THE-WOMAN-IN-BLACK

Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΜΑΥΡΑ του Τζέιμς Γουότκινς

(THE WOMAN IN BLACK)
Σκηνοθεσία: Τζέιμς Γουότκινς
Παίζουν: Ντάνιελ Ράντκλιφ, Τζάνετ ΜακΤιρ, Κιάραν Χιντς
Διάρκεια: 95’

Αξιολόγηση: ***

THE-WOMAN-IN-BLACK

Ο δικηγόρος Άρθουρ Κιπς ενόσω θρηνεί το θάνατο της γυναίκας του, καλείται να φέρει εις πέρας τις κληρονομικές υποθέσεις μιας πλούσιας γυναίκας που ζούσε σε ένα απομακρυσμένο χωριό της βρετανικής υπαίθρου σε ένα ανατριχιαστικό παλαιό αρχοντικό. Τα σκοτεινά μυστικά του παρελθόντος έρχονται στην επιφάνεια, τα παιδιά του χωριού το ένα μετά το άλλο θανατώνονται και μια μυστηριώδης γυναικεία φιγούρα ντυμένη στα μαύρα εμφανίζεται από το πουθενά – ή μήπως όχι;

Η επιστροφή της θρυλικής Hammer Films, ενός ζωντανού μύθου στο genre του horror movie τις δεκαετίες του ’50 και του ‘60 είναι γεγονός. Με ένα φιλμ τρόμου παλαιάς κοπής, ανέλπιστα μεταμοντέρνας υφής, μια ιστορία φαντασμάτων στις αρχές του περασμένου αιώνα, με background μια ομιχλώδη, moody βικτωριανή βρετανική ύπαιθρο. Ο σκηνοθέτης Τζέιμς Γουότκινς, έχοντας υπογράψει τα διαπιστευτήριά του με το χαμηλότονο και ατμοσφαιρικό θρίλερ «Eden Lake», ξέρει να διαχειρίζεται μαεστρικά τα «υλικά» του. Με ένα μοντάζ – κέντημα, αξιοποιεί περίτεχνα το φιλμικό χρόνο. Εντάσσει το θεατή υπολογισμένα και υποβλητικά στην ιστορία. Σκορπά απλόχερα σασπένς στον αφηγηματικό ιστό του φιλμ εντείνοντας την αγωνία με τη χρήση οπτικών τρικ και γωνιών λήψης, καθώς ο ήρωας βουτά από την αρχική αμφιβολία στη μετέπειτα αποδοχή του μεταφυσικού.

Με έμφαση στην ατμόσφαιρα μιας υποβόσκουσας gothic ανατριχίλας και χωρίς υπερβολή στα ειδικά εφέ, το φιλμ του Γουότκινς μιλά για έναν ήρωα (η ερμηνευτική «ενηλικίωση» του μικρού «μάγου» Ντάνιελ Ράντκλιφ κρίνεται αρκούντως ελπιδοφόρα) που εκτός από τα εκδικητικά πνεύματα, έχει να αναμετρηθεί και με τα δικά του προσωπικά «φαντάσματα». Βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο της Σούζαν Χιλ, το «Η γυναίκα με τα μαύρα» υπηρετεί με σεβασμό τους κανόνες του είδους, χωρίς χολιγουντιανές «απιθανότητες» ποντάροντας σε μηχανισμούς, χιλιοειδωμένους μεν που οδηγούν στον πολυπόθητο ζόφο δε: αράχνες, άγρια βλάστηση, σκιές, ψηλοτάβανα δωμάτια, ομίχλη, τριξίματα από πόρτες που ανοιγοκλείνουν, κατάρες, φωτογραφίες με μάτια παιδιών που λείπουν…

Πέτρος Αλμπάνης