Η τεχνοκριτικός και συγγραφέας Ευρυδίκη Trichon – Μιλσανή έγραψε για τη δουλειά της Λιζέττας Βασιλειάδη: «Πάντοτε μας εξέπληττε ο ιδιαίτερος κόσμος της Λιζέττας Βασιλειάδη. Όχι μόνο γιατί ο πίνακας, αντιρρεαλιστικός και ατμοσφαιρικός, είναι το θέατρο δρωμένων που δύσκολα μπορείς να τα χαρακτηρίσεις και να εννοήσεις τη σημασία τους, αλλά γιατί από τότε που η καλλιτέχνης τον προσδιόρισε, έχει συνέπεια και συνέχεια που επιβάλλονται και προβληματίζουν.» Και έχει απόλυτο δίκιο. Η εικαστικός κατορθώνει κάθε φορά που εκτίθεται σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου έντονα να προβληματίσει αλλά και να μαγνητίσει, να σαγηνεύσει κατά κάποιον τρόπο το κοινό της παρουσιάζοντας πίνακες «ατμοσφαιρικούς και αντιρρεαλιστικούς» όπου μέσα τους ο κάθε ένας δύναται να δει τον εαυτό του και την ψυχή του. Μέσα από ομιχλώδη τοπία φιγούρες ανθρώπινες ξεπροβάλλουν, ολοκληρωτικά μόνες ή και σε ομάδες συνήθως κινούμενες προς έναν άγνωστο προορισμό – πρόκειται για νομάδες, για μετανάστες ή πρόσφυγες στοιβαγμένους ή αφημένους κάπου;. Άλλες πάλι φορές όμως οι μορφές αυτές είναι εντελώς ακίνητες. Βρίσκονται εκεί. Όπου και αν είναι αυτό το «εκεί». Και περιμένουν. Τι περιμένουν; Είναι η στιγμή και ο τόπος όπου το πραγματικό και το ονειρικό διασταυρώνονται. Ταυτίζονται. Και ξεκινά η μαγεία. Η Λιζέττα Βασιλειάδη προκαλεί το κοινό της να χαθεί μέσα σ’ αυτή τη μαγεία διεισδύοντας μέσα στις πιο μύχιες σκέψεις του κάθε ενός από εμάς, δημιουργώντας με το πινέλο της έναν κόσμο ουτοπικό, όπου όλα είναι δυνατά. Αυτή η ικανότητα της ζωγράφου να μας ταξιδεύει σε μέρη όπου πολλές φορές ούτε καν η φαντασία δεν τολμά να πάει, είναι που την αναδεικνύει σε μια από τις καλύτερες εκπροσώπους της σύγχρονης ελληνικής τέχνης.
Η Λιζέττα Βασιλειάδη γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη, αλλά σπούδασε Καλές Τέχνες και Αρχιτεκτονική στη Ρώμη. Ωστόσο, πιστεύοντας στη δια βίου εκπαίδευση συνέχισε με μαθητείες στις εικαστικές και παραστατικές τέχνες έχοντας ως δασκάλους διαπρεπείς Έλληνες, Ρώσους και Ιταλούς εικαστικούς. Από την αρχή κιόλας της μακριάς πορείας της δημιούργησε μια δική της τεχνική, αποτέλεσμα σκληρής δουλειάς και πειραματισμών με τα διάφορα υλικά. Οι χειρονομιακές πινελιές, το τυχαίο που το ορίζει μια εσωτερική δύναμη, το χρώμα είναι εξαιρετικά σημαντικά για την καλιτέχνιδα. Μαύρες μορφές ξεπροβάλλουν μέσα σε περιβάλλον στο χρώμα της ώχρας ή αχνοφαίνονται πίσω από μια υπόλευκη ομίχλη. Το νερό συχνά είναι λαδοπράσινο και αντικατοπτρίζει τα ξερά δέντρα, τα γυμνά κλαδιά, πασσάλους και μπιτόνια πεταμένα σε μια άκρη. Γαλάζια και μωβ στοιχεία ξεπετάγονται από ψηλά, από τον ουρανο, αλλά και από χαμηλά, από τα εγκατά της γης. Πρόκειται άραγε για μια εικόνα μεταφυσική; Είναι τα όνειρα μιας ανθρωπότητας που υποφέρει; Ή πρόκειται για την πορεία του ατόμου