Σκηνοθεσία: Μάικλ Μπέι
Παίζουν: Σάια Λαμπέφ, Ρόζι Χάντινγκτον-Ουάιτλι, Πάτρικ Ντέμπσι,
Τζος Ντουχάμελ, Ταϊρίζ Γκίμπσον, Τζον Τουρτούρο, Φράνσις
ΜακΝτόρμαντ, Τζον Μάλκοβιτς
Διάρκεια: 157’
Αξιολόγηση: **
Οι Transformers, αυτές οι die-hard και συμπαθείς μεταμορφώσιμες μηχανές, έχουν δύο όψεις: Ότομποτς και Ντισέπτικονς. Η ονοματολογία της κάθε ομάδας προϊδεάζει για τον χαραχτήρα της, καθώς οι Ότομποτς συνδέονται με γρήγορα, πολυτελή αυτοκίνητα και οι Ντισέπτικονς με κακόβουλες απάτες. Μία μηχανή, κρυμμένη βαθιά στη σκοτεινή πλευρά της σελήνης, θα ανατείλει, ως προμήνυμα του χάους και θα λειτουργήσει ως καταλύτης στη σύγκρουση ανάμεσα στον κόσμο των ανθρώπων και των μηχανών.
Η ιστορία των Transformers εκμεταλλεύεται τη δημοσιογραφική κάλυψη της ιστορίας του Νιλ Άρμστρονγκ, προκαλώντας με παιχνιδιάρικο τρόπο τη συνωμοσιολογία που ξετυλίχθηκε γύρω από την προσελήνωση: «Ο άνθρωπος δεν πάτησε στο φεγγάρι – ήταν μία συνωμοσία» λένε πολλοί. Ε, λοιπόν, όχι μόνο πάτησε, αλλά συγκάλυψε και τα ευρήματα, λέει ο Μπέι στους τρίτους Transformers. Επιπλέον, ο χαριτωμένος ανθρωπομορφισμός των μηχανών δίνει την ευκαιρία στον σεναριογράφο Έρεν Κρούγκερ να αναφερθεί στην τάση της ανθρωπότητας να καταστρέφει ό,τι την προστατεύει, να σχολιάσει την ανθρώπινη βλακεία.
Σε αντίθεση, όμως, με το κληροδότημα των «X-Men» όσον αφορά τη θέση της γυναίκας (στους «X-Men» για πρώτη φορά οι γυναίκες παρατούν το ρόλο της νοικοκυράς σε απόγνωση και διεκδικούν ισότιμη θέση σούπερ ήρωα, ενίοτε και υπέρτερο ρόλο), στους Transformers οι γυναίκες είναι κατά βάση μοντέλα, με μοναδική δύναμη την πειθώ και το σώμα τους. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, το σώμα του τοπ μόντελ, Ρόζι Χάντινγκτον-Ουάιτλι, που – όπως και να το κάνουμε – είναι χάρμα οφθαλμών.
Ρωμανός Σκλαβενίτης