Μια κλασική κιθάρα, μια φωνή και η απλή τεχνική του live-looping (πρόκειται για την ηχογράφηση ενός φωνητικού ή κιθαριστικού μέρους και την αναπαραγωγή και παραμόρφωσή του μέσω πεταλιών, ενόσω ο δημιουργός απλώνει νέα φωνητικά ή κιθαριστικά μέρη από πάνω). Δεν χρειάζονται περισσότερα για τη δημιουργία ενός σπουδαίου δίσκου.
Ο LogOut μέχρι πρότινος δραστηριοποιούνταν με το σχήμα των The Place Within και το Paper Plane Flight Recorder είναι η πρώτη του προσωπική δουλειά. Βασικό χαρακτηριστικό της είναι η αποστασιοποίηση, η οποία όμως δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση αναισθησία. Τουναντίον, από τον δίσκο αναδίδεται μια ηλεκτροακουστική μελαγχολία και αμεσότητα, με τη συνοδεία μελαγχολίας και εσωστρέφειας.
Θυμίζει πολύ Ματ Έλιοτ ο LogOut, χωρίς να τον αντιγράφει όμως. Δεν έχει την οργή του Έλιοτ, αλλά τηρεί μια στάση αποδοχής απέναντι στη μοναξιά -η επιρροή, σε κάθε περίπτωση, είναι πρόδηλη στο Elliot Days. Γι’ αυτό και έχει το θάρρος να βγάλει τα σώψυχά του και να εκθέσει την απόγνωση της απόρριψης, καταφέρνοντας όμως με κάποιον μαγικό τρόπο να μη σου μαυρίζει την ψυχή. Η αποστασιοποίηση που ανέφερα πριν κάνει τη δουλειά της καλά: reverbs και delays στήνουν έναν γυάλινο τοίχο ανάμεσα στο συναίσθημα και στην εκφορά του. Ο τροβαδούρος όμως νιώθει και τραγουδάει και τη ζωή και την αγάπη. Απλά το κάνει από μια απόσταση. Ίσως γιατί έχει καταλάβει ότι για να αντέξεις το βούλιαγμα μέσα σε ό, τι σε πονάει, πρέπει να κρατήσεις μια απόσταση ανάμεσα σε αυτό και στον βαθύτερο εαυτό σου. Άλλος μηχανισμός ασφαλείας, δυστυχώς ή ευτυχώς, δεν υπάρχει.
Μόνο το να βάλεις αυτό το δίσκο στο repeat.
Μαριάννα Βασιλείου