(JANE EYRE)
Σκηνοθεσία: Κάρι Φουκουνάγκα
Παίζουν: Μία Βασικόφσκα, Μάικλ Φασμπέντερ, Τζούντι Ντεντς, Τζέιμι Μπελ, Σάλι Χόκινς
Διάρκεια: 120’
Αξιολόγηση: ***
Η «Τζέιν Έιρ» είναι ένα από τα μυθιστορήματα που έχουν αγαπηθεί πολύ στο σινεμά, καθώς μεταφέρθηκε αρκετές φορές και με επιτυχία στο πανί. Αυτή είναι άλλη μια τέτοια, πετυχημένη δηλαδή, κινηματογραφική εκδοχή. Η γοητεία του φιλμ οφείλεται πάντως σε μεγάλο βαθμό και στην εξαιρετική πρωταγωνίστριά της, τη Μία Βασικόφσκα, που γνωρίσαμε (αλλά δεν προσέξαμε και τόσο) στην «Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων» του Τιμ Μπάρτον. Εδώ μοιάζει σαν να γεννήθηκε για να παίξει το ρόλο της ηρωίδας της Σαρλότ Μπροντέ, είναι τόσο πειστική και υπέροχη, που εμείς θα την τοποθετούσαμε με ευχαρίστηση στην πεντάδα των οσκαρικών υποψηφίων…
Το να παρακολουθήσει κανείς με προσήλωση μια ταινία με υπόθεση τόσο γνωστή προϋποθέτει ότι θα υπάρξει κάτι που να διαφοροποιεί το νέο πόνημα από τα παλιότερα -και στην περίπτωσή μας αυτό όντως συμβαίνει, χάρη στην ακολουθία (από τη σεναριογράφο Μόιρα Μπουφίνι) μιας μη γραμμικής αφήγησης, που επιλέγει ορθά να μπλέκει τους χωροχρόνους, κάνοντας άλματα από το τέλος προς την αρχή και αντίστροφα. Η ρομαντική ατμόσφαιρα δένει αρμονικά με την αιωρούμενη πάντοτε τραγωδία, την οποία μυρίζεσαι εξ αρχής -ακόμα και αν δεν είχες διαβάσει ή δει ποτέ σου τι σημαίνει «Τζέιν Έιρ».
Αξίζει να τονίσει κανείς την εντυπωσιακή φωτογραφική απεικόνιση των ανοιχτών τοπίων, αλλά και των φωτισμένων ενίοτε μόνο από ένα καντήλι δωματίων, τα προσεγμένα σκηνικά και κοστούμια, την άψογη οπτικά δουλειά όλων των συντελεστών. Αυτά τα στοιχεία και οι ερμηνείες, προεξαρχούσης της Βασικόφσκα, είναι που δίνουν ξεκάθαρα θετικό πρόσημο στο τόλμημα του Φουκουνάγκα να ξαναγγίξει ένα «ιερό» έργο της λογοτεχνίας…
Δημοσθένης Ξιφιλίνος
Παλαιότερη κριτική για το ΤΖΕΪΝ ΕΪΡ του Κάρι Φουκουνάγκα.