(MOTHER’S DAY)
Σκηνοθεσία: Ντάρεν Λιν Μπούσμαν
Παίζουν: Ρεμπέκα ΝτεΜορνέ, Τζέιμι Κινγκ, Πάτρικ Φλέγκερ, Γουόρεν Κόουλ, Ντέμπορα Αν Γουόλ
Διάρκεια: 112’
Αξιολόγηση: ***
Κατά τη διάρκεια μιας αιματηρής ληστείας ο ένας από τους τρεις ληστές – αδερφούς τραυματίζεται σοβαρά. Πάνω στον πανικό, τα τρία αδέλφια καταφεύγουν στο παλιό σπίτι όπου μεγάλωσαν δίχως να γνωρίζουν πως η μητέρα τους το έχει παραδώσει πλέον σε άλλα χέρια. Βρίσκοντας ξεκλείδωτα, χώνονται μέσα, σύντομα όμως τους αντιλαμβάνονται οι ιδιοκτήτες και άλλα τρία φιλικά ζευγάρια που βρίσκονται στο υπόγειο του σπιτιού για να προφυλαχθούν από τον τυφώνα που πλησιάζει στην περιοχή. Τα αδέλφια θα τηλεφωνήσουν στη μητέρα τους η οποία και θα καταφθάσει. Η αντίστροφη μέτρηση έχει ξεκινήσει για όλους αφού οι νέοι ένοικοι είναι πλέον όμηροι και σύντομα η κατάσταση θα παρεκτραπεί…
Όμως όλος ο ιστός του φιλμ πλέκεται γύρω από τη μητέρα. Μία ψυχασθενική φιγούρα, σαδίστρια, «ερωτευμένη» με τους γιους της (και με την έννοια του παιδιού) και περισσότερο εγκληματική και διαστροφική από τα παλικάρια της τα οποία η ίδια έχει μεγαλώσει με βάναυσο τρόπο ώστε να επιβάλλει επάνω τους την άρρωστη κυριαρχία της. Αυτό που ακολουθεί είναι ένα όργιο βίας και λύσσας με φροϋδικές προεκτάσεις και με σαφή τα νοηματολογικά του δίπολα εξουσιαστής – εξουσιαζόμενος, δημιουργός – καταστροφέας. Η οικογένεια ως περιβάλλον παραγωγής φασιστικής εξουσίας και επιβολής.
Να σημειωθεί πως το φιλμ αποτελεί ριμέικ ενός, πολύ πιο προσχηματικού στο στόρι, μπι- μούβι του ’80 που είχε σκηνοθετήσει ο καλτ σκηνοθέτης και σεναριογράφος Τσάρλς Κάουφμαν για λογαριασμό της «Troma Films». Της θρυλικής ανεξάρτητης εταιρίας παραγωγής καλτ ταινιών απενοχοποιημένης απόλαυσης, τρόμου και φρίκης. Το παλιό φιλμ επένδυε πιο πολύ στο μαλακό πορνό και τη βία ενώ το σημερινό επιχειρεί να δώσει έναν τόνο σοβαρότητας περισσότερο. Και τα δύο φιλμ παραμένουν αξιοπρεπέστατα δείγματα ανεξάρτητου σινεμά με περισσότερο ή λιγότερο αισθητές νοηματολογίες και συμπλεγματικές δράσεις.
Αλέξανδρος Μιλκίδης