Σκηνοθεσία: Φίλιππος Τσίτος
Παίζουν: Αντώνης Καφετζόπουλος, Θεοδώρα Τζήμου, Χρίστος Στέργιογλου, Μάκης Παπαδημητρίου, Σοφία Σεϊρλή, Γιώργος Σουξές
Διάρκεια: 107′
Αξιολόγηση: ****
Στην περσινή σεζόν ξεχώρισα μία και μόνη ελληνική ταινία, την πικρόγλυκη ρεαλιστική ιλαροκωμωδία «Απ’ τα κόκαλα βγαλμένα» του Σωτήρη Γκορίτσα. Φέτος προβλέπω ότι δεν θα σπάσει η μοναδικότητα κι αυτό χάρις στη νέα ταινία του Φίλιππου Τσίτου. Κι οι δυο τους έμπειροι κινηματογραφιστές, αφήνουν στην μπάντα τις μεταγλώσσες, τις εσωτερικές αναζητήσεις, τις ομφαλοσκοπήσεις και τις πτήσεις του Ικαρομένιππου, βάζουν το κεφάλι βαθιά μέσα στην πραγματικότητα, βγάζουν τα κάστανα απ’ τη φωτιά και παραδέχονται εθνικές ατομικές αδυναμίες που είναι τελικά παγκόσμιες.
Ο Τσίτος κουβαλάει επιπλέον αυτήν τη διπλή κουλτούρα του Έλληνα που έζησε/ ζει μεγάλο διάστημα στη Γερμανία και νιώθει πιο Έλληνας όταν είναι εκεί παρά εδώ. Ο «Άδικος κόσμος» του είναι γραμμένος αλά γερμανικά, οι ρυθμοί του είναι φιλανδικοί και καουρισμακικοί, όμως ο Αντώνης Καφετζόπουλος της «Ακαδημίας Πλάτωνος» λειτουργεί κι εδώ ως αρχαιοέλλην σκεπτικός φιλόσοφος μεταμορφώνοντας τις σιωπές και τις παύσεις σε στάση ζωής, αποκαθιστώντας το εφήμερο και επαναφέροντας τις αξίες και την ηθική στάση ενός ανεξάρτητα σκεπτόμενου ανθρώπου.
Η εντροπία ενός συστήματος που δεν έχει τσίπα και ντροπή καμπυλώνει και στρεβλώνει με ιδιόμορφο χιούμορ στον ορίζοντα γεγονότων ενός υπερμαζικού αστέρα ο οποίος παραμένει αόρατος στο γυμνό μάτι, γιατί απλά καταπίνει τα πάντα γύρω του κι αφού τα φιλτράρει τα στέλνει να βλαστήσουν σε ένα παράλληλο σύμπαν αντιύλης, έναν κόσμο δυνητικά δικαιότερο και καλύτερο.
«Κείνο που μετράει κείνο που μας σώζει» είναι η γκραντζο-ροκ διασκευή «σαν τον Καραγκιόζη» που τα έσπασε αργά στο Revenge of Rock κλαμπ. Ο ήρωας Σωτήρης μοιάζει να διαλύεται βίαια από τις δυνάμεις άπωσης όπως εκείνος ο κακομοίρης του «Hellraser». Ταυτόχρονα όμως ξαναγεννιέται κι αντιστέκεται στη διαφθορά και τη φθορά του ανέραστου σύμπαντος.
Κώστας Καρδερίνης