(MIDNIGHT IN PARIS)
Σκηνοθεσία: Γούντι Άλεν
Παίζουν: Όουεν Γουίλσον, Ρέιτσελ ΜακΆνταμς, Μάικλ Σιν, Κάρλα Μπρούνι, Μαριόν Κοτιγιάρ, Έντριεν Μπρόντι, Κάθι Μπέιτς
Διάρκεια: 94’
Αξιολόγηση: *****
Αδύνατον ένας νοσταλγός να μην εξιδανικεύει το παρελθόν. Αδύνατον να μην αγκιστρωθεί σε μια, κατασκευασμένη από τον ίδιο και από ότι αφήνει ο χρόνος πίσω του, προβολή του παρελθόντος στο σήμερα. Αδύνατον, όταν αυτός ο άνθρωπος αγαπά το παλιό σινεμά ή την παλιά μουσική, τους παλιούς συγγραφείς ή τους παλιούς ζωγράφους, τη χθεσινή όψη των σημερινών πόλεων, τις μυρωδιές που πιστεύει πως αυτές ανέδυαν κάποτε. Με το σήμερα κανείς δεν είναι ευχαριστημένος. Πόσο μάλλον οι καλλιτέχνες και οι ρομαντικοί. Διότι το σήμερα κυλά σε παράλληλο χρόνο με τις ζωές μας. Έτσι όπως έχει καθιερωθεί τουλάχιστον η συλλογική αντίληψη του χρόνου από τον άνθρωπο. Ο Γούντι Άλεν ήταν ανέκαθεν λάτρης του ρετρό. Κατασκευαστικά και θεματικά κάνει πάντα ταινίες σα να είναι βγαλμένες από τα παλιά. Οι ταινίες που κάνει σήμερα είναι σα να είναι βγαλμένες από τη δεκαετία του ’70 και σίγουρα οι ταινίες του ’70 θα φάνταζαν ακόμη παλαιότερες στο τότε κοινό. Όμως, με το καινούριο του φιλμ, ενώ αποτίνει φόρο τιμής στους αγαπημένους του καλλιτέχνες του παρελθόντος, ταυτόχρονα μοιάζει να συνειδητοποιεί τη χίμαιρα αυτής της αγκίστρωσης στο παρελθόν και στα ινδάλματα. Μοιάζει να συνειδητοποιεί το παιχνίδι του καθρέφτη που παίζεται ανάμεσα στις εικόνες του χθες και στη φαντασιακή αντίληψη των εικόνων αυτών στο σήμερα. Και δίνει ένα υπέροχο αισιόδοξο μήνυμα στους νέους (καλλιτέχνες κυρίως) να είναι όσο νοσταλγοί θέλουν δίχως όμως αυτό να αποτελεί τροχοπέδη στη δημιουργικότητα του τώρα τους. Αντιθέτως, να νοιώσουν τη συμβουλευτική ενέργεια που αντλείται από τους παλαιούς και αθάνατους δημιουργούς. Ο Γουίλσον, όλοι οι δεύτεροι ρόλοι και οι ερμηνευτές τους, οι διάλογοι, οι δεκάδες ανεκδοτολογικές φιλότεχνες αναφορές, η φωτογραφία, η αισθητική… όλα υπέροχα. Αυτή είναι μία από τις ομορφότερες δημιουργίες του Άλεν. Ατμοσφαιρική, νοσταλγική, ρομαντική, αισθαντική κι αστεία. Και κάποτε στο μέλλον οι νοσταλγοί του παρελθόντος θα την αγαπούν όπως εμείς μεγαλώσαμε αγαπώντας την «Άνι Χολ»…
Αλέξανδρος Μιλκίδης
Παλαιότερη κριτική για το ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ του Γούντι Άλεν μπορείτε να διαβάσετε εδώ.