(THIS MEANS WAR)
Σκηνοθεσία: McG
Παίζουν: Κρις Πάιν, Τομ Χάρντι, Ρις Γουίδερσπουν, Τιλ Σβάιγκερ, Τσέλσι Χάντλερ, Άμπιγκεϊλ Σπένσερ, Άντζελα Μπάσετ, Ρόζμαρι Χάρις
Διάρκεια: 98′
Αξιολόγηση: *
Κάποια-ος λοιπόν θα σκέφτηκε: «Μακάρι να υπήρχε μια περιπέτεια που να απευθύνεται σε γυναίκες και κάποιος από τους διεκδικητές να είναι ο πρίγκηπας του παραμυθιού». Κανείς όμως δεν σκέφτηκε ότι οι μεσοβέζικες λύσεις αφήνουν ανικανοποίητες και τις δύο μεριές. Αν το κορίτσι θέλει κρεμ φρες και το αγόρι θέλει σουβλάκια, μια κρεμ φρες με τζατζίκι δεν θα έδινε τη λύση στις επιθυμίες τους. Κανείς λοιπόν δεν σκέφτηκε πόσο ξενέρωτο θα ήταν να προσκαλούσε η όμορφη τον σύντροφό της να δουν μια τέτοια περιπέτεια; Σας απαντώ εγώ: σκέτο βασανιστήριο ανδρών, σα να παρακολουθεί το «θύμα» λεσβιακή τσόντα με χασάπηδες γκόμενες, αντρική κωμωδία χωρίς ρεψίματα και πορδές ή σα να διαβάζει ένα αστυνομικό μυθιστόρημα που όλα θα επιλύονταν με τακτ και συζητήσεις.
Είναι λάθος λοιπόν να μπαίνει κάποιος σε αντίθετο στρατόπεδο όταν δεν γνωρίζει τη στρατηγική που οφείλει να ακολουθήσει; Κι αν ναι, ο άμαχος πληθυσμός θα επιβιώσει χωρίς τραυματισμούς ή σημάδια ψυχικής αναπηρίας βλέποντας το «Όταν ο κύριος και η κυρία Σμιθ συνάντησαν τους Άγγελους του Τσάρλι 2»;
Απαντήσεις δεν δίνω, περιορίζομαι στα ακόλουθα: Γέλασα λιγότερο από αυτό που θα με έκανε να διασκεδάσω, η αδρεναλίνη μου δεν πλησίασε το κόκκινο ούτε λίγα μέτρα μακριά και η (με εμφανώς μαζεμένο σαγόνι) Ρις Γουίδερσπουν μπορεί να κάνει την πιο ερωτική της εμφάνιση εδώ και χρόνια αλλά σε αφήνει ξεκρέμαστο σε ένα θλιβερά γυναικείο, για περιπέτεια, οιστρογονικά φορτωμένο για κωμωδία, ψυχρά αδιάφορο, για ρομάντζο, δημιούργημα.
«Στα πεδία μάχης μπαίνουν οι τολμηροί, οι απελπισμένοι και όσοι δεν γνωρίζουν» έλεγε κάποτε ένας σπουδαίος άντρας… Ας προσέλθουν λοιπόν οι τολμηροί, οι απελπισμένοι και όσοι τέλος πάντων έχουν απαιτήσεις που μπορεί να ικανοποιηθούν από θεατές με συναισθηματική νοημοσύνη εφήβου.
Αλέξανδρος Ρωμανός Λιζάρδος