Συνέντευξη στη Μαριάννα Βασιλείου
Οι Θεσσαλονικείς Your Hand in Mine (Μάνος Μυλωνάκης/Γιώργος Παπαδόπουλος) παίζουν ορχηστρική μουσική με παιδικά και αυτοσχέδια όργανα. Το 2007 κυκλοφόρησαν το Your hand in mine EP και το Every Night Dreams, τη μουσική για την ομώνυμη βωβή ταινία του Μίκιο Ναρούζε. Η πιο πρόσφατή τους κυκλοφορία είναι το φετινό The Garden Novels.
Ποιές είναι οι επιρροές και οι εμπνεύσεις πίσω από το “The Garden Novels”;
Προσπαθούμε να μην έχουμε συνειδητές επιρροές, τα όργανα πάντα μας καθοδηγούν και επηρεαζόμαστε από όλους τους ακκορντεονίστες και μαντολινίστες του κόσμου. Η ατμόσφαιρα του δίσκου μας βγήκε φυσικά. Δουλεύαμε εκτός Θεσσαλονίκης (Μελισσοχώρι), και, σαν παιδιά της πόλης, είχαμε μια φαντασιακή σχέση με την εξοχή. Σ’ αυτό κόλλησε και η μεγάλη αγάπη μας για τη λογοτεχνία.
Το “Every Night Dreams” γράφηκε για να ντύσει την ταινία, τα mini novels του “The Garden Novels” για να αποδώσουν τη μουσική. Σε τι διαφέρουν οι δυο τρόποι δουλειάς και ποιόν προτιμάτε;
Η διαδικασία δημιουργίας του Every Night Dreams μάς στιγμάτισε με μιαν άλλη οπτική για τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε τις συνθέσεις μας και τη συνοχή που θέλουμε για τους δίσκους μας. Ένα άλμπουμ δεν είναι το “best of” των κομματιών που γράψαμε σε ένα χρονικό διάστημα. Στο The Garden Novels ακολουθήσαμε αυτή την αρχή, αλλά αντίστροφα. Η απουσία εικόνων και σκηνοθετικής κατεύθυνσης μας έφερε αντιμέτωπους με το «λευκό χαρτί», οπότε η μουσική αποτέλεσε τον κεντρικό πυρήνα ενός φανταστικού «κόσμου» που δημιουργήσαμε. Στην πορεία συνειδητοποιήσαμε ότι οι δύο τρόποι δουλειάς δεν μοιάζουν τόσο όσο φαίνεται -ο επόμενος δίσκος μπορεί να είναι τελείως διαφορετικός.
Επιδιώξατε την -έντονη στο άλμπουμ- αίσθηση του φθινοπώρου, όπου όλα ανανεώνονται;
Δεν ακολουθήσαμε συγκεκριμένη στρατηγική ούτε θέλαμε ο δίσκος να έχει συγκεκριμένη συναισθηματική κατεύθυνση -απλά αντικατοπτρίζει τη διάθεσή μας σε ένα χρονικό διάστημα. Μας κολακεύει πολύ το ότι η μουσική μας δημιουργεί διάφορα συναισθήματα στον κάθε ακροατή, από βαρεμάρα μέχρι αυτό που περιέγραψες. Ίσως στο μέλλον η διάθεσή μας και η στάση μας απέναντι στη μουσική να είναι πολύ διαφορετική, ή και η ίδια, αλλά δεν το γνωρίζουμε ακόμη.
Τι σας γοητεύει στην ορχηστρική μουσική ώστε να την επιλέξετε ως μέσο έκφρασης; Γιατί το “Nightly Drums” έχει στίχους;
Την ορχηστρική μουσική την επιλέξαμε σχεδόν αυτόματα, ακόμα και ως ακροατές. Αγαπάμε κυρίως ορχηστρικά κομμάτια -και γενικά πιστεύουμε ότι «η Μεγάλη Μουσική ήταν πάντα ορχηστρική». Ποτέ όμως δεν αποκλείσαμε τα φωνητικά ως ένα ακόμα μουσικό όργανο. Το Nightly Drums εκ γενετής μάς έδινε την εντύπωση του “τραγουδιού”, και έτσι ξεπεράσαμε τους χρόνιους ενδοιασμούς για τις φωνές μας.
Από πού έρχονται οι ιδέες για το «πείραγμα» των οργάνων σας; Έχετε σκεφτεί να ασχοληθείτε με την οργανοποιία;
Όταν νιώθεις να έχεις εξαντλήσει τα όσα μπορείς να κάνεις με ένα μουσικό όργανο και όταν τα κατσαβίδια είναι κοντά, εύλογα μπαίνουν ιδέες, που προκύπτουν από τη μανία μας να αναζητούμε νέα ηχοχρώματα (το να ψάχνουμε ήχους με τον υπολογιστή μάς φαίνεται απείρως βαρετό), από την ανάγκη να εντάξουμε ένα όμορφο αντικείμενο στη συλλογή μας ή από κάτι που έχουμε δει και ζηλέψει. Η υλοποίηση τους όμως δεν είναι πάντα επιτυχημένη! Το ρυθμικό κιτ με τα βιδωμένα χάρτινα κουτιά rizzla πάνω στο βέγκε ηχείο ποτέ δεν λειτούργησε ως ηχείο, η επιχείρηση «ποτηρόφωνο» κατέληξε σε wine-party(!), το σκάψιμο ενός μπαγλαμά έμεινε στο στάδιο του ημισφαιρικού γλυπτού… Κατά κάποιον τρόπο δηλαδή είχαμε σκεφτεί την οργανοποιία, μετά όμως το ξανασκεφτήκαμε…
Πόσο σας έχει βοηθήσει το Διαδίκτυο; Νοσταλγείτε καθόλου την προ-youtube εποχή;
Θα ήμασταν απαράδεκτοι αν δήθεν ρομαντικά σνομπάραμε τις ευκολίες του διαδικτύου. Από εκεί ακουστήκαμε πρώτα, εκεί κανονίσαμε το πρώτο μας live, εκεί προωθούμε τη δουλειά μας. Η νοσταλγία της «παλιάς» εποχής του ίντερνετ είναι σαν κακό αστείο, όταν στερημένα λυκειόπαιδα αγωνιζόμασταν βδομάδες να κατεβάσουμε από το Napster τις καινούριες προτάσεις του Fractal! Ίσως τότε να συνδεόσουν περισσότερο με τη μουσική, μετά την προσωπική σου περιπέτεια για να την αποκτήσεις, αλλά όχι… δεν είχε καθόλου πλάκα το μπίκι-μπίκι-χχχχχρ-χρρ του μόντεμ και η χρονοχρέωση!
Ποιά θα είναι τα επόμενα βήματά σας;
Να ταξιδέψουμε λίγο τη νέα μας κυκλοφορία, με όσες περισσότερες συναυλίες μας επιτρέπουν οι δουλειές μας!