραχή μαγείας, φαντασίας και μουσικής. Ο Πήτερ Παν είναι το αγόρι που φοβάται να μεγαλώσει. Τα Χαμένα Παιδιά, θα μπορούσαν να είναι τα σημερινά ασυνόδευτα παιδιά που αναζητούν τους πρόσφυγες γονείς τους. Ζουν στη Χώρα του Ποτέ που είναι ένας ερειπωμένος χώρος. Τα παιδιά αναγκάζονται να σκουπίζουν, να συντηρούνται μόνα τους, αλλά κρατούν και τα παιχνίδια τους και παίζουν με τα καροτσάκια τους, απομεινάρια της παιδικής τους ηλικίας. Η Τάιγκερ Λίλη, μια άγρια Ινδιάνα, περιβάλλεται από τους Ινδιάνους της φυλής της και μας θυμίζει τη ζωή την αθώα και την επαφή με τη φύση. Και αυτός ο Χουκ είναι μια πολύ τρομακτική δημιουργία που δεν σκέφτεται τίποτα άλλο από την εκδίκηση. Μόνος ,χωρίς αγάπη, οδεύει προς το φόβο του, τον Κροκόδειλο, με αξιοθαύμαστο σθένος.

Οι γονείς Ντάρλιγκ καθώς στο τέλος «αγκαλιάζουν» τα Χαμένα Παιδιά θα μπορούσαν να μετατραπούν σε μια αναφορά για τη σύγχρονη μετανάστευση.

Ένα έργο που μιλάει κυρίως για την αγάπη και την αμέριστη μέριμνα προς τα παιδιά, αλλά ακόμη θίγει σοβαρές ανησυχίες σχετικά με την απώλεια, την εγκατάλειψη, τον παιδικό πόνο και τις δυσκολίες της ενηλικίωσης.

Αυτή η παράσταση δεν είναι απλώς μια μεγάλη περιπέτεια – είναι η ίδια η ζωή.

Συντελεστές:

Διασκευή – Σκηνοθεσία: Δημήτρης Αδάμης

Σκηνικά – κοστούμια: μαγικές σβούρες

Κίνηση: Χριστίνα Σουγιουλτζή-Αντιγόνη Λινάρδου (ομάδα Κι όμως κινείται)

Επικοινωνία: Ελευθερία Τέτουλα

Παίζουν οι ηθοποιοί: Μαρία Αλεξανδρίδου, Βασίλης Βασιλείου, Αλκιβιάδης Γκόσιος, Ξένια Δέλλιου, Αλεξάνδρα Κασιούμη, Γιώργος Μπινιάρης, Κωνσταντίνος Πετρίδης, Κορνηλία Προκοπίου

ΜΑΔΑΓΑΣΚΑΡΗ

ΘΕΑΤΡΟ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟΝ, ΠΑΙΔΙΚΗ ΣΚΗΝΗ

Η τεράστια επιτυχία της Dreamworks για πρώτη φορά στην Ελλάδα!!!

σκηνοθεσία-απόδοση κειμένου στίχων: Θέμις Μαρσέλλου

Κάθε Κυριακή στις 11:30.

Διάρκεια παράστασης: 90 λεπτά (με διάλειμμα)

H παιδική σκηνή του θεάτρου Αριστοτέλειον παρουσιάζει για τους μικρούς μας φίλους ένα μοναδικό υπερθέαμα!

Με πολλή μουσική, πολύ χορό και πολύ τραγούδι, μικροί και μεγάλοι θα δυσκολευτούν να καθίσουν στις θέσεις τους μέχρι το τέλος της παράστασης.

Η συγκεκριμένη παραγωγή, σχεδιάστηκε από τους δημιουργούς της για να παρουσιάζεται από επαγγελματίες ηθοποιούς, τραγουδιστές και χορευτές και να απευθύνεται σε παιδικά και νεανικά κοινά σε ολόκληρο τον κόσμο, έχοντας σαν στόχο, εκτός από τη διασκέδαση, την επιμόρφωση των παιδιών τόσο σε γνωστικό όσο και σε συναισθηματικό και ηθικό επίπεδο, αγγίζοντας θέματα όπως την αληθινή φιλία, την ελευθερία, την αγάπη, το θάρρος και τα όνειρα του καθενός, που με κόπο μπορούν και οφείλουν να βγουν αληθινά!

Ελάτε να αφεθούμε στη μαγεία της ζούγκλας!!

Συντελεστές:

Κείμενο: Kevin Del Aguila

Πρωτότυπη μουσική και στίχοι: George Noriega & Joel Someillan

Σκηνογραφία-Ενδυματολογία: Παναγιώτα Κοκκορού

Χορογραφίες: Μιχάλης Ποργιάζης

Διανομή:

Αγαϊτση Εβίτα 

Βασιλείαδης Θωμάς 

Γαβριηλίδης Αρσένιος 

Γκουντιού Ευαγγελία 

Δάγκαλης Δημήτρης 

Κύρτσος Νίκος 

Νίκολας Αλέξης 

Παπικινός Γεράσιμος 

Πιτουλίδου Αντωνία 

Τσαλίκη Κική 

Κυριακές στο ΝΤΟΥέΝΤΕ: Ο παπουτσής και οι καλικάντζαροι!

Εργαστήρι Θεάτρου ΝΤΟΥέΝΤΕ, Κοσμά Αιτωλού 26, Θεσσαλονίκη (περιοχή Βασ.Όλγας)

Η παιδική σκηνή του Θεάτρου ΝΤΟΥέΝΤΕ, θα μας μεταφέρει φέτος στο πνεύμα των Χριστουγέννων, με τον πιο όμορφο και δημιουργικό τρόπο: τα παραμύθια! Χρώματα, νότες, ευρηματικές σκηνικές κατασκευές, όμορφα κοστούμια, τραγούδια, ζωντανή μουσική, περίεργα μουσικά όργανα, λίγη χριστουγεννιάτικη χρυσόσκονη, μπόλικο κέφι, παιχνιδιάρικη διάθεση και βέβαια… πολλή μαγεία! Οι υπέροχοι ηθοποιοί μας, παρέα με τους μικρούς θεατές, μπερδεύουν καλά καλά τα παραπάνω υλικά και το αποτέλεσμα υποσχόμαστε να είναι μαγικό!

Το παραμύθι “Ο παπουτσής και οι καλικάντζαροι” γίνεται το όχημα μας για ένα υπέροχο ταξίδι στον κόσμο των Χριστουγέννων. Η γλυκιά αυτή ιστορία, που μας μιλά για την ενσυναίσθηση, την αλληλοβοήθεια, τη συνεργασία, την φιλία, τη δημιουργία, την καλοσύνη…τα μαγικά θαύματα που συμβαίνουν τις νύχτες του 12ημερου, μπλέκεται με χριστουγεννιάτικους μύθους, θρύλους, ήχους και παραδόσεις.

