(αναδημοσίευση – ολόκληρη η κριτική υπάρχει στο www.moviesltd.gr)
(THE DEBT)
Σκηνοθεσία: Τζον Μέιντεν
Παίζουν: Έλεν Μίρεν, Σαμ Γουόρθινγκτον, Τζέσικα Τσαστέιν, Γέσπερ Κρίστενσεν, Μάρτον Τσόκας, Τομ Γουίλκινσον, Κιάραν Χιντς
Διάρκεια: 113’
Αξιολόγηση: **
Τέλη της δεκαετία του ‘70, με τον Ψυχρό Πόλεμο να βρίσκεται στο απόγειό του, τριάδα μαχητών της Μοσάντ, αποτελούμενη από δύο άντρες και μια γυναίκα, θα αναλάβει την ριψοκίνδυνη αποστολή απαγωγής ενός πρώην σφαγέα των Ναζί, που πλέον εργάζεται ως γυναικολόγος στο περιθωριοποιημένο Ανατολικό Βερολίνο. Τριάντα χρόνια μετά, το τρίο δοξάζεται ακόμη στο Ισραήλ με τιμές ηρώων, παρότι ο φονικός γιατρός, ουδέποτε οδηγήθηκε σε μια δίκαιη δίκη ως εγκληματίας πολέμου, εφόσον εξοντώθηκε από την οργάνωση επιχειρώντας να αποδράσει. Κάποιες σύγχρονες ενδείξεις που καταφτάνουν από τη μακρινή Ουκρανία, όμως, δείχνουν πως ο διαβόητος Ντίτερ Βόγκελ, ζει ακόμη εσώκλειστος σε γηροκομείο του Κιέβου…
Ανατροπή δηλαδή των όσων γνώριζαν μέχρι στιγμής οι ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες για την δράση των τριών μελών τους, που βαθιά μέσα τους – εκμεταλλευόμενοι και τα στεγανά της πρώην λαοκρατικής Γερμανικής Δημοκρατίας – έκρυβαν ένα θανάσιμο μυστικό. Μοναδικός τρόπος εξιλέωσης, η εκδίκηση σε δεύτερο χρόνο, μιας και το κτήνος πρέπει με οποιονδήποτε τρόπο να πεθάνει, όπως απαιτεί ο κώδικας τιμής. Το φιλμ του υπερ-υπερτιμημένου Τζον Μέιντεν, που έχει μείνει στην ιστορία τιμώμενος με το πιθανά πιο άδικο Όσκαρ σκηνοθεσίας στην ιστορία του θεσμού – για τον νερόβραστο «Ερωτευμένος Σαίξπηρ» – δεν ακολουθεί τον λογικό ειρμό μιας ίντριγκας που εξελίσσεται στο παρών, αλλά περιπλέκεται σε δύο ιστορίες, που χρονικά κινούνται σε δύο τροχιές, μπερδεύοντας το θεατή στην πορεία του ποιος είναι ποιος, αλλά και μπλέκοντας σε υπο-ιστορίες, που έχουν να κάνουν με τον αδιάφορο συναισθηματικό κόσμο των Εβραίων κατασκόπων.
Ο Μέιντεν χρησιμοποιεί υπερβολικά αργούς ρυθμούς, που πιότερο υπνωτίζουν, παρά ξεσηκώνουν το θριλερικό αίσθημα. Μια αδικία στην οποία συντελεί το χαώδες σενάριο του «Kick Ass» Μάθιου Βον, παρέα με την ανέμπνευστη καθοδήγηση, πρωτίστως στα πρόσωπα ερμηνευτών κορυφαίου επιπέδου, όπως η Μίρεν, ο Γουίλκινσον κι ο Χιντς, που εδώ μάλλον βγήκαν παγανιά με την καρτέλα ενσήμων, μπας και κολλήσουν κανένα παραπάνω: πλησιάζει και η σύνταξη…
Γιώργος Ζερβόπουλος
Παλαιότερη κριτική για το ΤΟ ΧΡΕΟΣ του Τζον Μέιντεν μπορείτε να διαβάσετε εδώ.