(THE DEBT)
Σκηνοθεσία: Τζον Μάντεν
Παίζουν: Έλεν Μίρεν, Σαμ Γουόρθινγκτον, Τζέσικα Τσαστέιν, Γέσπερ Κρίστενσεν, Μάρτον Τσόκας, Τομ Γουίλκινσον, Κιάραν Χιντς
Διάρκεια: 113’
Αξιολόγηση: **
Ο Τζον Μάντεν διασκευάζει την ισραηλινή ταινία «Ha-Hov» και φιλοδοξεί να πετύχει μία μίξη κατασκοπευτικού θρίλερ και ψυχολογικού δράματος χαρακτήρων. Οι πρώτες εντυπώσεις μοιράζουν υποσχέσεις, αν εξαιρέσουμε φυσικά το άσκοπο και πρόχειρο πήγαινε – έλα στο χρόνο. Το πρόσωπο της πρωταγωνίστριας Έλεν Μίρεν είναι χαρακωμένο από την αμφιβολία και μας πληροφορεί πως η βιτρίνα έχει όψεις σκοτεινές που δεν βγήκαν ποτέ στην επιφάνεια. Το στόρι δίνει την αφορμή για μία πραγματεία πάνω στην εύθραυστη φύση εννοιών όπως «ηρωισμός» και «καθήκον», τις λεπτές ψυχολογικές ισορροπίες σε στιγμές έντασης, το βάρος της αποδοχής ενός ψέματος που καταλήγει να εκλαμβάνεται ως αλήθεια.
Δυστυχώς, η όλη προσέγγιση, τόσο σεναριακά όσο και σκηνοθετικά, αποφεύγει αγχωμένα κάθε δύσκολη διασταύρωση. Το κυριότερο πρόβλημα εντοπίζεται στην αποτυχημένη σύνδεση του «πριν» και του «μετά». Τα παρελθοντικά γεγονότα έχουν υποτίθεται το ρόλο του καταλύτη σε παροντικό χρόνο, σαν μία μόνιμη ανοιχτή πληγή που δεν σε αφήνει να αγιάσεις. Η επικοινωνία όμως των ηρώων με τους αλλοτινούς τους εαυτούς είναι άνευρη και η τωρινή τους μελαγχολία μοιάζει λίγο ασυμβίβαστη με τις τότε επιλογές και ενέργειές τους.
Παρόλο που οι στιγμές έντασης (όπως η πολύ στιβαρή σκηνή στη γυναικολογική εξέταση) και ο ρυθμός δεν λείπουν, η ταινία χάνει ανάσες στο τέλος της κούρσας. Ακόμη κι όταν η πλοκή χτίζει ιδανικές συνθήκες για μετωπικές συγκρούσεις, η ψυχή της ταινίας μοιάζει να σφυρίζει αδιάφορα. Η κορύφωση μας ρίχνει στο καναβάτσο κουρασμένους, όχι όμως επειδή μας εξάντλησε από σασπένς και mind games αλλά επειδή κατέφυγε στην υπερβολή για να καλύψει την αδράνεια που προηγήθηκε.
Γιώργος Παπαδημητρίου