Τα παιδιά βιώνουν ένα όμορφο και διαδραστικό θεατρικό ταξίδι, καθώς δεν είναι λίγες οι φορές συμμετέχουν στη δράση, βοηθώντας τους ηθοποιούς μας ή τραγουδώντας μαζί τους! Παράλληλα όμως, η εμπειρία αυτή θα τους μείνει αξέχαστη διότι ήδη, 20 λεπτά πριν την έναρξης της παράστασης ο χώρος υποδοχής του εργαστηρίου μας, η είσοδος και το πεζοδρόμιο μας μετατρέπονται σε χριστουγεννιάτικη παιδική χαρά!!! Παιχνίδια, τραγούδια, μουσικές, ξυλοπόδαροι, ζογκλέρ, κλόουν, ξωτικά του Άη Βασίλη…..θα περιμένουν να υποδεχτούν τους μικρούς μας φίλους για απίθανες πλάκες και παιχνίδι, τόσο πριν, όσο και μετά την παράσταση!!! Επίσης… το έτσι κι αλλιώς φιλόξενο φουαγιέ μας… θα φορέσει τα καλά του και θα μοιάζει σα να βγήκε από χριστουγεννιάτικο παραμύθι!!! Λιχουδιές, δωράκια, μακιγιάζ προσώπου, κατασκευές και άλλες πολλές εκπλήξεις θα σας περιμένουν εκεί!!!

Και για τους γονείς των μικρών μας φίλων… υπάρχουν δύο επιλογές:

Α΄: παρακολουθούν την παράσταση και τις δράσεις μας μαζί με τα παιδάκια

Β΄: απολαμβάνουν καφέ και πρωινό στο φουαγιέ μας, καθώς θα υπάρχει προσωπικό του ΝΤΟΥέΝΤΕ για να συνοδέψει τα παιδιά στις δράσεις.

Ελάτε να μοιραστούμε τα πιο χριστουγεννιάτικα, μαγικά, παραμυθένια Κυριακάτικα πρωινά! Η φιλοσοφία μας είναι ….να ζήσετε το παραμύθι και όχι απλώς να δείτε μία θεατρική παράσταση! Ψάξτε τη μαγεία….! Σας περιμένουμε!

Κυριακή 15 και Κυριακή 22 Δεκεμβρίου 2019 στις 12:00.

ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ η κράτηση θέσης στο τηλέφωνο 214 021595.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:

Καλλιτεχνική επιμέλεια – Επεξεργασία κειμένων – Σκηνοθεσία: Ράνια Μιχαηλίδου

Μουσική επιμέλεια – Μουσική διδασκαλία: Φωτεινή Σιδέρη

Σκηνικές κατασκευές:Πετρίνα Καρυδιά

Ηθοποιοί: Μιχάλης Γεωργιάδης, Ντίνα Γιαννακίδου, Μαριάνθη Σαμαρά, Νίκη Χονδρογιάννη.

Στο βιολί: Φωτεινή Σιδέρη.

Μικροί Κύριοι – Μικρές Κυρίες “Η δύναμη της φιλίας”

Θέατρο Σοφούλη, Τραπεζούντος 5, Καλαμαριά.

Κάθε Κυριακή στις 11:30

Οι αγαπημένοι ήρωες της παιδικής μας ηλικίας έγιναν παράσταση! Γενιές ολόκληρες έχουν διασκεδάσει αλλά και διδαχθεί με τους πολύχρωμους Μικρούς Κυρίους και τις υπέροχες Μικρές Κυρίες! Από τον Σεπτέμβριο το κοινό θα έχει την ευκαιρία να τους γνωρίσει κι από κοντά και να τους απολαύσει ζωντανά στη νέα παράσταση της Καλλιτεχνικής Εταιρίας Θεάτρου (Θέατρο Σοφούλη). Πρόκειται για την επίσημη παράσταση των Μικρών Κυρίων στην Ελλάδα και πρόκειται για μια διαδραστική παραγωγή που θα ενθουσιάσει μικρούς και μεγάλους. Οι πρόβες έχουν ξεκινήσεις και η πρεμιέρα της παράστασης θα πραγματοποιηθεί στις 15 Σεπτεμβρίου ενώ θα δίνονται παραστάσεις τις καθημερινές για σχολεία.

Η παράσταση “Μικροί Κύριοι – Μικρές Κυρίες : Η δύναμη της φιλίας” προάγει την ευγένεια και την ενσυναίσθηση με διασκεδαστικό τρόπο, μέσα από τις ιστορίες των διάσημων Μικρών Κυρίων, τα τραγούδια τους και τη συμμετοχή των παιδιών.

Λίγα λόγια για το έργο: Η μικρή Σοφία είναι πολύ λυπημένη σήμερα. Είχε μια δύσκολη μέρα στο σχολείο. Μιλάει πολύ και δεν χαμογελά ποτέ και γι’ αυτό δεν έχει καθόλου φίλους. Ξαφνικά η κυρία Άμπρα Κατάμπρα εμφανίζεται και με τη βοήθεια των φίλων της, του κυρίου Κατσούφη, της κυρίας Γελαστούλας, του κυρίου Πολυλογά, του Κυρίου Δυνατού αλλά και των παιδιών που παρακολουθούν την παράσταση θα τη βοηθήσει να βρει και πάλι τη χαρά με τη δύναμη της φιλίας!

Συντελεστές

Σκηνοθεσία: Παυλίνα Χαρέλα

Κείμενο-στίχοι:  Καλλιόπη Παπαδάκη

Μουσική: Γιώργος Τζιαφέττας

Χορογραφίες: Ελένη Χρυσομάλλη

Σκηνικά: Λορέντζο Μπελλέλι

Κατασκευές Μασκότ: Ανεμοσκορπίσματα

Παίζουν οι Διογένης Γκίκας, Αναστασία Ευσταθοπούλου, Θεοδώρα Καμπόσου, Θανάσης Τζιατζιάφης και Χρυσούλα Φλαμπούτογλου.

