(WUTHERING HEIGHTS)
Σκηνοθεσία: Αντρέα Άρνολντ
Παίζουν: Κάγια Σκοντελάριο, Νικολά Μπάρλεϊ, Τζέιμς Χόσον
Διάρκεια: 129’
Αξιολόγηση: ***
Ο ρομαντικός κόσμος που αναδύεται από το ομώνυμο βιβλίο της Έμιλι Μπροντέ συγκρούεται μετωπικά με τον χειροπιαστό ρεαλισμό που πρεσβεύει ως δημιουργός η Αντρέα Άρνολντ. Σε αυτήν τη σύγκρουση υπάρχουν… θύματα και ζημιές! Ως θύματα καταγράφονται εκείνοι και κυρίως εκείνες που, παρασυρμένοι-ες από την πρόσφατη μεταφορά της «Τζέιν Έιρ» της Σαρλότ Μπροντέ (που είδαμε λίγο καιρό πριν στη Θεσσαλονίκη), περιμένουν μια ανάλογη κινηματογραφική ταινία που να κρατάει το πνεύμα του βιβλίου και την αισθητική του ρομαντισμού αλλά με σύγχρονα μέσα.
Αντ’ αυτού να ξέρουν ότι θα βρουν μπροστά τους ένα σκληρό και «άβολο» έργο τέχνης. Η λάσπη και η βρωμιά λεκιάζουν τα πάντα («μ’ αρέσει να είμαι βρώμικος» λέει ο Χίθκλιφ κάπου στην αρχή), ο αέρας λυσσομανά, η σιωπή κυριαρχεί. Μα ακόμα πιο κυρίαρχη είναι η Φύση που έχει τους δικούς της νόμους. Δεν δίνει δεκάρα για τους καταδικασμένους έρωτες. Δεν νοιάζεται για ανθρώπινα κατασκευάσματα όπως η ηθική και η ενοχή. Το μόνο που τη διέπει είναι ο κύκλος της ζωής: γέννηση, ενηλικίωση, αναπαραγωγή, θάνατος. Η Άρνολντ συχνά – πυκνά εστιάζει σε ζώα. Κι εδώ σημειώνονται οι… ζημίες: φιλόζωοι και λιπόψυχοι δεν θα αντέξουν να δουν πρόβατα να σφάζονται και λαγούς – κουνέλια να θανατώνονται, αλλά και κουτάβια να κρεμιούνται από τα λουριά τους…
Η ταινία χωρίζεται ξεκάθαρα σε δύο μέρη: στο πρώτο έχουμε τη γνωριμία του νεαρού, απόκληρου Χίθκλιφ με την πιτσιρίκα Κάθριν και στο δεύτερο μέρος ο Χίθκλιφ, αρκετά χρόνια μετά, αφού έχει φύγει, επιστρέφει, πλούσιος, για να διεκδικήσει τη μοναδική γυναίκα που ερωτεύτηκε ποτέ, την παντρεμένη πλέον και… κυρία Κάθριν. Το πρώτο μισό μου φάνηκε σε στιγμές… βαρετό, αλλά στο δεύτερο τα πράγματα παίρνουν μια πορεία που σε στιγμές είναι μαγική. Βοηθάει και η παρουσία της πανέμορφης Κάγια Σκοντελάριο σ’ αυτό…
Θόδωρος Γιαχουστίδης