Το The Nice Guys είναι μια απολαυστική αστυνομική κωμωδία, με δαιδαλώδη υπόθεση, μάλλον με αρκετή βία και γυμνό, που τσαλαβουτάει ανενδοίαστα στη σάτιρα, στο film noir, στο buddy movie, στη νοσταλγία των Eighties, στην παιδική χειραφέτηση, στο gangster film, στην πολιτική καταγγελία, στην ερήμωση και στη συνέχεια πτώχευση της περιοχής του Ντιτρόιτ ( βλέπε και τις ταινίες «Ο Ρότζερ κι Εγώ» [1989] του Μάϊκλ Μουρ και « Μόνο οι Εραστές μένουν Ζωντανοί» [2013] του Τζιμ Τζάρμους) και στο προϋπάρχον κινηματογραφικό σώμα. Επί πλέον οι ήρωές της είναι ένας λαμόγιο ιδιωτικός ντεντέκτιβ, η 13χρονη κόρη του, που οδηγεί, οπλοφορεί, εισβάλλει ατάραχη σε οργιώδη πάρτι πορνοστάρς – αλλά διατηρεί και την παιδικότητά της (εξαιρετική η Άνγκουρι Ράις), κι ένας νταής γορίλλας-μπράβος που σακατεύει στο ξύλο όποιον του υποδείξουν, επί πληρωμή. Περιστασιακά θα μετατραπεί κι αυτός σε ιδιωτικό ντεντέκτιβ. Όπως καταλαβαίνετε ο αμοραλισμός δίνει και παίρνει. Τι ψάχνουν; Μια νεκρή πορνοστάρ-σε μια ιδιοφυή σκηνή αυτοκινητιστικού δυστυχήματος, που φέρνει κάτι από το Blow Out του Ντε Πάλμα- και που η θεία της επιμένει πως την είδε να περιφέρεται ζωντανή δυο μέρες μετά τον θάνατό της (μια απολαυστική διοπτροφόρα 86ρα Λόϊς Σμιθ, παλιά ντίβα του Χόλυγουντ και της TV), και την επαναστάτρια-ακτιβίστρια κόρη, Αμέλια, της κυβερνητικής υψηλόβαθμης Δικαστικού Κιμ Μπέϊσιντζερ (σε ρόλο που θυμίζει εμφανισιακά το «L.A. εμπιστευτικό» του Κέρτις Χένσον, όπου είχε κερδίσει και το Όσκαρ) . Αυτή η Αμέλια, εκτός από διαδηλώσεις κατά της μόλυνσης της ατμόσφαιρας και υπέρ της αναπνοής των πουλιών, φαίνεται πως έμπλεξε σε κύκλωμα πορνοταινιών, και κινδυνεύει. η ζωή της. Ως εκ τούτου εξαφανίζεται. Την αναζητεί η μητέρα της, η Μαφία, το ως άνω τρίο και όποιος άλλος φαντάζεστε.
Από κει και μετά το χάος, που εντείνεται με την παρουσία αλάνθαστου, ψυχρού, όμορφου, κουστουμάτου και σικάτου εκτελεστή (ο Ματ Μπόμερ σε ανέκφραστο ρόλο αλά Τομ Κρουζ στο «Collateral : Η Διαδρομή» του Μάικλ Μαν). Ο Ράσσελ Κρόου και ο Ράϊαν Γκόσλινγκ (με σπασμένο χέρι, πιθανή αναφορά στο σπασμένο πόδι του «Σιωπηλού Μαρτυρα» του Χίτσκοκ ή στην σχισμένη μύτη του Νίκολσον στο «Τσάϊνατάουν» του Πολάνσκι, σαν σύμβολο ευνουχισμού;) είναι το ακτύπητο κωμικό πρωταγωνιστικό δίδυμο αλά Χονδρός-Λιγνός. Καθόλου ηλίθιοι, τολμηροί, σε στιγμές γκαφατζήδες, αλλά και όταν χρειάζεται, αποτελεσματικοί.
Για το πανέξυπνο σενάριο, γεμάτο λεκτικά και οπτικά γκαγκς και σλάπστικς, υπεύθυνοι ο πρωτάρης Άντονι Μπαγκαρόζι και ο έμπειρος Σέϊν Μπλακ, υπεύθυνος για τα σενάρια των 4 «Φονικών Όπλων», αλλά και του Iron Man 3. Εδώ πραγματοποιεί την 4η του σκηνοθεσία και τα καταφέρνει περίφημα, θυμίζοντας κάτι από την προηγούμενη επιτυχία του «Φιλιά και Σφαίρες» (2005)..
Στην ταινία παίζει και ο ανερχόμενος Τζακ Κίλμερ (διαδηλωτής, προβολατζής) γιος του Βαλ Κίλμερ.
Η έξοχη φωτογραφία που συντελεί τα μέγιστα στην ατμοσφαιρική αναπαράσταση της εποχής είναι του Οσκαρούχου (Το ποτάμι κυλά ανάμεσά μας), κορυφαίου Φιλίπ Ρουσλό.
Θερμή υποδοχή της ταινίας στο πρόσφατο Φεστιβάλ Καννών, όπου προβλήθηκε εκτός συναγωνισμού, χλιαρές έως αρνητικές κριτικές στις Η.Π.Α., λόγω της α-ηθικότητάς της και συνεπαγόμενες χλιαρές εισπράξεις. Παρ’ όλα αυτά ο Μπλακ βάζει μπρος την επόμενη ταινία του «Ντοκ Σάβατζ» με Ντουέϊν Τζόνσον.
Εγώ πέρασα μια απολαυστική βραδιά.
Να την δείτε απενοχοποιητικά, αφήνοντας τις ηθικολογίες κατά μέρος.
Αχιλλέας Ψαλτόπουλος –Σκηνοθέτης, Ηθοποιός, Κριτικός