Ο Ραφτάκος των Λέξεων του Αντώνη Παπαθεοδούλου | Μικρός Βορράς

Θέατρο Μελίνα Μερκούρη

Κάθε Κυριακή μέχρι τις 22 Δεκεμβρίου στις 11:30

Σε μια μικρή πόλη, που ίσως να μοιάζει με τις υπόλοιπες, ζει ένας ταπεινός και ιδιαίτερος ράφτης που δεν μοιάζει όμως με κανέναν άλλο! Ένας ράφτης που ντύνει όλη την πόλη με ρούχα μαγικά, που γίνονται άλλοτε δροσερά και άλλοτε ζεστά. Δεν χρησιμοποιεί μάλλινη ή μεταξωτή κλωστή αλλά χρησιμοποίει το μυστικό του, που δεν γνωρίζει κανείς παρά μόνο αυτός… τις λέξεις! Τα χρόνια όμως περνάνε, η μικρή πόλη μεγαλώνει και ο κόσμος αρχίζει να ακολουθεί την μόδα. Όλοι ξεχνούν τον ραφτάκο και αγοράζουν έτοιμα ρούχα από τα μαγαζιά. Κάποτε στην πόλη όμως πέφτει ένας φοβερός χειμώνας και οι κάτοικοι κάνουν ότι μπορούν για να ζεσταθούν… όμως δεν καταφέρνουν τίποτα και τότε… ξαναθυμούνται τον μοναδικό τους ράφτη!

Οι ηθοποιοί γίνονται ένα με τα παιδιά. Συστήνουν μουσικά όργανα, μαγεύουν με την αφήγησή τους και μέσα από τη διάδραση και το παιχνίδι χαρίζουν στους μικρούς θεατές μια παράσταση εμπειρία. Φρέσκο, τρυφερό, συγκινητικό… ένα έργο που κατορθώνει με τον πιο ευαίσθητο τρόπο να μιλήσει στη ψυχή των παιδιών για δύσκολες και αφηρημένες έννοιες. Για την φωτεινή δύναμη της γλώσσας, τη ζεστασιά της αγάπης και της επικοινωνίας, αλλά και για την βαθιά εσωτερική ικανοποίηση που αντλεί εκείνος που κάνει τη δουλειά του με αγάπη και μεράκι.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Συγγραφέας: Αντώνης Παπαθεοδούλου

Θεατρική διασκευή: Μικρός Βορράς

Σκηνοθεσία: Τάσος Ράτζος

Παίζουν οι Αλέξανδρος Νικολαΐδης, Δανάη Κλάδη και Μάρκος Τότσκας.

“ΝΙ ΠΙ, ο τελευταίος πειρατής του Αιγαίου”

Θέατρο “ΑΘΗΝΑΙΟΝ”, (Βασιλίσσης Όλγας 35)

Παραστάσεις: Κάθε Κυριακή στις 11:30

Μια θεαματική σκηνική αναδρομή στην εποχή που η πρόσφατα απελευθερωμένη από τον Τουρκικό ζυγό, Ελλάδα, πασχίζει να σταθεί στα πόδια της και να χτίσει τις βάσεις της σαν ελεύθερο πια έθνος. Ένα βασικό εμπόδιο που πρέπει να ξεπεράσει το νεοσύστατο αυτό Ελληνικό κράτος, είναι η πειρατεία στα νησιά του Αιγαίου πελάγους! Σύμφωνα με τους υπολογισμούς των μεγάλων δυνάμεων, οι καταστροφές στο εμπόριο από τους πειρατές, είναι τεράστιες! Έτσι λοιπόν, Αγγλία, Γαλλία και Ελλάδα αναλαμβάνουν δράση για την πάταξη της πειρατείας! Οι μοίρες του Ελληνικού στόλου υπό τον Ανδρέα Μιαούλη και τον Κωνσταντίνο Κανάρη ηγούνται της επιχείρησης. Ο τότε μοίραρχος Αντώνιος Κριεζής με τη στήριξη του Γάλλου Ναυάρχου Ιππόλυτου Μπυσσόν ρίχνονται στον αγώνα κι έρχονται αντιμέτωποι στη σκηνή με μυθικούς πειρατές όπως τον τρομερό Μπαρμπαρόσα και το πιστό πλήρωμα του! Ο πιο έξυπνος όμως και πανούργος πειρατής του Αιγαίου, είναι ο Νι Πι! Μαζί με τον φίλο και πλοηγό του, τον Βαρθολομαίο βάζουν πλώρη για να βρουν τον θησαυρό του “Γάντζου του Σούσουρα”, χάρτη του οποίου έχει στα χέρια του ο Νι Πι! Τι γίνεται όμως αν αυτός ο χάρτης πέσει στα χέρια του Αντώνιου Κριεζή και του Ιππόλυτου Μπυσσόν; Ή ακόμα χειρότερα… στα χέρια του Μπαμπαρόσα; Ένα κυνήγι θησαυρού ξεκινά κι έχουν όλοι κοινό στόχο: την απόκτηση του! Ένα παιχνίδι εξουσίας, πονηριάς και διαφθοράς με μεγάλες δόσεις χιούμορ και δράσης! Μια θεαματική θεατρική παραγωγή που καθηλώνει! Με επικές ναυμαχίες, υπέροχα κοστούμια εποχής, υπέροχες πρωτότυπες μουσικές και τραγούδια, μυθικά τέρατα και γοργόνες της θάλασσας που ζωντανεύουν στη σκηνή σε μια εντυπωσιακή θεατρική παράσταση!

Οι εξαιρετικές ερμηνείες των 9 ηθοποιών που καλούνται να εμψυχώσουν όλους αυτούς τους ρόλους, μας μεταφέρουν το άρωμα της Ελλάδας του 1828 κάνοντας το θέατρο να μυρίζει Αιγαίο!

Ταυτότητα παράστασης:

Σκηνοθεσία: Βασίλης Ισσόπουλος

Κείμενο: Γιώργος Χατζόπουλος

Πρωτ. μουσική: Αντώνης Ανέστης

Σκηνικά: Κωνσταντίνος Παυλίδης

Κοστούμια: Κατερίνα Πετρογιάννη

Χορογραφίες: Ελένη Χρυσομάλλη

Παίζουν: Θοδωρής Γεωργίτσης, Δημήτρης Δανάμπασης, Μάριος Μεβουλιώτης, Ελένη Μισχοπούλου,

Ηλίας Μπερμπέρης, Νοεμή Βασιλειάδου, Σταμάτης Στάμογλου, Ελένη Χρυσομάλλη, Κυριάκος Χρυσίδης

Ο Δαγκωμένος Κουραμπιές του Άι Βασίλη

Θέατρο Σοφούλη

Το Θέατρο Σοφούλη σε συνεργασία με τον Γιάννη Σερβετά παρουσιάζει για δεύτερη χρονιά τη χριστουγεννιάτικη παράσταση για παιδιά «Ο Δαγκωμένος Κουραμπιές του Άι Βασίλη», βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του Γιάννη Σερβετά. Μια φοβερή χριστουγεννιάτικη περιπέτεια, με οικολογικό περιεχόμενο, που παντρεύει την ελληνική με τη δυτική παράδοση, έρχεται να ενθουσιάσει το κοινό τις ημέρες των γιορτών, στο Θέατρο Σοφούλη. Η αυλαία ανοίγει την Κυριακή 15 Δεκεμβρίου στις 17.00.

