Σκηνοθεσία: Νίκος Περάκης
Παίζουν: Ορφέας Αυγουστίδης, Βίκυ Καγιά, Στέλιος Ξανθουδάκης, Ιωάννης Παπαζήσης, Σωκράτης Πατσίκας, Γιώργος Σεϊταρίδης, Γιάννης Τσιμιτσέλης, Ρένος Χαραλαμπίδης
Διάρκεια: 90’
Αξιολόγηση: **
Ο Περάκης αυτή τη φορά δε νομίζω πως ικανοποιεί τις υψηλές προσδοκίες μας – δεν πιάνει τις επιδόσεις με τις οποίες μας έχει συνηθίσει. Δεν αποφεύγει τους κινδύνους των σίκουελ, ήτοι επαναλήψεις και κλισέ. Η μεγάλη εισπρακτική επιτυχία της κινηματογραφικής σειράς δημιουργεί μια πίεση, τουλάχιστον από τους παραγωγούς. Μάλιστα, στην εποχή της εθνικής κατάθλιψης, μια κωμωδία είναι ότι πρέπει κόντρα στην τρομοκρατία των μέσων. Ο Περάκης είχε την ανάγκη να καταγράψει τη ζοφερή ατμόσφαιρα που κυριαρχεί στη ζωή μας τα δύο τελευταία χρόνια. Χρησιμοποιεί μάλιστα και πλάνο από τη συγκέντρωση αγανακτισμένων στο Σύνταγμα, αλλά το υλικό με το οποίο θέλει να σατιρίσει είναι ανεπαρκές. Θίγει πολλά θέματα, από τα Ζωνιανά, τους μετανάστες στην Αθήνα, το ρατσισμό, την εμπορία λευκής σάρκας και οργάνων, τους επίορκους δικαστές, τους ξεβρακωμένους δημοσιογράφους της τηλεόρασης, μέχρι την ανισορροπία των διεφθαρμένων πολιτικών. Οι χαρακτήρες του όμως, μεταφερόμενοι από το στρατό στην πολιτική ζωή, είναι ανεπαρκείς να εκφράσουν το σύνολο μιας αλλόκοτης κοινωνικής πραγματικότητας. Το εφεύρημα της μικρής υιοθετημένης Πακιστανής, από τον ιδιόρρυθμο κρητικό Σταυρακομαθιακάκη που απάγεται και αναζητείται, μοιάζει χλωμό για να αναπτυχθεί μια πλοκή υψηλών απαιτήσεων. Οι διάλογοι πλην εξαιρέσεων είναι στερεοτυπικοί. Το γέλιο προκύπτει κυρίως εξαιτίας της κρητικής διαλέκτου και της καλής ερμηνείας του Ορφέα Αυγουστίδη και λιγότερο εξαιτίας των καταστάσεων. Ενδιαφέρουσα, αλλά μακριά από τα υψηλά στάνταρτ του Περάκη.
Γιάννης Ν. Γκακιδης