Julieta (2016)
Σκηνοθεσία: Piedro Almodovar
Πρωταγωνιστούν: Adriana Ugarte, Rossy de Palma, Emma Suárez
Βασισμένη σε τμήμα από το μυθιστόρημα της Alice Munro «Runaway» (όπως και το «The skin I live in» του 2011) , η πολυσυζητημένη “Ιουλιέτα” του Amodovar αποτελεί ακόμα μια πινελιά στον πίνακα «γυναικών σε κρίση» που έχει φτιάξει στο συνολικό του έργο ο αγαπημένος Ισπανός σκηνοθέτης.
Μια γυναίκα μπορεί να αντέξει τα χτυπήματα που της επιφέρει η μοίρα; Η απόδοση μέσα από τις αναμνήσεις της των αιτίων της συναισθηματικής κατάρρευσης της μεσήλικης Julieta γίνεται μέσα από ένα παραληρηματικό flash back και φέρνει στην μεγάλη οθόνη την αναδιήγηση της ζωής της. Πάνω στην έσχατη προσπάθεια της να επανασυνδεθεί με την εδώ και χρόνια χαμένη κόρη της, μια μάνα αγγίζει τα πιο καλά κρυμμένα κομμάτια από ένα παρελθόν γεμάτο απώλειες και πόνο. Τα αλμοδοβαρικά κοκκινοβαφή πλάνα, και η γνώριμη ατμόσφαιρα «εκκρεμότητας» που χτίζεται σε όλη τη διάρκεια του έργου, πλαισιώνουν άρτια τα θέματα της απώλειας, της αγάπης και της μνήμης.
Patterson (2016)
Σενάριο-σκηνοθεσία: Jim Jarmusch.
Πρωταγωνιστούν: Adam Driver, Golshifteh Farahani
Μια βδομάδα μέσα στη ρουτίνα της πόλης Patterson, παρακολουθώντας ένα ζευγάρι καλλιτεχνών που ζει σ αυτή, να αντιμετωπίζει την καθημερινότητά του από διαφορετικές οπτικές : εκείνος μονότονα και απαισιόδοξα, εκείνη αισιόδοξα και δημιουργικά. Οι μικρές καλές και κακές λεπτομέρειες μιας συνηθισμένης ζωής γεμάτη ποίηση σηκώνονται στην οθόνη μία-μία και ανοίγουν ένα παράθυρο σε μια πιο απλή εκδοχή των πραγμάτων. Εξαιρετικά πλάνα, όμορφες ερμηνείες και έναν ήρεμο ρυθμό που θυμίζει ανάγνωση ποίησης. All in all, άλλο ένα επιτυχημένο έργο στην λίστα του σκηνοθέτη του που όπως δήλωσε ευελπιστεί πως η νέα του ταινία αποτελεί «αντίδοτο στις σύγχρονες ταινίες δράσης».
Frantz (2016)
Σκηνοθεσία-σενάριο : François Ozon
Πρωταγωνιστούν: Pierre Niney, Paula Beer, Ernst Stötzner
Λίγο μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, μια Γερμανίδα η Anna μέσω του νεκρού συντρόφου της Frantz έρχεται σε επαφή με έναν ιδιόρρυθμο Γάλλο τον Adrien, ο οποίος κουβαλάει ένα βαρύ μυστικό. Βασισμένο στο Broken lullaby (1932) του Ernst Lubitsch, ένα ακόμα έργο που πραγματεύεται την ενοχή, την επιρροή που ασκεί ο θάνατος στην ανθρώπινη φύση καθώς και την αναζήτηση νοήματος και κανονικότητας στην καθημερινότητα όσων επιζούν από έναν πόλεμο. Σε ασπρόμαυρο πλάνο, τεχνικά άρτιος ο Ozon κάνει ακόμα μια φορά αυτό που καλά γνωρίζει: οπτικοποιεί το συναίσθημα.
