Ο Τζο Σουέρλινγκ μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη το μυθιστόρημα «Leave Her To Heaven» (1941) του Μπεν Έιμς Γουίλιαμς και αξιοποιεί για την ομώνυμη κινηματογραφική μεταγραφή του τα ολοζώντανα χρώματα του «φρέσκου» και σαγηνευτικού για την εποχή τεκνικολόρ.
Είναι αξιοσημείωτο πως η ταινία απέσπασε το Όσκαρ για τη φωτογραφία του Λέον Σάμροϊ και αναδείχθηκε η πιο εμπορική ταινία του ’45. Η λάμψη της εικόνας έρχεται σε αντίθεση με το ψυχολογικό νουάρ του φιλμ και αποδεικνύεται σοφή η επιλογή του έγχρωμου τόσο για την ανατροπή που προκαλεί το σενάριο χωρίς να μας προδιαθέτει η ατμόσφαιρα, όσο και λόγω της μελοδραματικής ροπής που αποκτά.
Μέσα σε ένα τρένο, ο συγγραφέας Ρίτσαρντ Χάρλαντ γνωρίζει τη γοητευτική και δυναμική Έλεν. Εκείνη διαβάζει κάποιο βιβλίο του, εκείνος γοητεύεται. Ο προορισμός τους κοινός, ακόμα και η συντροφιά που τους υποδέχεται είναι η ίδια. Εκείνη μοιάζει με γρίφο, ανεξάρτητη, δυναμική, μυστηριώδης, μια φαμ φατάλ κανονική.
Για πότε του προτείνει ραντεβού, για πότε διαλύει τον αρραβώνα της και για πότε του ανακοινώνει πως παντρεύονται, δε το καταλαβαίνει ο Ρίτσαρντ Χάρλαντ και το παίρνει το κορίτσι. Μετά το γάμο, όλα αλλάζουν, καθώς η Έλεν από αυτόφωτη γίνεται εμμονική και δε θέλει να μοιράζεται με κανέναν τον σύζυγό της.
Μάλλον, δε θέλει να μοιράζεται γενικά ό,τι θεωρεί πως της ανήκει. Η αγάπη της για τον Ρίτσαρντ γίνεται αρρώστια και καταλήγει να διαπράττει μια σειρά από εγκλήματα για να εξαφανίσει κάθε οικείο που θεωρεί πως μπαίνει εμπόδιο στην ευτυχία της. Ας την κρίνει ο Θεός…
Μαρία Κυργιαφίνη