έως τον απώτερο στόχο, τον προορισμό; Είναι η φρίκη που νιώθει η καλλιτέχνης για το βιασμό της φύσης και του φυσικού περιβάλλοντος; Μήπως η ζωγράφος ήδη έχει περάσει στην απέναντι όχθη και παρουσιάζει μέσα από τους πίνακές της τις εικόνες ενός μέλλοντος μετά την ολική καταστροφή; Ή είναι τελικά η σύγχρονη πραγματικότητα που βιώνουμε σήμερα όλοι; Η ίδια σε αυτές τις σκέψεις επιλέγει να μας απαντήσει με ένα αινιγματικό χαμόγελο. Είναι άλλωστε γνωστή η στάση της να μην εξηγεί τις εικόνες της. Η Λιζέττα δεν επιθυμεί να ερμηνεύσει η ίδια τη δουλειά της, αλλά προτιμά να αναζητήσει ο κάθε ένας από τους θεατές των έργων της τη δική του εσωτερική αλήθεια, όπως αυτή κρύβεται μέσα στην ψυχή του. Αυτή είναι η επιτυχία της δουλειάς της ζωγράφου. Ο πίνακας καθώς και το νόημά του μεταλλάσσονται αναλόγα με τον θεατή. Ο κάθε ένας αντιμετωπίζει μέσω του έργου της Λιζέττας τα δικά του θέματα, περιηγείται στα μονοπάτια της δικής του ψυχής και της δικής του ζωής. Οι δικές το σκέψεις, τα δικά του βιώματα και τα δικά του συναισθήματα εμφανίζονται και δημιουργούν την εντύπωση της εικόνας. Ωστόσο, ανεξάρτητα από αυτό, το μήνυμα της Λιζέττας είναι ξεκάθαρο, σαφές και η καλλιτέχνης το προβάλλει καθαρά και δυνατά. Η σκληρή πραγματικότητα που σαφώς αναδεικνέται από τα έργα της ζωγράφου μπορεί να αλλάξει.
Αγάπη για τον άνθρωπο. Ειλικρίνεια. Συνέπεια. Ο στόχος είναι και πρέπει να είναι το καλό και το αγαθό, η αρμονία, η ειρήνη. Δεν υπάρχουν όρια στο τι μπορούμε να καταφέρουμε αν είμαστε ενωμένοι. Η Λιζέττα Βασιλειάδη φιλοδοξεί μέσα από τη δουλειά της όπου το σκοτάδι και το φως, το καλό και το κακό συνυπάρχουν και αλληλεπιδρούν να προσκαλέσει όλους σε μια γιορτή του ανθρώπου για τον άνθρωπο, αναδεικνόντας την πεποίθηση ότι το φως μπορεί τελικά να κυριαρχήσει, αρκεί να υπάρχει η θέληση για αυτό. Η τέχνη της μιλά κατευθείαν στην ψυχή, εξευγενίζει το πνεύμα. Ας αφεθούμε να παρασυρθούμε από τη δουλειά της εικαστικού, ας αφεθούμε να δούμε με τα μάτια του καλλιτέχνη την πραγματικότητα την οποία βιώνουμε και στην οποία καλούμαστε να ζήσουμε όχι μόνο εμείς αλλά και οι επόμενες γενιές. Και τελικά ας δουλέψουμε όλοι μαζί με κοινό στόχο την αρμονία, την ευτυχία, την ομορφιά. Η Λιζέττα Βασιλειάδη μέσω της δουλειάς της μας παρουσιάζει όχι μόνο την σκληρή πραγματικότητα, όχι μόνο τον κόσμο των ονείρων όπου όλα είναι δυνατά, αλλά κυρίως την ομορφιά. Την ομορφιά που βρίσκεται παντού,γύρω μας, μέσα μας, στον ήλιο, στο νερό, ακόμα και στη λάσπη. Χαρακτηριστικό είναι ότι η Λιζέττα δεν κρατά τίποτα για τον εαυτό της. Εκτίθεται στον καμβά της. Δε φοβάται και δεν περιορίζεται. Δουλεύει με πάθος, με μοναδικό σκοπό να μας παρασύρει σε ένα ταξίδι αυτογνωσίας. Μας προκαλεί να θέσουμε τα μεγάλα, τα πανανθρώπινα ερωτήματα και να έρθουμε πρόσωπο με πρόσωπο με την ίδια την αγωνία της ύπαρξής μας. Και