Σκηνοθεσία: Στάθης Αθανασίου
Παίζουν: Σταύρος Γιαγκούλης, Μαρίνα Καλογήρου, Ντέιβιντ Φερνάντεζ Φαμπού, Ινές Καστανό, Γιώργος Καραμίχος, Σεραφίτα Γρηγοριάδου
Διάρκεια: 96’
Αξιολόγηση: *****
DOS στα ισπανικά είναι το «δύο». Δύο είναι τα ζευγάρια που πρωταγωνιστούν, δύο οι χώρες (Ελλάδα, Ισπανία) και δύο οι πόλεις στις οποίες εξελίσσεται η ιστορία (Αθήνα, Βαρκελώνη), δύο οι χρόνοι στους οποίους κατακερματίζεται (παρόν, παρελθόν), δύο και οι αφηγηματικοί χωροχρόνοι (πραγματικότητα, φαντασία). Ή μήπως τελικά όλα είναι ένα;
Ο Αθανασίου είναι σπουδαίο ταλέντο. Καλλιτέχνης – ορχήστρα. Ο ίδιος παραγωγός, μοντέρ, σεναριογράφος και σκηνοθέτης. Ίσως γι’ αυτό αποτυπώνει με ακρίβεια την περιπλοκότητα της ιδέας του. Μια ιδέας απλής! Όπως οι ιστορίες που ζούμε. Αλλά συνάμα σύνθετης. Όπως η ζωή!
Ο έρωτας πλημμυρίζει την ταινία. Σε όλες του τις εκφάνσεις. Από την αρχική απόρριψη, τη συγκρατημένη αποδοχή στη συνέχεια, την ευχαρίστηση, τη μετουσίωση των δύο σε ένα, μέχρι το χωρισμό. Αυτό είναι το απλό μέρος. Το ασύνηθες είναι ο τρόπος που επιλέγεται ως αφήγηση. Υπέροχα «υγρά» στυλιζαρισμένα κάδρα χρωματισμένα από πάθος (επιρροή από τη διαφήμιση), κινούμενα ενίοτε σουρεαλιστικά (φόρος τιμής στους Μπουνιουέλ, Γκίλιαμ, Λιντς), ενδεδυμένα με την εκστασιακή μουσική του Θοδωρή Αμπαζή, κατακερματισμένα με χωροχρονικά πισωγυρίσματα, μονταρισμένα νευρικά, με ερμηνείες κάπως επιτηδευμένες θεατρικά και γεμάτα από αποσπάσματα θεατρικών και λογοτεχνικών κειμένων (Ευριπίδη, Σαίξπηρ, Ρίτσου, Μπλέικ και Θερβάντες).
Η ταινία τοποθετείται μέσα σε ταινία (κάποια στιγμή ξαφνιάζεσαι) και κινείται ανάποδα στο ποτάμι του χρόνου. Γνωρίζοντας το τέλος, αντιμετωπίζεις ώριμα και συμφιλιώνεσαι με το παρελθόν. Μοναδική ένσταση τα μυθικά ονόματα που προσδίδονται στους ήρωες. Η αλήθεια είναι πως είχα καιρό να «μυρίσω» τον έρωτα μέσα από το σελιλόιντ!
Γιάννης Τοτονίδης
Παλαιότερη κριτική για το DOS: ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΓΑΠΗΣ ΑΠ’ ΤΗΝ ΑΝΑΠΟΔΗ του Στάθη Αθανασίου μπορείτε να διαβάσετε εδώ.