ΔΕΛΙΝΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ: Μιλήστε μας για σας. Πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με την τέχνη και συγκεκριμένα με την υποκριτική;
ΠΑΠΙΚΙΝΟΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ: Από πολύ μικρή ηλικία με έλκυε ο πρωτεϊκός χαρακτήρας της υποκριτικής… Γενικότερα, είμαι άνθρωπος που δεν τα πάει καλά με τη ρουτίνα, οπότε οι συνεχείς εναλλαγές σε διάφορα επίπεδα που σου προσφέρει η υποκριτική ήταν κάτι που θαύμαζα πάντα… Επιπλέον ένα βασικό κομμάτι της δουλειάς μου που λατρεύω είναι τα συναισθήματα και οι καταστάσεις που βιώνεις… Κάτι που ρεαλιστικά θα ήταν δύσκολο έως ακατόρθωτο να συμβεί στην καθημερινότητα μας… Για να μπορέσεις να εντρυφήσεις στον εκάστοτε ρόλο, αναγκάζεσαι να βγεις από την άνεση σου και να γνωρίσεις τα όρια και τα συναισθήματα κάποιου άλλου… Μια υπέροχα όμορφη και ενδιαφέρουσα διαδικασία μιας και σιγά σιγά μέσα από τους ρόλους ανακαλύπτεις καλύτερα εσένα… Αυτό που με εκπλήσσει κάθε φορά είναι το γεγονός πως, έχοντας τελικά καταφέρει να ξεπεράσεις τον εαυτό σου, συνειδητοποιείς πως ασυναίσθητα μέσω της όλης διαδικασίας εντέλει έχεις καταφέρει να ανακαλύψεις τις δικές σου αντοχές και τα δικά σου όρια…
Δ.Β.: Αυτήν την περίοδο πρωταγωνιστείτε στην παιδική παράσταση «Μαδαγασκάρη-Το μιούζικαλ» στο Θέατρο Αριστοτέλειον. Μιλήστε μας για αυτό.
Γ.Π.: Είναι μεγάλη μου τιμή και χαρά που βρίσκομαι σ’ αυτή την παράσταση. Απολαμβάνω κάθε στιγμή, κάθε τραγούδι, κάθε χορογραφία και κάθε ατάκα αυτού του έργου…. Ήταν μια μεγάλη πρόκληση για μένα, που την αγκάλιασα με μεγάλο ενθουσιασμό… Κάθε μέρα στην πρόβα ανακάλυπτα πράγματα και μάθαινα συνεχώς από τους καλύτερους στο είδος… Είναι μια παράσταση απαιτητική σε πολλαπλά επίπεδα, αλλά αυτό είναι που την κάνει και τόσο ξεχωριστή… Δεν γίνονται συχνά τέτοιες παραγωγές στη Θεσσαλονίκη όποτε θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό που μπόρεσα να βιώσω όλη αυτή τη διαδικασία… Και αλήθεια μου λείπουν καθημερινά οι πρόβες που κάναμε… Οφείλω να πω ένα τεράστιο ευχαριστώ στη Θέμιδα Μαρσέλλου και τη Μαρία Βασιλάτου για την εμπιστοσύνη που μου έδειξαν… Πίστεψαν σε έμενα από την πρώτη στιγμή που γνωριστήκαμε και τις ευχαριστώ θερμά για αυτό… Εννοείται πως θέλω να ευχαριστήσω τον υπέροχο χορογράφο μας Μιχάλη Ποργιάζη, έναν καταπληκτικό δάσκαλο, που, η τρανή απόδειξη για το ποσό εξαιρετικός είναι, είναι το γεγονός πως κατάφερε να κάνει μέχρι και εμένα να χορέψω… Πράγμα καθόλου εύκολο πιστέψτε με… Και ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους όσοι βοήθησαν για να βγει αυτό το αποτέλεσμα… Την Παναγιώτα Κοκορού, τον Δημήτρη Μπούζανη , τον Κάρολο Πορφύρη , τον Στέλιο Πλασκασοβίτη και όλους όσους καθημερινά μας βοηθάνε για να μπορούμε να αποδώσουμε πάνω στη σκηνή. Τέλος, πρέπει να ευχαριστήσω όλα τα παιδιά του θιάσου… Είναι όλοι τους ένας και ένας… Υπέροχοι άνθρωποι… Εξαιρετικοί επαγγελματίες, γεμάτοι κέφι και αγάπη για αυτό που κάνουν… Πιστέψτε με, η Μαδαγασκάρη δεν θα «χόρευε» σε τόσο κεφάτους ρυθμούς χωρίς αυτούς… Είμαι πολύ περήφανος που τους γνώρισα και που συνεργάστηκα μαζί τους…
Δ.Β.: Μελλοντικά σχέδια.