The beatles: eight days a week-The Touring Years (2016)
Συντελεστές : Ron Howard, Mark Monroe, P.G. Morgan
Ένα συμπίλημα με κεντρικό άξονα τις 250 συναυλίες των «Σκαραβαίων» μεταξύ 1963-1966. Ιστορίες, συνεντεύξεις και πάνω απ’ όλα μουσική, σε ένα αφιέρωμα για τους θρύλους της Βρετανικής και Παγκόσμιας μουσικής σκηνής. Ο Ron Howard καταφέρνει αποδώσει την ατμόσφαιρα της εποχής και να μας δώσει μια γεύση από ένα μεγάλο τμήμα όσων οδήγησαν τους Beatles στην «αθανασία». Στα bonus το τριαντάλεπτο συναυλιακό απόσπασμα “The Beatles At Shea Stadium” μετά τους τίτλους τέλους.
Certain women (2016)
Παραγωγή-σενάριο: Kelly Reichardt
Πρωταγωνιστούν: Kristen Stewart, Michelle Williams, Laura Dern, Jared Harris
Βασισμένο στη συλλογή διηγημάτων: Both Ways Is the Only Way I Want It της Maile Meloy, η παράλληλη παρουσίαση τριών ιστοριών κινηματογραφικά γίνεται έντεχνα, με μια ιδιαίτερη ευαισθησία και συνοχή να το διαπνέει. Οι πολύ καλές ερμηνείες, αναδεικνύουν τα ατομικά δράματα των ηρωίδων, που περνάνε τις ζωές τους μέσα στο στενό πλαίσιο μιας μικρής κοινότητας όπως αυτή της Montana. Η Kelly Reichardt στο τέλος της ταινίας έχει δημιουργήσει οικειότητα ανάμεσα στον θεατή και στους χαρακτήρες, μέσω της ανθρωποκεντρικής, μη-εξεζητημένης και ωστόσο προσεγμένης της σκηνοθεσίας.
la tortue rouge (2016)
Παραγωγή-Σενάριο : Michael Dudok de Wit
Ένα animation για τη σχέση του ανθρώπου με τη φύση και τον κύκλο της ζωής. Ένας ναυαγός στη μέση του ωκεανού, γνωρίζει μια κόκκινη χελώνα, ή μήπως δεν είναι όλα τόσο απλά; Ο μύθος της γυναίκας- ζώου και ο καρπός του έρωτά της με τον άνθρωπο θυμίζει σε ένα πρώτο επίπεδο αρκετά το animation « Song of the sea» (2014). Η γήινη παλέτα χρωμάτων σε όλες της τις εκφάνσεις μαζί με τον (ιαπωνικού στούντιο) σχεδιασμό υπερκαλύπτουν την απουσία διαλόγων. Μια δημιουργική παραγωγή, που προσθέτει ακόμα ένα αστέρι στον ουρανό των «κινουμένων σχεδίων» επιβεβαιώνοντας πως μπορούν να προσελκύσουν εξίσου πειστικά το ενήλικο κοινό και δικαιώνει τη φετινή βράβευσή της στο Φεστιβάλ των Κανών.
Moana (2016)
Ακόμα μία αντισυμβατική φιγούρα -από άποψη εμφάνισης και καταγωγής (Πολυνησία)- προστίθεται στις πρόσφατες προσπάθειες της Disney να αποτινάξει τα στερεότυπά της. Η Moana (δηλ. Ωκεανός) είναι ειδική στο να ερμηνεύει τα σημάδια της θάλασσας και να ταξιδεύει σ’ αυτήν. Στόχος της είναι να ολοκληρώσει την αποστολή που έχει κληρονομήσει από τους προγόνους της, κάτι που μπορεί να συμβεί μόνο αν κερδίσει τη βοήθεια του ημί-θεου Maui. Μέσα στην περιπλάνησή της θα γνωρίσει διάφορα μυθικά πλάσματα αλλά και θα μάθει καλύτερα τον εαυτό της. Στα πολύ-θετικά της ταινίας η μουσική από τον πολυβραβευμένο Lin-Manuel Miranda.