Μια εξαιρετικά ταλαντούχα νέα ηθοποιός και τραγουδίστρια, η Δήμητρα Αντωνακούδη, μίλησε στο φιλμ νουάρ και απάντησε στις ερωτήσεις μας, παρασέρνοντάς μας στον υπέροχο μουσικό της κόσμο, αλλά και στα όνειρά της να ταξιδέψει παντού με τη μουσική. ΔΕΛΙΝΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ: Μιλήστε μας για εσάς. ΔΗΜΗΤΡΑ ΑΝΤΩΝΑΚΟΥΔΗ: Με λένε Δήμητρα Αντωνακούδη. Είμαι τραγουδίστρια και ηθοποιός. Ονειρεύομαι να τραγουδώ μέσα σε ρόλους και να αφηγούμαι ιστορίες τραγουδώντας. Αποφοίτησα από το τμήμα Ιστορίας-Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής Α.Π.Θ. Το σημαντικότερο μάθημα στο Πανεπιστήμιο το πήρα από τον Αριστοτέλη που μου ’μαθε πως της ευτυχίας προηγείται η ευδαιμονία. Θέλοντας να φέρω το ευ στους δαίμονές μου, ακολούθησα τα ένστικτά μου. Σπούδασα στη Δραματική Σχολή Ροντίδη και στη συνέχεια παρακολούθησα για ένα χρόνο μεταπτυχιακό εργαστήρι στο Κ.Θ.Β.Ε. Τα τελευταία δύο χρόνια δουλεύω με παιδιά και εφήβους σε δραματικές σχολές, κέντρα δημιουργικής απασχόλησης και πολιτιστικούς συλλόγους. Δεν θα έλεγα πως διδάσκω θέατρο, αλλά πως χρησιμοποιώ το θέατρο ως εργαλείο στην εξερεύνηση και καλλιέργεια των παιδικών ψυχών και προσπαθώ μαζί τους να πλάθω φανταστικούς κόσμους, κόσμους που με χωρούν. ΔΕΛΙΝΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ: Πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με τον χώρο της τέχνης; ΔΗΜΗΤΡΑ ΑΝΤΩΝΑΚΟΥΔΗ: Ονειρευόμουν να ασχοληθώ με την τέχνη από παιδάκι. Ένας υπέροχος δάσκαλος που είχα στο δημοτικό μου μετέδωσε την αγάπη του για την τέχνη. Είχε μια όμορφη ζεστή φωνή κι όταν διάβαζε ταξίδευα στα μέρη που με πήγαινε. (Να ‘σαι καλά δάσκαλε! Ποτέ δεν είδα ομορφότερα μέρη από ’κείνα που είδαμε μαζί! Τα ψάχνω όμως ακόμη μες την τέχνη…) Εκείνος ανακάλυψε τη φωνή που μου χάρισε η Θεία Φύση και με πήρε στη χορωδία του σχολείου. Έπειτα άρχισα να μαθαίνω κιθάρα κι έβλεπα τη μουσική να ξετυλίγεται μπροστά μου. Στην πορεία οι απαιτήσεις του σχολείου μ’ έκαναν να τα παρατήσω όλα, αλλά το μικρόβιο είχε φωλιάσει καλά μέσα μου και περίμενε. Έτσι, αμέσως μόλις γράφτηκα στο πανεπιστήμιο, γράφτηκα και στο Ωδείο Βορείου Ελλάδος, όπου άρχισα μαθήματα φωνητικής. Γύρω στα 23 μου ξεκίνησαν οι πρώτες εμφανίσεις, αλλά το όνειρο άρχισε να σχηματοποιείται πολλά χρόνια αργότερα, όταν πια επέλεξα το είδος της μουσικής που ήθελα να ακολουθήσω και τον τρόπο με τον οποίο ήθελα να το υπηρετήσω. ΔΕΛΙΝΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ: Μιλήστε μας για την παράστασή σας «Δεν έχει αρχή». ΔΗΜΗΤΡΑ ΑΝΤΩΝΑΚΟΥΔΗ: “Δεν έχει αρχή”. Πρόκειται