«Τι σχέση έχει το φαινόμενο του θερμοκηπίου, η υπερθέρμανση του πλανήτη και το λιώσιμο των πάγων με τα Χριστούγεννα;  Γιατί τα ξωτικά και οι τάρανδοι είναι ανήσυχοι ενώ οι καλικάντζαροι πανηγυρίζουν; Ο Άγιος Βασίλης κοιμάται και φαίνεται απρόθυμος να ξυπνήσει! Συμφορά! Ποιος θα διαβάσει τα γράμματα, ποιος θα ετοιμάσει τα δώρα και ποιος θα τα παραδώσει στα παιδιά όλου του κόσμου που περιμένουν με αγωνία; Θα καταφέρουν ο Τούλης και οι φίλοι του να σώσουν τα Χριστούγεννα κόντρα στις δόλιες επιδιώξεις των βρωμερών καλικάντζαρων;

Υ.Γ: Όσο για το προαιώνιο ερώτημα – δίλημμα «κουραμπιέ ή μελομακάρονα» η απάντηση είναι «βάλε από δυο κιλά». Γ. Σερβετάς 

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Κείμενο: Γιάννης Σερβετάς

Σκηνοθεσία: Παυλίνα Χαρέλα

Video projection: Παναγιώτης Κουντουράς

Πρωτότυπη Μουσική: Χάρης Γκατζόφλιας

Χορογραφίες: Ελένη Χρυσομάλλη

Παίζουν (αλφαβητικά): Διογένης Γκίκας, Αναστασία Ευσταθοπούλου, Ματθαίος Παπαδόπουλος, Θανάσης Τζιατζιάφης (διπλή διανομή), Χρυσούλα Φλαμπούτογλου, Κωνσταντίνα Χουλιάρα.

Στο πιάνο ζωντανά ο Κωνσταντίνος Χαΐνογλου. 

Παραστάσεις
Σάββατο 21, 28 Δεκεμβρίου και 4 Ιανουαρίου στις 18.00

Κυριακή 15, 22, 29 Δεκεμβρίου και 5 Ιανουαρίου στις 17.00

Καθημερινές παραστάσεις την περίοδο των γιορτών 25, 26, 27, 28 και 30 Δεκεμβρίου και 1, 2 3 Ιανουαρίου στις 18.00.

ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η μουσική!

Θέατρο Αθήναιον (Λ. Βασιλίσσης Όλγας 35)

Η ομάδα ΚΟΠΕΡΝΙΚΟΣ, γνωστή για την πλούσια δράση της στον χώρο του θεάτρου για παιδιά, θα βρίσκεται φέτος στο Θέατρο Αθήναιον με την ευρηματική θεατρική παράσταση «ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η μουσική!» Όσο κι αν ο ανατρεπτικός της τίτλος προσπαθεί να μας πείσει για το αντίθετο, πρόκειται για ένα έργο γεμάτο μουσική που παίχτηκε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών για δύο συνεχόμενα χρόνια σημειώνοντας τεράστια επιτυχία (περισσότερες από 150 sold out παραστάσεις!).

ΠΕΡΙΛΗΨΗ: «Σε μια όμορφη και ήσυχη πολυκατοικία, ο κύριος Ευδαίμων, ένας στρυφνός και πειθαρχημένος διαχειριστής, ζει μια απολύτως αθόρυβη καθημερινότητα. Όλα ανατρέπονται, όμως, όταν στο διπλανό διαμέρισμα μετακομίζει ένας νεαρός μουσικός, μαέστρος μιας παιδικής χορωδίας και λάτρης κάθε είδους μουσικής. Ο κύριος Ευδαίμων, ενοχλούμενος από τις μελωδίες και τους πρόσχαρους ήχους του, καταστρώνει ένα παμπόνηρο σχέδιο για να τον διώξει μακριά. Την  ίδια ώρα, ο νεαρός μαέστρος, προσπαθεί να κερδίσει τη φιλία του, αποδεικνύοντάς του ότι η μουσική βρίσκεται παντού, ακόμα και μέσα στην αποστειρωμένη και άηχη ζωή του!»

Μία παράσταση για τη φιλία, τη διαφορετικότητα, την ελευθερία και τον σεβασμό. Πώς μπορούν εν τέλει πολλοί διαφορετικοί άνθρωποι να ταιριάξουν μεταξύ τους και τι έχουν να πάρουν ο ένας από τον άλλον, όταν υπάρχει θέληση και καλή διάθεση για συνεργασία; Τι γίνεται, όταν οι ρόλοι αντιστρέφονται και γινόμαστε εμείς ο «διαφορετικός»; Μέσα από την ιστορία αποδεικνύεται τελικά πως η μουσική λειτουργεί σαν μια «γέφυρα» που ενώνει τους ανθρώπους, καταλύοντας κάθε είδους σύνορα!

Πέρα από την έντονη μουσική παρουσία και τα εκπαιδευτικά χαρακτηριστικά, από την παράσταση δεν λείπει το χιούμορ, η δράση, η διάδραση και οι έξυπνοι θεατρικοί διάλογοι, που χαρακτηρίζουν κάθε δουλειά της ομάδας ΚΟΠΕΡΝΙΚΟΣ. Το κείμενο υπογράφουν οι, δύο φορές βραβευμένοι με το Κρατικό Βραβείο, συγγραφείς Άγγελος Αγγέλου και Έμη Σίνη, ιδρυτικά μέλη της ομάδας ΚΟΠΕΡΝΙΚΟΣ, ενώ τη σκηνοθεσία υπογράφει – για άλλη μια φορά – ο πολυτάλαντος Γιωργής Σφυρής.

Ερμηνεύουν: Γιώργος Δερνίκας, Δημήτρης Κρίκος, Μαριαλένα Παπατριανταφύλλου

Κείμενο: Άγγελος Αγγέλου – Έμη Σίνη

Σκηνοθεσία: Γιωργής Σφυρής

Στίχοι: Έμη Σίνη

Παραστάσεις κάθε Κυριακή στις 12:00

Διάρκεια: 70 λεπτά χωρίς διάλειμμα

Ηλικίες: 4 έως 12 ετών

ΝΕΑΝΙΚΗ ΣΚΗΝΗ

Ποιος σκότωσε τον σκύλο τα μεσάνυχτα

ΜΟΝΗ ΛΑΖΑΡΙΣΤΩΝ, ΣΚΗΝΗ Σ. ΚΑΡΑΝΤΙΝΟΣ, ΚΘΒΕ.

Βασισμένο στο μυθιστόρημα του Μαρκ Χάντον.

