(LES EMOTIFS ANONYMES/ ROMANTICS ANONYMOUS)
Σκηνοθεσία: Ζαν Πιερ Αμερί
Παίζουν: Μπενουά Πελβούρ, Ιζαμπέλ Καρέ, Λορέλα Κραβότα, Λιζ Λαμετρί
Διάρκεια: 80’
Αξιολόγηση: **
Μία ακόμη γαλλική ρομαντική κομεντί, από αυτές που βγαίνουν πλέον με το κιλό, καθώς το συγκεκριμένο κινηματογραφικό είδος γνωρίζει δεύτερη νιότη στη Γαλλία. Το storyline: ένα δίδυμο μεσηλίκων που ψάχνει να βρει τον τρόπο να ερωτευτεί. Δύο συνδετικοί κρίκοι τους ενώνουν και κάνουν τον ένα πλασμένο για τον άλλο. Αρχικά, το πάθος για τη σοκολάτα, ένα διαχρονικό υποκατάστατο του έρωτα. Δεύτερον, η έμφυτη, σαρωτική, ακατάσχετη… ντροπαλότητά τους. Φοβούνται τον ίσκιο τους κι ένα εκατέρωθεν ερωτικό σκίρτημα μάλλον υψώνει το πρόβλημα στο τετράγωνο παρά το λύνει. Ο σκηνοθέτης δήλωσε πως πρόκειται για την πιο προσωπική του ταινία, καθώς αντιμετώπιζε παρόμοια προβλήματα στο παρελθόν. Η μοναξιά, το σκοτάδι, ο τεχνητός κόσμος της κινηματογραφικής αίθουσας αποτέλεσε γνώριμο καταφύγιο των νεανικών του χρόνων, σύμφωνα με τα λεγόμενά του.
Εν ολίγοις, μάλλον κατέχει εμπειρικά το θέμα του και οδηγεί τους χαρακτήρες του με αυτοπεποίθηση και τρυφερότητα. Ενεργοποιεί το χαρτί της καλοδεχούμενης και λίγο απροσδιόριστης νοσταλγίας, τραβάει τις καταστάσεις σε κάποια συνετά όρια υπερβολής, μας κάνει να συμπαθήσουμε τους παθολογικά και εμμονικά συνεσταλμένους του μεσήλικες, οι οποίοι δείχνουν απόλυτα ταιριαστοί μέσα στη δυσλειτουργικότητά τους. Η εντελώς προβλέψιμη διαδρομή δεν αφήνει μεγάλα περιθώρια ελιγμών, οι οποίοι έχουν πλέον εξαντληθεί ολοκληρωτικά πριν το, γλυκανάλατο και δίχως εξάρσεις, φινάλε. Ευτυχώς, ο Αμερί είχε την προνοητικότητα να ξεκαθαρίσει πως στοχεύει να γίνει αρεστός όπως ένα, άντε δύο σοκολατάκια μαζί με τον καφέ. Δεν διεκδικεί σε καμία στιγμή το ρόλο μίας εντυπωσιακής τούρτας, δεν υπόσχεται πως δεν θα μπορούμε να κρατήσουμε τα σάλια μας. Και καταλήγει να αφήνει μία ευχάριστη γεύση.
Γιώργος Παπαδημητρίου
Παλαιότερη κριτική για το ΑΝΩΝΥΜΟΙ ΡΟΜΑΝΤΙΚΟΙ του Ζαν Πιερ Αμερί μπορείτε να διαβάσετε εδώ.