Nonesuch Records
Οι Black Keys είναι ένα ντουέτο που απαρτίζεται από τον Νταν Άουρμπακ (φωνητικά και κιθάρα) και τον Πάτρικ Κάρνι (ντραμς και φωνητικά). Το 7ο άλμπουμ της καριέρας τους έχει στο εξώφυλλο όχι το El Camino (μοντέλο της Chevrolet) αλλά ένα Town and country της Chrysler, που είχαν όταν ήταν νεώτεροι και άγνωστοι και διέσχιζαν τη χώρα για τις συναυλίες τους. Το ντουέτο έκανε μεγάλο δρόμο από το Άκρον του Οχάιο μέχρι τη διασημότητα και την εμπορικότητα που γνωρίζουν σήμερα. Προηγήθηκε βέβαια η τεράστια αγάπη στη blues και τη rock μουσική, το μεράκι, η επιμονή, οι άπειρες συναυλίες σε διάφορα μέρη, κουτούκια αλλά και γήπεδα.
Όλα αυτά φαίνονται σε κάθε τραγούδι του δίσκου, που ηχογραφήθηκε στο ιστορικό Νάσβιλ, την νέα βάση του συγκροτήματος. Παραγωγός, αλλά και συν-συνθέτης των τραγουδιών, είναι ένας από τους πιο δραστήριους και ποιοτικούς παραγωγούς της εποχής μας: ο Danger Mouse. Τα τραγούδια είναι σε έντονο ρυθμικό ύφος, μιας και τα αγόρια ήθελαν να κρατήσουν τον blues ήχο τους, αλλά να επεκταθούν και σε πιο rockabilly, glamrock και surfrock μονοπάτια. Οι επιρροές από Ramones, T-Rex, Cars, Ζ-Ζ Top, Beatles, αλλά και Clash, Led Zeppelin, καθώς και Cramps είναι εμφανείς στα 11 τραγούδια του El Camino.
Ξεχωρίζουν τα Lonely Boy (χορευτικό rockabilly), το Little Black Submarines (μπαλάντα που εξελίσσεται σε επικό grunge), το Sister και το Gold on the Ceiling (θυμίζει Doors και Bad Company).
Τα 38 λεπτά που διαρκεί το άλμπουμ είναι λίγα, αλλά αρκούντος σπινταριστά και απολαυστικά. Ο παλιομοδίτικός ήχος τους είναι σωστά μεταφρασμένος στο 2012 και γι’ αυτό είναι ότι πιο φρέσκο και ωραίο ακούσαμε τους τελευταίους μήνες.
Σοφία Μελικίδου