Θεατρική προσαρμογή: Σάιμον Στήβενς

Μετάφραση: Μαργαρίτα Δαλαμάγκα – Καλογήρου

Σκηνοθεσία: Ελεάνα Τσίχλη

Διάρκεια: 110′ (διάλειμμα 10′)

Ένα έργο τρυφερό και ανθρώπινο, που ανοίγει ένα παράθυρο στο θέμα της διαφορετικότητας, φέρνοντας τους νέους ανθρώπους αντιμέτωπους με θέματα όπως η διαμόρφωση της προσωπικότητας, οι διαπροσωπικές σχέσεις, η δυσκολία στην επικοινωνία και η μοναδικότητα του ατόμου. Μια συγκινητική ιστορία που προτρέπει να δούμε τη ζωή μέσα από τα μάτια ενός παιδιού με ιδιαίτερες ικανότητες, ένα μάθημα ζωής για εφήβους, μα και ενήλικες.

Ο Κρίστοφερ είναι ένα δεκαπεντάχρονο αγόρι, με ειδικές ικανότητες και εξαιρετικό ταλέντο στα μαθηματικά. Η κοινωνική του συμπεριφορά, ωστόσο, συχνά τον δυσκολεύει στην καθημερινή του ζωή. Κάποια στιγμή αποφασίζει να εξιχνιάσει το μυστήριο της δολοφονίας ενός σκύλου. Η έρευνα όμως αυτή θα τον οδηγήσει στο να ανακαλύψει μια μεγάλη αλήθεια για την προσωπική του ζωή. Πόσο μακριά μπορεί να φτάσει μόνος του, μετά από αυτή την αποκάλυψη;

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ: Μετάφραση: Μαργαρίτα Δαλαμάγκα-Καλογήρου, Σκηνοθεσία: Ελεάνα Τσίχλη, Σκηνικά-κοστούμια: Τίνα Τζόκα, Μουσική: Μάνος Μυλωνάκης, Επιμέλεια Κίνησης: Σοφία Παπανικάνδρου.

Παίζουν: Μαριάννα Αβραμάκη (Νο. 37, Περαστική στο δρόμο, Πληροφορίες, Πανκ, Φωνή 5), Μελίνα Γαρμπή (Τζούντυ Μπουν), Μαρία Μπαγανά (Κυρία Αλεξάντερ, Περαστική κυρία, Φωνή 6), Βασίλης Ντάρμας (Κρίστοφερ Μπουν), Ορέστης Παλιαδέλης (Εντ Μπουν), Γωγώ Παπαϊωάννου (Σιόμπαν), Θοδωρής Πολυζώνης (Αιδεσιμότατος Πίτερς, Θείος Τέρρυ, Ασφάλεια του σταθμού, Φωνή 4), Αλκιβιάδης Σπυρόπουλος (Κύριος Ρότζερ Σίαρς, Γείτονας, Αρχιφύλακας, Ταμίας, Μεθυσμένος, Περαστικός, Φωνή 2), Γιάννης Τσάτσαρης (Αστυνομικός, Κύριος Τόμσον, Λονδρέζος αστυνομικός, Άντρας με κάλτσες, Μεθυσμένος, Φωνή 3), Χρύσα Τουμανίδου (Κυρία Αϊλίν Σίαρς, Διευθύντρια σχολείου, Συνεπιβάτης στο τρένο, Ιδιοκτήτης καταστήματος, Φωνή 1)

ΕΚΘΕΣΕΙΣ

Και αυτήν την Χριστουγεννιάτικη περίοδο, όπως κάθε χρόνο, η Θεσσαλονίκη μας μας προσφέρει πολλές και πολύ καλές εκθέσεις, τις οποίες μπορούμε όλοι να απολαύσουμε.

Genesis: Πορεία στο Άπειρο – έκθεση τέχνης της σκιάς

Το ΝΟΗΣΙΣ παρουσιάζει μια διαφορετική έκθεση βασισμένη στην τέχνη της σκιάς (shadow art). Αποτελείται από γλυπτά σκιάς*, τα οποία ακολουθούν χρονικά τη δημιουργία και εξέλιξη της γης, καθώς και την πορεία του ανθρώπου πάνω σε αυτή. Τα γλυπτά είναι φτιαγμένα από διάφορα υλικά, μεγάλο μέρος των οποίων είναι ανακυκλώσιμα και ακολουθούν κατά σειρά τις χρονικές περιόδους της ιστορίας, από την Προϊστορία μέχρι τον 21ο αιώνα. Πρόκειται για μια ευχάριστη εκπαιδευτική διαδικασία, ένα ταξίδι στο χρόνο και την εξέλιξη της γης και του ανθρώπου. Μέσα από τα γλυπτά σκιάς ο επισκέπτης κατανοεί την “οπτική γωνία”, όχι μόνο ως φυσική παράμετρο, αλλά και ως φιλοσοφική. Η γενικότερη φιλοσοφία της Τέχνης της Σκιάς αφορά στο ότι μπορούμε να δούμε-εξετάσουμε μία κατάσταση, ένα γεγονός, ένα αντικείμενο από πολλές πλευρές και να βγάλουμε διαφορετικά κάθε φορά συμπεράσματα (έως και αντίθετα) ή να δούμε διαφορετικές εικόνες, η σύγκριση των οποίων μπορεί να καθορίσει την τελική μας άποψη. Με τον τρόπο αυτό ο επισκέπτης και κυρίως οι έφηβοι, εφοδιάζονται με τα κατάλληλα μέσα, ώστε ν’ ανακαλύψουν τον κόσμο, την προσωπικότητά τους και το μοναδικό τρόπο σκέψης τους. Παράλληλα, υπάρχει προβολή βίντεο μικρής διάρκειας, όπου αναλύεται ο τρόπος κατασκευής των γλυπτών σκιάς.

Διάρκεια έκθεσης: Μέχρι 30/6/2020.

Ο καλλιτέχνης που δημιούργησε τα γλυπτά σκιάς είναι ο Τριαντάφυλλος Βαΐτσης.

* Τι είναι τα γλυπτά σκιάς; Έργα τέχνης από σκουπίδια και ανακυκλώσιμα υλικά φωτίζονται κατάλληλα και μετατρέπονται σε σκιές στους τοίχους. Πρόκειται για γλυπτά που με την πρώτη ματιά δείχνουν άμορφα (δεν έχουν συγκεκριμένο σχήμα), ενώ όταν φωτιστούν από ένα (ή δύο) μοναδικά σημεία παράγουν αναγνωρίσιμες παραστάσεις ή μορφές.

Έκθεση “1960 – 2019: Στιγμές του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης”

Με αφορμή τα 60ά γενέθλια του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, στο Μουσείο Κινηματογράφου θα παρουσιαστεί μια έκθεση που θα διατρέχει όλες τις δεκαετίες του Φεστιβάλ, τις στιγμές, τους ανθρώπους, τις τάσεις που καθόρισαν την πορεία του και την εξέλιξή του.

Ώρες λειτουργίας: Δευτέρα – Τρίτη 09:00 – 15:00, Τετάρτη – Παρασκευή: 09:00 – 19:00.

