εκδόσεις «Στοχαστής», σελίδες 104
Η ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα στις μέρες μας και μας αναγκάζει να ανασύρουμε παλιά… κιτάπια. Ένα από αυτά και το σπουδαίο βιβλίο Φασισμός: παλιός και νέος του Αντρέ Γκλίκσμαν, που εκδόθηκε και στη χώρα μας πριν από πολλά χρόνια, αλλά έμελε να… επιστρατευτεί εν έτει 2011 και με «εδραιωμένη» (τρομάρα τους) μια «δημοκρατία» (ξανά τρομάρα τους) που πολλοί έσπευδαν να χαρακτηρίζουν ως «την καλύτερη που είχαμε ποτέ» (και πάλι τρομάρα τους) και που τώρα έχουν καταπιεί τις γλώσσες τους. Από τη δικτατορία των αγορών και τη λαίλαπα των αντικοινωνικών μέτρων μέχρι τα χουντικά σταγονίδια στη σχολή Ευελπίδων και τη συμμετοχή ακραιφνών φασιστών στην κυβέρνηση-οπερέτα που ουδέποτε επικυρώθηκε με τη συναίνεση του ελληνικού λαού, η ανάγνωση του εν λόγω βιβλίου καθίσταται μάλλον επιβεβλημένη ακόμη και γι’ αυτούς που το είχαν διαβάσει κάποτε.
Τα κατά συνθήκην ψεύδη και η συσκότιση που γεννούν και εκκολάπτουν το «αυγό του φιδιού» παρατίθενται και αναλύονται έξοχα, μαζί με μια σειρά τόσο καθημερινών καταστάσεων όσο και πολιτικών σκέψεων, που επιτρέπουν μια ασφαλή διάγνωση της κατάστασης. «Οι πολιτικές ιδέες δεν πέφτουν απ’ τον ουρανό. Η γνώση μας για τον φασισμό δεν είναι ολοκληρωμένη, αρχίζει να διαμορφώνεται αν πάμε στην πηγή της», υπογραμμίζει εισαγωγικά ο συγγραφέας. Κι αυτό ακριβώς κάνει στις υπόλοιπες εκατό σελίδες ενός σπουδαίου έργου. Γιατί τα εμέσματα κάποιων μέσων μαζικής αποχαύνωσης και οι προβιές προβάτων που έχουν φορέσει κάποιοι γελοίοι, γλοιώδεις και απίθανοι τύποι –που δεν έχουν το σθένος και την αξιοπρέπεια ούτε καν να αυτοπροσδιοριστούν ανοιχτά- έφεραν το αποτρόπαιο στην καθημερινότητά μας. «Όταν η αστική τάξη κινδυνεύει, καταφεύγει στον φασισμό για να επικρατήσει» λέει ένα πολλάκις αποδεδειγμένο αξίωμα. Οι συρφετοί των δοσίλογων και των άγριων καταπιεστών του σήμερα, το αποδεικνύουν για άλλη μια φορά…
Θοδωρής Μπακάλης