THE-GREY

THE GREY του Τζο Κάρναχαν

Σκηνοθεσία: Τζο Κάρναχαν
Παίζουν: Λίαμ Νίσον, Φρανκ Γκρίλο, Ντέρμοτ Μαλρόνεϊ, Ντάλας Ρόμπερτς, Τζο Άντερσον
Διάρκεια: 117′

Αξιολόγηση: ***

THE-GREY

Άγριοι λύκοι, τρόμος, απίθανες καταστάσεις εντυπωσιασμού σκεφτόμουν. Όντως, υπάρχουν υπερβολές πιασάρικες, που προβάλουν τη δύναμη της θέλησης για ζωή. Ωστόσο, το τελικό αποτέλεσμα αναδεικνύει την κυριαρχία του ορθού λόγου, τη δύναμη της φύσης, τα όρια του ανθρώπου χωρίς τη συνδρομή του τεχνολογικού πολιτισμού, την απουσία θαυμάτων. Αντιστέκεται στη δοξασία, προβάλλει τη μοναξιά μας και την απουσία του Θεού, τουλάχιστον εκεί που βρέθηκε ο Ότγουεϊ. Πτώση ενός αεροσκάφους στη χιονισμένη Αλάσκα και οι οκτώ επιζήσαντες προσπαθούν το ακατόρθωτο. Να αντιμετωπίσουν κρύο, έλλειψη τροφής, τους αγριεμένους λύκους και να φτάσουν σε κάποιο πιθανό καταφύγιο.

Ο Ότγουει, ένας ελεύθερος σκοπευτής άγριων ζώων στις εγκαταστάσεις πετρελαιοπηγών στην Αλάσκα, μια μέρα πριν την αναχώρηση, είχε χώσει την κάννη του όπλου στο στόμα του. Η διαχείριση της απώλειας της συζύγου του δια της εργασιοθεραπείας δεν είχε τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Αλλά και η δύναμη για το απονενοημένο διάβημα, εντέλει ανεπαρκής. Τώρα η μοίρα του δίνει τη δυνατότητα να τερματίσει τη ζωή του από το κρύο και τους αγριεμένους λύκους. Μόνο που οι άνθρωποι ποτέ τους δεν αυτοχειριάζονται όταν κινδυνεύουν. Θα παλέψει με νύχια και δόντια μέχρι τέλους, με φόβο, αγωνία και αποφασιστικότητα. Μπροστά σ’ ένα υπέροχο χιονισμένο τοπίο, δίπλα στον ρέοντα ποταμό, απέναντι από τα λεβεντόκορμα δένδρα, έχοντας δίπλα του την παραινετική συντροφιά των πορτοφολιών των χαμένων συντρόφων του, τελευταίο ενθύμιο για τους αγαπημένους τους.

Εξαιρετική η τελευταία σκηνή περισυλλογής, όπως και αυτή της εθελουσίας αναχώρησης ενός συντρόφου λίγο πριν… Μια ομάδα ανθρώπων μόνη της στο πουθενά, χωρίς την συνδρομή του Θεού και κυρίως χωρίς την επίκλησή του. Θέλει κότσια μάτια μου ο αγώνας κόντρα στο αναπόφευκτο.

Γιάννης Ν. Γκακίδης