7η Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης “Στάση”

Δεύτερη δεκαετία για την Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης, η οποία συστήνεται ξανά στο φιλότεχνο κοινό στην έβδομη εκδοχή της, υπό τον γενικό τίτλο “Στάση”. Η 7η Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης προτείνει μια ιστορική επισκόπηση του εαυτού, του κόσμου και της ζωής μέσα από καλλιτεχνικές θέσεις και έργα. Με ερωτηματικά ή ενθουσιασμό, με αντιστάσεις ή ανατροπές, με ποιητικότητα ή ρεαλισμό, με φαντασία ή κριτική θεώρηση της πραγματικότητας, με ερευνητικότητα ή επινοητικότητα, οι καλλιτέχνες αναζητούν εναλλακτικά σημεία θέασης του παρελθόντος, του παρόντος και μελλοντικού κόσμου, και με κάποιον τρόπο τον ανασυνθέτουν. Η πρόταση της Μπιενάλε Θεσσαλονίκης για Στάση αφορά την παύση για αναστοχασμό, αποστασιοποίηση, σιωπή, με στόχο όχι τον εφησυχασμό και την απομόνωση αλλά τη θέση, την εμπλοκή, τη φωνή που θα ενωθεί με άλλες φωνές, για τη χάραξη διαδρομών που απαιτούν κόπο, σκέψη και συνέπεια.

Για να γίνει η Στάση προϋπόθεση για θέση, το σύγχρονο είναι απαραίτητο να τοποθετηθεί στο πεδίο των ερωτημάτων της ιστορίας και του διαλόγου, των συγκρούσεων, της ιδεολογικής διαμάχης. Η ιστορική ανάγνωση της σύγχρονης τέχνης, επομένως, δεν συνιστά τέλος αλλά μάλλον αρχή μιας γνωστικής διαδικασίας που δίνει τη δυνατότητα ουσιαστικής πολιτικοποίησής της.

Η Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης συνχρηματοδοτείται από την Ελλάδα και την Ευρωπαϊκή Ένωση (Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης). 

Διεύθυνση: Συραγώ Τσιάρα 

Χώροι: MOMus-Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης-Συλλογές Μακεδονικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης και Κρατικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης, MOMus-Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης, MOMus-Πειραματικό Κέντρο Τεχνών, MOMus-Μουσείο Άλεξ Μυλωνά, Αλατζά Ιμαρέτ, Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης.

Στο πλαίσιο των 54ων Δημητρίων.

Έκθεση “Λιουμπόβ Ποπόβα. Φόρμα. Χρώμα. Χώρος”

Η Λιουμπόβ Ποπόβα (1889-1924), η ζωγράφος, η θεωρητικός, η δασκάλα, η σχεδιάστρια, η ‘αμαζόνα’ της ρωσικής πρωτοπορίας, η γυναίκα που δεν φοβήθηκε ποτέ να ταξιδέψει, να αναζητήσει και να πειραματιστεί με νέες καλλιτεχνικές πρακτικές στις αρχές του 20 αιώνα, η μοναδική καλλιτέχνιδα που ο συλλέκτης Γιώργος Κωστάκης αποκαλούσε με το μικρό της όνομα, και ας μην την γνωρίσει ποτέ, είναι στο επίκεντρο της νέας έκθεσης-παραγωγής του MOMus-Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης-Συλλογή Κωστάκη, η οποία υπό τον γενικό τίτλο ‘Λιουμπόβ Ποπόβα. Φόρμα. Χρώμα. Χώρος’ θα φιλοξενηθεί στους δύο ορόφους της Μονής Λαζαριστών, έως την 1 Μαρτίου 2020, στη Θεσσαλονίκη.

H Λιουμπόβ Ποπόβα, επηρεάστηκε στα σπουδαστικά της χρόνια από τον Ιμπρεσσιονισμό και τον Σεζανισμό, ενέταξε στο πρώιμο έργο της στοιχεία από τον γαλλικό Φωβισμό, μελέτησε σε βάθος τις νέες φόρμες και τεχνικές και συνέβαλε σημαντικά και ουσιαστικά στην ανάπτυξη καλλιτεχνικών κινημάτων όπως αυτά του Κυβοφουτουρισμού, του Σουπρεματισμού και εν τέλει του Κονστρουκτιβισμού. Δημιούργησε κονστρουκτιβιστικά έργα χρησιμοποιώντας ένα ιδιαίτερο προσωπικό ύφος και οδήγησε την τέχνη στην παραγωγή και στην δημιουργία μοναδικών προτάσεων ντιζάιν, γραφιστικού σχεδιασμού, σκηνικών για το θέατρο, υφασμάτων και κοστουμιών. για να μείνει στην ιστορία της τέχνης ως μια από τις σπουδαιότερες εκπροσώπους της ρωσικής πρωτοπορίας. Υπήρξε ακόμα σημαντική παιδαγωγός και έθεσε νέες βάσεις στην διδασκαλία της τέχνης στα Ανώτατα Τεχνικά και Καλλιτεχνικά Εργαστήρια (BXOYTEMAΣ) όπου δίδασκε από το 1921 ως τον πρόωρο θάνατό της, το 1924. 

Η έκθεση περιλαμβάνει σχεδόν το σύνολο των έργων και του αρχειακού υλικού που κατέχει στη συλλογή του το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης και συγκεκριμένα περισσότερα από 200 έργα και αντικείμενα, όλα προερχόμενα από την συλλογή Κωστάκη. Η έκθεση συμπληρώνεται με ορισμένα σπάνια έργα από ιδιωτικές συλλογές ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι είναι η πρώτη μεγάλης κλίμακας έκθεση έργων της Ποπόβα που διοργανώνεται τις τελευταίες τρεις δεκαετίες, διεθνώς και παρουσιάζει σειρές σχεδίων της καλλιτέχνιδος που δεν είχαν έως τώρα ποτέ εκτεθεί. Η έκθεση αποτελεί επίσης την πρώτη στη σειρά του νέου εκθεσιακού προγράμματος του Μουσείου που αφορά εκθέσεις οι οποίες θα είναι αφιερωμένες στους κεντρικούς καλλιτέχνες της ρωσικής πρωτοπορίας, τα έργα των οποίων βρίσκονται στη συλλογή του. 

Επιμέλεια: Μαρία Τσαντσανογλου, Andrei Sarabianov.