για ένα κολάζ από τραγούδια που ακούστηκαν σε θεατρικές παραστάσεις και κινηματογραφικές ταινίες του ελληνικού και διεθνούς ρεπερτορίου. Από τα τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι και του Μίκη Θεοδωράκη και ενδιάμεσες στάσεις τις μελωδίες του Nino Rota και του Nicola Piovani ως τα τραγούδια του Βασίλη Τσιτσάνη, του Μανώλη Χιώτη, του Σταύρου Ξαρχάκου, του Μίμη Πλέσσα και του Γιώργου Ζαμπέτα που άφησαν εποχή. Παρεμβάλλονται αφηγήσεις κειμένων που γράφτηκαν από σπουδαίους ανθρώπους της τέχνης, όπως τον Κάρολο Κουν, τον Μπέρτολτ Μπρεχτ, τον Μάνο Χατζιδάκι κ.α. Τον τίτλο δανειστήκαμε από το ομώνυμο τραγούδι του Βαγγέλη Γκούφα και του Σταύρου Ξαρχάκου, που γράφτηκε για την ταινία Λόλα, με το οποίο ξεκινά το δεύτερο μέρος της παράστασής μας, που έχει πιο λαϊκό ηχόχρωμα. Όλη η ατμόσφαιρα θυμίζει παλιά μπουάτ. Συνοδοιπόροι σ’ αυτό το μουσικό ταξίδι είναι τρεις εξαιρετικοί μουσικοί με αξιόλογη πορεία που χαίρουν σεβασμού κι εκτίμησης στο χώρο της μουσικής και με τους οποίους μας συνδέει η κοινή αισθητική. Είναι ο Σάκης Κοντονικόλας στο πιάνο, ο Ανδρέας Ζιάκας στην κιθάρα και ο Παύλος Παφρανίδης στο μπουζούκι. Νιώθω ευγνώμων που συνεργάζομαι μαζί τους. Μαθαίνω πολλά δίπλα τους. Επιμεληθήκαμε το project με αγάπη και πιστέψαμε σε αυτό.

Μια εξαιρετικά ταλαντούχα νέα ηθοποιός και τραγουδίστρια, η Δήμητρα Αντωνακούδη, μίλησε στο φιλμ νουάρ και απάντησε στις ερωτήσεις μας, παρασέρνοντάς μας στον υπέροχο μουσικό της κόσμο, αλλά και στα όνειρά της να ταξιδέψει παντού με τη μουσική. ΔΕΛΙΝΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ: Μιλήστε μας για εσάς. ΔΗΜΗΤΡΑ ΑΝΤΩΝΑΚΟΥΔΗ: Με λένε Δήμητρα Αντωνακούδη. Είμαι τραγουδίστρια και ηθοποιός. Ονειρεύομαι να τραγουδώ μέσα σε ρόλους και να αφηγούμαι ιστορίες τραγουδώντας. Αποφοίτησα από το τμήμα Ιστορίας-Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής Α.Π.Θ. Το σημαντικότερο μάθημα στο Πανεπιστήμιο το πήρα από τον Αριστοτέλη που μου ’μαθε πως της ευτυχίας προηγείται η ευδαιμονία. Θέλοντας να φέρω το ευ στους δαίμονές μου, ακολούθησα τα ένστικτά μου. Σπούδασα στη Δραματική Σχολή Ροντίδη και στη συνέχεια παρακολούθησα για ένα χρόνο μεταπτυχιακό εργαστήρι στο Κ.Θ.Β.