(THE IRON LADY)
Σκηνοθεσία: Φιλίντα Λόιντ
Παίζουν: Μέριλ Στριπ, Τζιμ Μπρόουντμπεντ, Ρίτσαρντ Γκραντ, Αλεξάντρα Ρόουτς
Διάρκεια: 105’
Αξιολόγηση: **
Μια ταινία για την ζωή ενός σημαντικού προσώπου πρέπει να έχει σαφήνεια, να ξέρει να επιλέγει και να στηρίζει αυτές τις επιλογές. Κάτι που είχε καταφέρει ο Στίβεν Φρίαρς στο πορτραίτο της Βασίλισσας Ελισάβετ. Στο πορτραίτο που φιλοτεχνεί η Φιλίντα Λόιντ για την Μάργκαρετ Θάτσερ όμως, η επιλογή να επικεντρωθεί στη γυναίκα κι όχι στην πολιτικό πέφτει στο κενό, παραδίδοντας μια ταινία που είναι ελλιπής, δεν έχει ιδέες και της λείπει η διάθεση. Η Μάργκαρετ Θάτσερ παρουσιάζεται στα βαθιά της γεράματα να παλεύει με την άνοια και να θυμάται την εποχή που «έδινε την μάχη της καθημερινά», όπως είπε και η ίδια. Μέσα όμως από αυτήν την έξυπνη σύνδεση του παρελθόντος και του παρόντος δεν παράγεται σχεδόν τίποτα, αφού η ιστορία δεν έχει ροή, είναι δειλή και αδυνατεί να πάρει οποιαδήποτε θέση για έναν αμφιλεγόμενο χαρακτήρα.
Η Μάργκαρετ Θάτσερ είναι ακόμα μια προσωπικότητα που έχει φανατικούς οπαδούς και θανάσιμους εχθρούς. Η Μέριλ Στριπ πάλι έχει μόνον φανατικούς οπαδούς. Η ερμηνεία της, αν και δεν είναι η καλύτερη της καριέρας της, είναι καταπληκτική. Και το ερώτημα που πηγάζει από αυτό είναι το εξής: όταν κάποιοι έχουν στα χέρια τους την ιστορία μιας μεγάλης προσωπικότητας, που προκαλεί το ενδιαφέρον, κι αυτή ενσαρκώνεται από μια από τις μεγαλύτερες εν ζωή ηθοποιούς, γιατί βολεύονται πάνω σε αυτά και αδιαφορούν για τα υπόλοιπα; Με ολίγες εξαιρέσεις, η ταινία είναι μια μεγάλη απογοήτευση, και είναι πολύ τυχερή που η ερμηνεία της Μέριλ Στριπ θα την «επιβάλλει» στα βραβεία, άρα και στα χείλη των θεατών…
Πέτρος Καλογεράς