Κωνσταντίνος Βαλαής ατομική έκθεση “The Olives by Valaes”

Με θέμα το διεθνώς αναγνωρισμένο Ελληνικό σύμβολο, την Ελιά, το Makedonia Palace και η Loudos Fine Art & Auctions παρουσιάζουν την ατομική έκθεση του διεθνούς φήμης γλύπτη Κωνσταντίνου Βαλαή με τίτλο “The Olives by Valaes”. Oι επισκέπτες του ξενοδοχείου θα αντικρίσουν έναν “εικαστικό” ελαιώνα στο λόμπυ του Makedonia Palace, παρουσιάζοντας παράλληλα για πρώτη φορά στο φιλότεχνο κοινό της Θεσσαλονίκης, 3 γλυπτά που έχουν δημιουργηθεί σε συνεργασία με τον εικαστικό Sake. Η ελιά εμπνέει τον καλλιτέχνη να δημιουργήσει έργα, προσεγγίζοντάς την όχι μόνο ως στοιχείο της φύσης αλλά και ως ένα παγκόσμιο σύμβολο δόξας, ειρήνης και ευημερίας. Με έμπνευση και πάθος, ο Κωνσταντίνος Βαλαής επεξεργάζεται περίτεχνα τον χαλκό και τον ορείχαλκο, δημιουργώντας γλυπτά που φαντάζουν να ζουν μέσα στο περιβάλλον που τα τοποθετεί.

Ο Κωνσταντίνος Βαλαής γεννήθηκε το 1957. Διδασκόμενος από καθηγητές της Σχολής Καλών Τεχνών, σπούδασε αγιογραφία και ζωγραφική, αφιερώνοντας, επίσης, αρκετό χρόνο στην αργυροχρυσοχοΐα και τη μεταλλοπλαστική, για τα οποία απέκτησε κρατικό πτυχίο. Από το 1999 έως σήμερα έχει παρουσιάσει το έργο του σε περισσότερες από δεκαπέντε ατομικές και δεκάδες ομαδικές εκθέσεις. Έργα του εκτίθενται σε ιδιωτικές συλλογές και σε δημόσιους χώρους στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Διάρκεια έκθεσης: Οκτώβριος 2019 – Μάρτιος 2020 

Έκθεση “Δώρα Φιλίας I”

Το Τελλόγλειο Ίδρυμα, δημιούργημα μιας από τις σημαντικότερες δωρεές τέχνης στη χώρα μας, αυτή της Αλίκης και του Νέστορα Τέλλογλου, η οποία στοχευμένα και προγραμματικά προσέβλεπε στη γενικότερη πολιτιστική εκπαίδευση και το ποιοτικό βιοτικό επίπεδο, προσήλκυε από την αρχή μεγάλες δωρεές και σημαντικούς φίλους, όπως είναι οι Δημήτρης Τσάμης, Τώνης και Ιωάννα Σπητέρη, Λουκάς Βενετούλιας κα.

Τα τελευταία χρόνια και ιδιαίτερα μετά το 2014-15, παρόλη την οικονομική και γενικότερη κρίση στη χώρα μας, οι δωρεές αυξήθηκαν εντυπωσιακά. Με την επέτειο των εικοσάχρονων της λειτουργίας του να πλησιάζει, το Τελλόγλειο Ίδρυμα τιμά τους δωρητές-ευεργέτες του. Δωρεές, άλλες συνδεδεμένες με το εκθεσιακό πρόγραμμα και άλλες για διαφορετικούς λόγους, περιλαμβάνουν ολόκληρες συλλογές, μεγάλα σύνολα έργων από καλλιτέχνες ή συγγενείς τους, από ιδιώτες ή συλλέκτες, καθώς και μικρότερες δωρεές από πολυάριθμους καλούς φίλους και υποστηρικτές του Ιδρύματος, από την Θεσσαλονίκη, από την Ελλάδα ή το εξωτερικό αλλά και από φορείς – δωρεές που τονώνουν το έργο του Ιδρύματος και την προσήλωση στους στόχους και το όραμα των ιδρυτών του.

Η έκθεση περιλαμβάνει περισσότερα από 160 έργα (περίπου 56 δωρεές), πολλά από αυτά ζωγραφικά, γλυπτά, χαρακτικά, αλλά και ποικίλα αντικείμενα και μορφές τέχνης που παρουσιάζονται για πρώτη φορά στο κοινό. Παρ’όλη τη διαφορετικότητα και ποικιλία έκφρασης που τα διακρίνει, συνομιλούν και συνδέονται μεταξύ τους με έναν μαγικό τρόπο, επιτρέποντας πολλαπλές αναγνώσεις σε διάφορα επίπεδα, θεματικά, στιλιστικά, μορφολογικά, συμβολικά, εννοιολογικά, αποκαλύπτοντας μια βασική υποδόρια διαδρομή να τα ενώνει: ποιότητα και αγάπη στον άνθρωπο.

Έκθεση “Από τον Νότο στον Βορρά: αποικίες των Κυκλάδων στο βόρειο Αιγαίο”

Το Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης παρουσιάζει την περιοδική έκθεση με τίτλο “Από τον Νότο στον Βορρά: αποικίες των Κυκλάδων στο βόρειο Αιγαίο”. Η περιοδική έκθεση “Από τον Νότο στον Βορρά: αποικίες των Κυκλάδων στο βόρειο Αιγαίο” αποπειράται να αφηγηθεί μία από τις πολλές σελίδες που συνθέτουν τη συναρπαστική ιστορία του Ελληνικού Αποικισμού. Μια ιστορία που διαπερνά πολυάριθμες πτυχές του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού: το εμπόριο και την οικονομία, τις πολιτικές μεταβολές και τους κοινωνικούς μετασχηματισμούς, τις λατρείες και τα ταφικά έθιμα, αλλά και τους μύθους που πλάστηκαν γύρω από την ιδέα της θαλασσινής περιπέτειας και της αναζήτησης του ιδανικού τόπου από ηρωικούς ανθρώπους που δεν φοβήθηκαν να αναμετρηθούν με το αδύνατο και να το νικήσουν. Η έκθεση επικεντρώνεται στο φαινόμενο του αποικισμού του βόρειου Αιγαίου από τους Κυκλαδίτες, λίγο πριν από τα μέσα του 7ου αι. π.Χ. όταν οι Άνδριοι σε συνεργασία με τους Χαλκιδείς ίδρυσαν αποικίες στην ανατολική Χαλκιδική και τον Στρυμονικό κόλπο και οι Πάριοι εγκαταστάθηκαν στη Θάσο και στη Θασιακή Περαία. Στόχος της εκθεσιακής αφήγησης είναι να διερευνηθούν: τα αίτια, οι συνθήκες και τα κίνητρα της εκδήλωσης του αποικιακού ρεύματος από την Πάρο και την Άνδρο στο βόρειο Αιγαίο, τα ιδιαίτερα αλλά και τα κοινά χαρακτηριστικά των μητροπόλεων και των αποικιών τους, η συμβολή των θαλάσσιων δρόμων στη διαμόρφωση πολιτιστικών και εμπορικών δικτύων στον αιγαιακό χώρο και ευρύτερα, η επαφή και η αλληλεπίδραση των αυτοχθόνων πληθυσμών με τους αποίκους, οι απαρχές της διαμόρφωσης της κοινής ελληνικής πολιτιστικής παράδοσης.