Ε. Τα τελευταία δύο χρόνια δουλεύω με παιδιά και εφήβους σε δραματικές σχολές, κέντρα δημιουργικής απασχόλησης και πολιτιστικούς συλλόγους. Δεν θα έλεγα πως διδάσκω θέατρο, αλλά πως χρησιμοποιώ το θέατρο ως εργαλείο στην εξερεύνηση και καλλιέργεια των παιδικών ψυχών και προσπαθώ μαζί τους να πλάθω φανταστικούς κόσμους, κόσμους που με χωρούν. ΔΕΛΙΝΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ: Πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με τον χώρο της τέχνης; ΔΗΜΗΤΡΑ ΑΝΤΩΝΑΚΟΥΔΗ: Ονειρευόμουν να ασχοληθώ με την τέχνη από παιδάκι. Ένας υπέροχος δάσκαλος που είχα στο δημοτικό μου μετέδωσε την αγάπη του για την τέχνη. Είχε μια όμορφη ζεστή φωνή κι όταν διάβαζε ταξίδευα στα μέρη που με πήγαινε. (Να ‘σαι καλά δάσκαλε! Ποτέ δεν είδα ομορφότερα μέρη από ’κείνα που είδαμε μαζί! Τα ψάχνω όμως ακόμη μες την τέχνη...) Εκείνος ανακάλυψε τη φωνή που μου χάρισε η Θεία Φύση και με πήρε στη χορωδία του σχολείου. Έπειτα άρχισα να μαθαίνω κιθάρα κι έβλεπα τη μουσική να ξετυλίγεται μπροστά μου. Στην πορεία οι απαιτήσεις του σχολείου μ’ έκαναν να τα παρατήσω όλα, αλλά το μικρόβιο είχε φωλιάσει καλά μέσα μου και περίμενε. Έτσι, αμέσως μόλις γράφτηκα στο πανεπιστήμιο, γράφτηκα και στο Ωδείο Βορείου Ελλάδος, όπου άρχισα μαθήματα φωνητικής. Γύρω στα 23 μου ξεκίνησαν οι πρώτες εμφανίσεις, αλλά το όνειρο άρχισε να σχηματοποιείται πολλά χρόνια αργότερα, όταν πια επέλεξα το είδος της μουσικής που ήθελα να ακολουθήσω και τον τρόπο με τον οποίο ήθελα να το υπηρετήσω. ΔΕΛΙΝΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ: Μιλήστε μας για την παράστασή σας «Δεν έχει αρχή». ΔΗΜΗΤΡΑ ΑΝΤΩΝΑΚΟΥΔΗ: “Δεν έχει αρχή”. Πρόκειται για ένα κολάζ από τραγούδια που ακούστηκαν σε θεατρικές παραστάσεις και κινηματογραφικές ταινίες του ελληνικού και διεθνούς ρεπερτορίου. Από τα τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι και του Μίκη Θεοδωράκη και ενδιάμεσες στάσεις τις μελωδίες του Nino Rota και του Nicola Piovani ως τα τραγούδια του Βασίλη Τσιτσάνη, του Μανώλη Χιώτη, του Σταύρου Ξαρχάκου, του Μίμη Πλέσσα και του Γιώργου Ζαμπέτα που άφησαν εποχή. Παρεμβάλλονται αφηγήσεις κειμένων που γράφτηκαν από σπουδαίους ανθρώπους της τέχνης, όπως τον Κάρολο Κουν, τον Μπέρτολτ Μπρεχτ, τον Μάνο Χατζιδάκι κ.α. Τον τίτλο δανειστήκαμε από το ομώνυμο τραγούδι του Βαγγέλη Γκούφα και του Σταύρου Ξαρχάκου, που γράφτηκε για την ταινία Λόλα, με το οποίο ξεκινά το δεύτερο μέρος της παράστασής μας, που έχει πιο λαϊκό ηχόχρωμα. Όλη η ατμόσφαιρα θυμίζει παλιά μπουάτ. Συνοδοιπόροι σ’ αυτό το μουσικό ταξίδι είναι τρεις εξαιρετικοί μουσικοί με αξιόλογη πορεία που χαίρουν σεβασμού κι εκτίμησης στο χώρο της μουσικής και με τους οποίους μας συνδέει η κοινή αισθητική. Είναι ο Σάκης Κοντονικόλας στο πιάνο, ο Ανδρέας Ζιάκας στην κιθάρα και ο Παύλος Παφρανίδης στο μπουζούκι. Νιώθω ευγνώμων που συνεργάζομαι μαζί τους. Μαθαίνω πολλά δίπλα τους. Επιμεληθήκαμε το project με αγάπη και πιστέψαμε σε αυτό.