(αναδημοσίευση – ολόκληρη η κριτική υπάρχει στο www.moviesltd.gr)
(ANONYMOUS)
Σκηνοθεσία: Ρόλαντ Έμεριχ
Παίζουν: Ρις Ιφάνς, Βανέσα Ρεντγκρέιβ, Τζόλι Ρίτσαρντσον, Ντέιβιντ Θιούλις, Ξαβιέ Σάμιουελ, Ντέρεκ Τζακόμπι
Διάρκεια: 130′
Αξιολόγηση: ***
Στην Αγγλία των τελών του 16ου αιώνα, ο Κόμης Ντε Βερ, φημισμένος αριστοκράτης, με απεριόριστη ικανότητα στη συγγραφή δραματικών και κωμικών θεατρικών έργων και ποιημάτων, αποφασισμένος να μην διακυβεύσει τον τίτλο του, θα αποφασίσει να δώσει τα χειρόγραφά του σε περιπλανώμενο γραφιά, ώστε να τα χρησιμοποιήσει ανεβάζοντάς τα ως δικά του, στα δημοφιλή θέατρα της πόλης. Από παρανόηση και απόντος εκείνου που θα αποδεχτεί το θερμότατο χειροκρότημα του κοινού, μπροστά στο πλήθος θα εμφανιστεί ως εμπνευστής τους, ένας αποτυχημένος ηθοποιός και στυγνός τσαρλατάνος με το όνομα Ουίλιαμ Σέξπιρ…
Και με αυτή την ανατρεπτική διάθεση για όλα όσα ιστορικά μπορεί να γνωρίζεις, για πρόσωπα που έχουν καταγράψει τεράστια διαδρομή στο γίγνεσθαι του Ηνωμένου Βασιλείου και με γνώμονα την κωμικοτραγική χροιά της γραφής του αξεπέραστου λογοτέχνη, ξετυλίγεται στην οθόνη ένα γοητευτικότατο παραμύθι, που δεδομένα στο μυαλό σου θα σπείρει την αμφισβήτηση. Το ζήτημα είναι πως η σπίθα της αμφιβολίας, όπως την διατρανώνει στο ίντρο του ο αφηγητής (ειρωνικά, ένας από τους πιο σταμπαρισμένους σεξπιρικούς ηθοποιούς της γενιάς του, ο Ντέρεκ Τζακόμπι) δεν είναι τόσο ισχυρή για να ανάψει καμιά θεόρατη φλόγα, στεκούμενη απλά και μόνο στο γεγονός (;) πως δεν έχει βρεθεί ακόμη έγγραφο με τον γραφικό χαρακτήρα του δημιουργού του «Άμλετ», του «Μάκβεθ» και του «Βασιλιά Λιρ». Έστω κι έτσι όμως, κινούμενο σε δύο παράλληλες χρονικές τροχιές, με απόσταση μεταξύ τους περίπου σαράντα χρόνια, το «Ανώνυμος» προτείνει μια εναλλακτική απόδοση της αλήθειας, πασπαλισμένη με πιπεράτες ίντριγκες και αιματηρές δολοπλοκίες, που κρατά το μάτι του θεατή σε εγρήγορση, μέχρι το φινάλε. Ένστασή μου, το παρατράβηγμα του χαρακτήρα του Σέξπιρ, σε μια μαφιόζα περσόνα, που αγγίζει τα όρια του μηνύσιμου.
Γιώργος Ζερβόπουλος