ο στόχος είναι ένας. Να δώσουμε μια κάποια απάντηση στα ερωτήματα αυτά. Ή τουλάχιστον να το προσπαθήσουμε. Για τον ίδιο τον εαυτό μας αλλά και για την κοινωνία, για την εξέλιξη, για τον άνθρωπο. Η εικαστικός αγαπά τον άνθρωπο. Τον πονά. Η τέχνη της περιστρέφεται γύρω από αυτόν. Είναι ο κεντρικός της άξονας. Για αυτό το λόγο άλλωστε η Λιζέττα μέσα από τη δουλειά της, μέσα από την κριτική ματιά του καλλιτέχνη που βιώνει την πραγματικότητα με ιδιαίτερη ευαισθησία και ενσυναίσθηση, μας παρακινεί να ξεφύγουμε από τα στενά όρια της καθημερινότητας, της ασφάλειας και της βολής μας και να επιδιώξουμε να επιτύχουμε την υπέρβαση. Η ίδια άλλωστε δεν υποκύπτει – και ούτε ποτέ το έκανε – στην ασφάλεια της ρουτίνας. Κάθε έκθεσή της είναι μια πρόκληση. Δεν πάρχει μανιέρα. Δεν υπάρχουν στεγανά. Δεν υπάρχουν περιορισμοί και κανόνες. Η Λιζέττα επιλέγει να επικοινωνήσει το μήνυμά της κάθε φορά με διαφορετικό τρόπο, μένωντας όμως πάντα πιστή στην τεχνική της, τη δουλειά της και τον εαυτό της. Με τη χρήση επαναλαμβανόμενων μοτίβων–στοιχέιων, δημιουργώντας χώρους όπου δύο ή και περισσότερα όμοια εικονι
κά αντικείμενα ιδιαίτερα εύκολα αναγνωρίσιμα εμφανίζονται ξαφνικά, η ζωγράφος μετατρέπει ένα ρεαλιστικό τοπίο σε τόπο όπου υπονοείται η ύπαρξη μεταφυσικών ίσως δυνάμεων. Άλλωστε τα τοπία της Λιζέττας ποτέ δεν ήταν ενταγμένα σε μια κατάσταση απολυτότητας. Μια αιωρούμενη γέφυρα, μια έρημος γεμάτη έλη και βάλτους, ένας πολυσύχναστος δρόμος, μια πλατεία γεμάτη ανθρώπους, ο ουράνιος θόλος, από τη μια στιγμή στην επόμενη παύουν να είναι αυτό που η λογική σκέψη ορίζει πως είναι, και μετουσιώνονται σε μονοπάτια για το άγνωστο, το μυστηριακό, το πέρα από το ρεαλισμό.
Η Λιζέττα μας οδηγεί ουσιαστικά σε μέρη όπου δεν τολμούμε να πάμε, μας αναγκάζει να περάσουμε γέφυρες που κρέμονται στα σύννεφα και που ενδεχομένως ποτε δε θα τολμούσαμε να περάσουμε, να διασχίσουμε βαλτώδεις ερήμους όπου ποτέ δε θα πηγαίναμε, να περπατήσουμε σε σοκάκια που ακόμα δεν έχουμε ανακαλύψει. Κι όλα αυτά για να καταλήξουμε στον προορισμό. Την αυτογνωσία. Την επιδίωξη να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι όχι μόνο για εμάς τους ίδιους, αλλά για το καλό όλων μας. Όλα αυτά καθιστούν τη Λιζέττα Βασιλειάδη μια εικαστικό όχι μόνο ιδιαίτερα επιτυχημένη αλλά και πολύ αγαπητή στο κοινό. Η ζωγράφος έχει εκθέσει ομαδικά και ατομικά πολλές φορές έξω από τα ελληνικά σύνορα, σε όλα σχεδόν τα καλλιτεχνικά κέντρα (Παρίσι, Νέα Υόρκη, Βρυξέλλες κα), ενώ στην Ελλάδα η μόνιμη καλλιτεχνική της στέγη είναι στην Αθήνα η γκαλερί Αργώ στο Κολωνάκι και στη Θεσσαλονίκη η γκαλερί τέχνης Λόλα Νικολάου. Αναμένουμε την επόμενη καλλιτεχνική της δουλειά, καθώς η κάθε έκθεση της Λιζέττας Βασιλειάδη είναι μια εμπειρία.
Για περισσότερες πληροφορίες: www.lizetavasiliadi.gr
Δελίνα Βασιλειάδη (ναι, η υπερήφανη κόρη)