Γ.Π.: Παλιότερα έκανα συχνά και πολλά σχέδια και μπορώ να πω ότι με γέμιζαν μόνο με άγχος και αρνητισμό… Είμαι σε μια φάση της ζωής μου που υποσχέθηκα στον εαυτό μου να απολαμβάνω το τώρα όσο καλύτερα μπορώ και να ζω την κάθε στιγμή όσο πιο αληθινά και ουσιαστικά γίνεται… Οποία σχέδια υπάρχουν, έχουν να κάνουν με την εξέλιξη μου πάνω στην υποκριτική… Υπάρχει μια εσωτερική ανάγκη και μια μεγάλη θέληση για να ζήσω και να συνεχίσω τις σπουδές μου στο εξωτερικό και συγκεκριμένα στην Αγγλία που λατρεύω… Ελπίζω να καταφέρω να πραγματοποιήσω αυτό το όνειρο μου κάποια στιγμή…
Δ.Β.: Παράλληλα με το θέατρο εργάζεστε και στην οικογενειακή επιχείρηση. Πώς συνδυάζονται αυτά τα δύο τόσο διαφορετικά στοιχεία; Θα θέλατε κάποια στιγμή να αφοσιωθείτε μόνο σε ένα; Αν έπρεπε να επιλέξετε, ποιον δρόμο θα ακολουθούσατε και γιατί;
Γ.Π.: Πολύ έξυπνη ερώτηση, δύσκολη και ολίγον πονηρή μπορώ να πω… Ελπίζω να μου επιτρέπετε να απαντήσω αναλόγως… Κάποτε, ο αγαπημένος μου καθηγητής μου είχε πει : «Κάθε αξιοπρεπής κύριος πρέπει να έχει εκτός της συζύγου του και μια ερωμένη» με το γνωστό βλέμμα του, που ήταν γεμάτο πονηράδα… Θα πάρω το ίδιο βλέμμα, λοιπόν, και θα πω το ίδιο ακριβώς…
Δ.Β.: Αγαπημένος θεατρικός συγγραφέας και αγαπημένο θεατρικό έργο. Ένας ρόλος που ονειρεύεστε μια μέρα να ερμηνεύσετε.
Γ.Π.: Δεν έχω κάποιον αγαπημένο θεατρικό συγγραφέα είναι η αλήθεια… Αν έπρεπε να επιλέξω, όμως ,κάποιον θα διάλεγα λογικά τον William Shakespeare… Μέσα από τα έργα του στο δεύτερο έτος στη σχολή μου κατάλαβα καλά τι εστί θεατρικός λόγος και ποσό δύσκολο είναι να μιλήσεις και να παίξεις «αληθινά» στο θέατρο… Και από τότε νομίζω πως του έχω μια αγάπη λίγο παραπάνω από τους υπόλοιπους… Οι δυο αγαπημένοι μου ρολοι είναι οι Ριχάρδος ο Τρίτος και Δόκτωρ Φάουστους του Christopher Marlowe… Ελπίζω κάποια στιγμή στο μέλλον να μου δοθεί η ευκαιρία να εξερευνήσω την ψυχοσύνθεση αυτών των δυο υπέροχων ρόλων… Εάν με ρωτούσατε, βέβαια, θα απαντούσα: «όχι ακόμα». Καλούμαστε να ενσαρκώσουμε ρόλους, όχι απλά να τους εκτελέσουμε… Για αυτό και πιστεύω πως για κάποιους ρόλους χρειάζεται κάποια συγκεκριμένη ωρίμανση και εμπειρία…
Δ.Β.: Η φιλοσοφία σας με λίγα λόγια.
Γ.Π.: Δεν μπορώ να πω ότι έχω κάποια συγκεκριμένη φιλοσοφία, νομίζω ότι θα ήταν αρκετά ανώριμο να μπω σε μια διαδικασία του να ορίσω και να αποτυπώσω μια συγκεκριμένη στάση ζωής… Αν μπορούσες να ρωτήσεις παραδείγματος χάριν τον Πλάτωνα, αυτός ναι, φαντάζομαι θα μπορούσε να παρουσιάσει μια μικρή περίληψη για τη φιλοσοφία ζωής του… Προσωπικά κάθε μέρα μαθαίνω και κάτι καινούργιο όποτε έχω ακόμα… Χρειάζομαι νομίζω λίγα χρόνια ακόμα για να μπορέσω να σου απαντήσω σε αυτό… Σε 10-15 χρονάκια ίσως κάνω μια αποπήρα…
Δ.Β.: Μια φράση που σας εκφράζει.
Γ.Π.: Αυτή την περίοδο δεν θα μπορούσε να είναι κάποια άλλη φράση από το «γουστάρω να χορεύω!!!»
Δ.Β.: Σας ευχαριστώ πολύ!
Δελίνα Βασιλειάδη