Η έκθεση αναπτύσσεται σε δύο αίθουσες: Η πρώτη αίθουσα είναι αφιερωμένη στη μητρόπολη Άνδρο παρουσιάζοντας τις πόλεις της Ζαγορά και Υψηλή, και τις αποικίες της, Άκανθο, Σάνη, Στάγειρα και Άργιλο. Στη δεύτερη αίθουσα παρουσιάζονται η μητρόπολη Πάρος και η αποικία της Θάσος, καθώς και τρεις από τις αποικίες της Θάσου στην απέναντι ακτή, η Νεάπολη, η Οισύμη και η Γαληψός. Συνολικά, παρουσιάζονται, για πρώτη φορά μαζί, 478 αντικείμενα των συλλογών του Αρχαιολογικού Μουσείου Θεσσαλονίκης, των Εφορειών Αρχαιοτήτων Κυκλάδων, Χαλκιδικής και Αγίου Όρους, Σερρών, Καβάλας – Θάσου, της Νομισματικής Συλλογής Alpha Bank και του Μουσείου Εκμαγείων ΑΠΘ μαζί με κείμενα, εικόνες και αναπαραστάσεις.

Γιώργος Ξένος

Εικαστική εγκατάσταση στο  Γενί Τζαμί  (διοργάνωση: Δημοτική Πινακοθήκη Θεσσαλονίκης) έως τις 24.01.2020.

Ο Γιώργος Ξένος  (γεν. Αθήνα, 1953) ανήκει στη γενιά των Ελλήνων καλλιτεχνών που σπούδασαν μετά τη ρεφόρμα του Μάη του ’68 στην Ecole Nationale Superieure des Beaux Arts – Section  des  Arts Plastiques  στο  Παρίσι.  Για μία πενταετία έζησε στη Γερμανία,  [(1987 στο Monchengladbach) και (1988 – 1992 στο Βερολίνο)]. Από το 1993 ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Έχει εκθέσει σε ιδιαιτέρως σημαντικούς χώρους τέχνης στην  Ελλάδα και το εξωτερικό,  μεταξύ των οποίων είναι η γκαλερί  Jean Bernier  στην Αθήνα,  το Pergamon Museum στο Βερολίνο, το Schliemann Zentrum στο  Neubuckow, το Winckelmann Museum  στο  Stendal , το Fridericianum στο Kassel, το Ίδρυμα Ελληνικού Πολιτισμού του Βερολίνου, η Πινακοθήκη Πιερίδη και η Ελληνοαμερικανική  Ένωση στην Αθήνα, η Πινακοθήκη Δήμου Αθηναίων, το Ιστορικό Αρχείο/Μουσείο Ύδρας,  το Βαφοπούλειο Πνευματικό Κέντρο και το Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στη Θεσσαλονίκη,  το Μουσείο Δελφικών Εορτών Άγγελου και Εύας Σικελιανού στους Δελφούς, το Αρχαιολογικό Μουσείο και Αρχαιολογικός  Χώρος Δελφών,  το Αρχαιολογικό Μουσείο Μυτιλήνης, το Κάστρο Μυτιλήνης και το Οθωμανικό Λουτρό Μυτιλήνης στη Λέσβο, η Πινακοθήκη Κυκλάδων στην Ερμούπολη Σύρου, το Μουσείο Μπενάκη – Κτήριο Οδού Πειραιώς στην Αθήνα, το Επιγραφικό Μουσείο Αθηνών, το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, το Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο Αθηνών, το Κρατικό Μουσείο Manege  στην Αγία Πετρούπολη, το National Art Museum στην Κίνα (NAMOC ), το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών, καθώς και το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (ΕΜΣΤ). Συμμετείχε στην 14^η Documenta  στο Kassel.

…Ρυθμικές επαναλήψεις, συνέχειες και ασυνέχειες, αρμονίες και ασυμμετρίες, παύσεις και μουσικά παροράματα, μονοκοντυλιές και μουτζουρώματα.  Τα εικαστικά σχεδιάσματα του Γιώργου Ξένου μέσα από μία συνεχή  αναδόμηση δια-γράφουν κύκλους, ελλείψεις και σερπαντινάτες καμπύλες ή τονίζουν με γωνιώδεις χαράξεις παροξυσμούς, εκτροπές, οξύνσεις και ακκίσματα. Θα τα ονόμαζα  “μουσικογραφήματα”, παρόμοια με  απομεινάρια από την προ-λεκτική συνείδηση που λειτουργούν και σαν προ-σχήματα εξωτερίκευσης εσωτερικής ορατότητας. Μια σημειογραφία εν τέλει που κρυπτογραφεί, ενώ ταυτόχρονα υπαγορεύει ένα γλωσσάρι που ανακινεί υπόγειες παρορμήσεις απελευθέρωσης και τη “βούληση για δύναμη”….(απόσπασμα από το κείμενο της τεχνοκριτικού  Θάλειας  Στεφανίδου)

Έκθεση του Λάμπρου Ψυρράκη: “Επαυξημένη ζωγραφικότητα”

Η γκαλερί Ζήνα Αθανασιάδου (Παλαιών Πατρών Γερμανού 5) παρουσιάζει μέχρι τις 3 Ιανουαρίου 2020 (Τρίτη 10:30 – 14:30 και 17:30 – 21:00, Τετάρτη 10:30 – 14:00, Πέμπτη 10:30 – 14:00 και 17:30 – 21:00, Παρασκευή 10:30 – 14:00 και 17:30 – 21:00, Σάββατο 10:30 – 14:00) τη δεύτερη ατομική έκθεση του καλλιτέχνη Λάμπρου Ψυρράκη.

Ο Λάμπρος Ψυρράκης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1962. Σπούδασε Μαθηματικά και Ζωγραφική στο ΑΠΘ και στη συνέχεια, με υποτροφία του Ι.Κ.Υ, αποφοίτησε με Master of Fine Arts από το Πανεπιστήμιο Middlesex University του Λονδίνου. Το 2005 εκλέχθηκε λέκτορας ζωγραφικής στη σχολή καλών τεχνών του ΑΠΘ, στο τμήμα εικαστικών και εφαρμοσμένων τεχνών, και από το 2018 είναι αναπληρωτής καθηγητής στην ίδια σχολή. Από το 1997 έχει πραγματοποιήσει 12 ατομικές εκθέσεις και συμμετείχε σε πάνω από 50 ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Καλά να περάσετε!!!

Καλά Χριστούγεννα και ευτυχισμένο το νέο έτος με υγεία και αγάπη!!!

Δελίνα Βασιλειάδη