Μιλήστε μας για εσάς. Πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με το χώρο της τέχνης;
Είχα το «μικρόβιο» της μουσικής από τα εφηβικά μου χρόνια. Παρόλο που σπούδασα μαθηματικός στο ΑΠΘ και δίδασκα μαθηματικά σε φροντιστήρια και ιδιαίτερα μαθήματα, σιγά-σιγα η μουσική και ειδικότερα τα κρουστά με απορρόφησαν. Η σπίθα ήταν ο Λευτέρης Αγγουριδάκης και ο Κώστας Χανής που όταν τους πρωτοείδα σε κάποιες εμφανίσεις τους με κρουστά με καθήλωσαν.
Μιλήστε μας για το εργαστήρι. Πώς το αποφασίσατε;
Γύρω στο 1996 μια ομάδα μουσικών, εκπαιδευτικών, εικαστικών και άλλων ανήσυχων προσώπων , μαζευτήκαμε στο στούντιο του Σάκη Παπαδημητρίου, το «συν και πλην» που μας φιλοξένησε για 2-3 χρόνια από τότε και είπαμε να μαζευόμαστε και να παίζουμε κρουστά και ό,τι προκύψει. Έτσι με την πάροδο του χρόνου δημιουργήθηκε μια καλλιτεχνική ομάδα με το όνομα Κρουστόφωνο που έπαιζε κρουστά και τραγουδούσε. Κάποια στιγμή το 1997 με πρόταση του συνιδρυτή Νίκου Θεοδωρίδη, ανεβάσαμε την παράσταση «Ο Πέτρος και ο λύκος», μια διασκευή του γνωστού έργου του Προκόφιεφ, σε σκηνοθεσία Ελένης Δημοπούλου. Από τότε σταδιακά αρχίσαμε να διδάσκουμε κρουστά σε ενήλικες και γύρω στο 2000 φτιάξαμε και τμήματα για παιδιά.
Στο εργαστήρι υπάρχουν τμήματα παιδικά, εφήβων και ενηλίκων;
Σήμερα τα μουσικό εργαστήρι Κρουστόφωνο έχει τμηματα για όλες τις ηλικίες. Προσχολική μουσική αγωγή για παιδια από 3-6 ετών, κρουστα για παιδιά 7-14 ετών, γιουκαλίλι για παιδιά 7-9 ετών, παραδοσιακά κρουστα, αφρικάνικα κρουστα, αφρικάνικο χορό για ενηλικες, μαθήματα drums, κιθάρας, πιανο, ακκορντεον, φλογερα, φλαουτο κ.α. Παράλληλα με τα μαθήματα όμως, υπάρχουν και τα καλλιτεχνικά σχήματα του Κρουστόφωνου όπως η Μπάντα Δρόμου, το Μουσικό Παιχνιδοθέαμα, οι Νταουλίστας.
Ποια είναι η φιλοσοφία του εργαστηρίου; Για ποιο λόγο κάποιος να επιλέξει να ενταχθεί στην Ομάδα σας και όχι σε κάποια άλλη;
Βασική αρχή μας είναι ότι μαθαίνουμε παίζοντας. Η ευχαρίστηση και η διασκέδαση είναι απαραίτητο στοιχείο για να φτάσει κάποιος στο σημείο να εκφράζεται μέσω της μουσικής Οι μουσικές παραστάσεις που ανεβάζετε με το εργαστήρι έχουν πάντα μεγάλο ενδιαφέρον.
Πώς επιλέγετε το ρεπερτόριο;
Το ρεπερτόριο μας αντλεί υλικό από την παγκόσμια παράδοση, Αφρική, Βραζιλία, τραγούδια ρυθμικά από όλο τον κόσμο και φυσικά τα Βαλκάνια και την Ελλάδα. Μου αρέσουν οι ρυθμοί των διαφόρων λαών.
Ποιο βιβλίο διαβάζετε αυτή την περίοδο;
Το SAPIENS του Harrari. Επίσης ξαναδιαβάζω ποιήματα του Εμπειρίκου και του Σαχτούρη που ανακάλυψα χαντακωμένα στην βιβλιοθήκη μου.
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Ποια είναι τα όνειρά σας για το μέλλον;
Στα Καλλιτεχνικά σχέδια είναι να αναβιώσω μια παλιά παράσταση του Κρουστόφωνου «Ο Γύρος του Κόσμου με κρουστά και τραγούδια». Όνειρο μου που μάλλον θα μείνει ανεκπλήρωτο είναι να φτιάξω μια ορχήστρα 400 κρουστών που να κατακλείσει ένα στάδιο με τη μουσική της.
Η κρίση στην Ελλάδα πόσο σας έχει επηρεάσει (αν έχει συμβεί αυτό) και πόσο έχει επηρεαστεί τελικά η Τέχνη αλλά και η ζωή μας; Τι μπορεί/πρέπει να κάνει ένας καλλιτέχνης;
Δυστυχώς η κρίση έχει επηρεάσει αρνητικά και την Τέχνη και την ζωή μας. Αλλά για μένα η κρίση και η παρακμή είχαν ξεκινήσει πολύ πριν εμφανιστεί η λεγόμενη οικονομική κρίση.
Ήδη από τη δεκαετία του ’80 είχε αρχίσει η απαξίωση βασικών αρχών του ανθρώπινου πολιτισμού και άρχισε να επικρατεί η άποψη «ό,τι φάμε, ό,τι πιούμε και ό,τι αρπάξει ο κώλος μας». Εξαιρέσεις ευτυχώς υπήρχαν και θα υπάρχουν. Πολλοί καλλιτέχνες και μη κατάφεραν να κρατήσουν την αξιοπρέπεια τους και να δίνουν ελπίδα σε όσους έψαχναν ένα αποκούμπι. Βέβαια για λόγους επιβίωσης πολλοί έχουν συμβιβαστεί ή έχουν αφήσει την τέχνη τους για να κάνουν μια πιο προσοδοφόρα δουλειά. Δεν έχω ανακαλύψει ακόμη το τι πρέπει να κάνει ένας καλλιτέχνης σ αυτές τις εποχές. Ο καθένας αφηγείται την αλήθεια του, αλλά χάνεται μέσα στον χαμό της υπερπληροφόρησης.
Μια φράση που σας αντιπροσωπεύει και η φιλοσοφία ζωής σας.
H ζωή είναι μια εκδρομή. Και γω την εκδρομή μου δεν τη χαλάω με τίποτα.
οι ερωτήσεις ετοιμάστηκαν από την Δελίνα Βασιλειάδη