PIETA
Σκηνοθεσία: Κιμ Κι-ντουκ
Παίζουν: Τζο Μιν-σόο, Εουντζίν Κανγκ, Κιμ Τζάε-ροκ
Διάρκεια: 104′
ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΝ (2η εβδομάδα)
Στην αφίσα του φιλμ μια τραγική μάνα κρατάει στην αγκαλιά της το νεκρό της γιο σε μια παραλλαγή της Παναγίας και του Χριστού στο, ομότιτλο με την ταινία, διάσημο έργο του Μιχαήλ Άγγελου. Ο πόνος του γονιού που χάνει το παιδί του και η μεταξύ τους θρηνητική επικοινωνία. Είτε είναι η Παναγία κι ο Χριστός είτε είναι μια Κορεάτισσα μάνα στη σύγχρονη Σεούλ της φτώχειας, της ανέχειας και της αποξένωσης. Όπως και να ’χει το συναισθηματικό εκτόπισμα παραμένει το ίδιο. Η ιστορία είναι μια χριστιανική αλληγορία που θέτει στο κέντρο της έναν αδίστακτο και υπέρ βίαιο εισπράκτορα ενός τοκογλύφου. Κάποια στιγμή θα βρεθεί στο δρόμο του η μητέρα του που τον εγκατέλειψε όταν ήταν ακόμη μωρό. Το κυνικό αυτό πλάσμα θα νοιώσει για πρώτη φορά. Είναι αγάπη, είναι σεξουαλική επιθυμία, είναι συμπόνια, είναι ζεστασιά από τη συντροφιά; Είναι όλα μαζί συγκεχυμένα. Νοιώθει για πρώτη φορά, άρα τα νοιώθει όλα μπερδεμένα. Όταν κάποιος όμως φαίνεται πως απάγει τη μητέρα του για εκδίκηση, το πλάσμα αυτό, εφόσον έχει νοιώσει για πρώτη φορά την αγάπη, θα νοιώσει και για πρώτη φορά τον τρόμο του να χάσει έναν άνθρωπο. Ο Κιμ Κι-ντουκ είναι ένας δημιουργός με όλη τη σημασία της λέξης. Ένας καλλιτέχνης με ολιστική αντίληψη της πολυσχιδούς κινηματογραφικής δημιουργίας. Προκύπτει, με μια απόλυτη φυσικότητα, η συμπλήρωση του θέματος μέσα από την κατασκευή και της κατασκευής μέσα από το θέμα. Του περιεχομένου μέσα από τη φόρμα και της φόρμας μέσα από το περιεχόμενο. Η βίαιη και τραχιά κινηματογράφηση αγκαλιάζεται πανέμορφα με τις σκληρές ενέργειες των ηρώων και την εξαθλιωμένη όψη της μεγαλούπολης. Μιας μεγαλούπολης που κι αυτής το σώμα όπως και των ανθρώπων σακατεύτηκε από το χάος που γεννά το χρήμα και οι πελατειακές σχέσεις του άρρωστα εφαρμοσμένου μοντέλου του καπιταλισμού. Αριστουργηματική δημιουργία. Σκηνοθεσία ανώτερου επιπέδου, γεμάτη σημειολογικά νοήματα και σενάριο – μάθημα αφηγηματικής συνοχής που εγκαθιδρύει πλέον τον Κιμ Κι-ντουκ ως άξιο συνεχιστή του Πισίεβιτς.
Αξιολόγηση: ***** (5)
Αλέξανδρος Μιλκίδης