ΜΙΑ ΑΞΙΟΠΡΕΠΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ / (YEK KHANÉVADÉH-E MOHTARAM/ A RESPECTABLE FAMILY)
Σκηνοθεσία: Μασούντ Μπακσί
Παίζουν: Μπαμπάκ Χαμιντιάν, Μεχρντάντ Σεντιγκιάν, Μεχράν Αχμαντί, Αχού Κεραντμάντ
Διάρκεια: 90’
ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΝ
O Αράς είναι ένας Ιρανός ακαδημαϊκός που ζει στη Δύση. Επιστρέφει στην πατρίδα του για να διδάξει στο Σιράζ, μια πόλη μακριά από την Τεχεράνη, όπου ζει η μητέρα του. Μπλεγμένος σε οικογενειακά προβλήματα, βρίσκεται σε μια πατρίδα που του είναι ξένη. Μετά τον θάνατο του πατέρα του και την πικρή συνειδητοποίηση του τι είναι τελικά η αξιοσέβαστη οικογένειά του, ο Αράς αναγκάζεται να πάρει μερικές αποφάσεις.
Μια δραματική ταινία έρχεται από το ιρανικό σινεμά με σκοπό να διδάξει ότι δεν κατάφερε «Η πέτρα της υπομονής». Ότι δηλαδή παρά τη διαφορετική κουλτούρα και εν γένει την κοσμοθεωρία των κατοίκων της Ανατολής με αυτούς της Δύσης, κάπου τελικά συγκλίνουν. Για παράδειγμα, σύμφωνα με την ταινία του Μπακσί, στη μια και Αγία Οικογένεια, που πολλές φορές μπορεί να γίνει αυταρχικότερη και καταπιεστικότερη κι από το καθεστώς του ιμάμη του Ιράν. Ανάλογες εικόνες μου έρχονται και από χώρες της λεκάνης της Μεσογείου, για παράδειγμα.
Με πιθανές αυτοβιογραφικές αναφορές, ο Μπακσί μιλάει για έναν πανεπιστημιακό που έχει ζήσει τη μισή ζωή του στο εξωτερικό αλλά τελικά «πέφτει στην παγίδα» και επιστρέφει στο Ιράν: λίγο η νοσταλγία για τη μητέρα του, λίγο οι υποσχέσεις για ένα ίδρυμα που θα φέρει το όνομα του αδικοχαμένου – «μάρτυρα» – αδερφού του, τον πείθουν να γυρίσει έστω και προσωρινά. Στα πατρογονικά εδάφη του, δεν τον περιμένει μόνο το αυταρχικό και λογοκριτικό – θρησκευτικό καθεστώς αλλά και οι κυνικοί, βίαιοι και αιμοδιψείς συγγενείς του, που εποφθαλμιούν την αμύθητη περιουσία που του έχει κληρονομήσει, ερήμην του, ο πατέρας του.
Ο σκηνοθέτης μας τοποθετεί σε ένα ασφυκτικό πλαίσιο αυτομαστιγώματος αναφορικά με το που τελειώνουν τα όρια του άλλου, ακόμη και του συγγενικού μας κύκλου, πάνω μας, γύρω μας, μέσα μας, στην ψυχή μας. Πρέπει να μάθουμε να βάζουμε τα όριά μας, σε όλους γύρω μας, στους ανθρώπους με τους οποίους συνδιαλεγόμαστε αλλά και συντρώγουμε ακόμη και καθημερινά. Μια ταινία – διδαχή, ένα πραγματικό μάθημα εσωτερικής ηθικής και άσκησης, που μπορεί να μην πετυχαίνει πλήρως το στόχο του χάνοντας την υπέρβαση (το σενάριο μπουρδουκλώνεται στον εσωτερικό κόσμο του ήρωα), εντούτοις καταδεικνύει ένα γεγονός προς παραδειγματισμό και αποφυγή για όλους μας.
Αξιολόγηση: *** (3)
Νέστορας Πουλάκος
(www.sevenart.gr)