Σκηνοθεσία: Ντέιβιντ Ρ. Έλις
Παίζουν: Σάρα Πάξτον, Ντάστιν Μίλιγκαν, Κρις Κάρμακ, Ντόναλ Λογκ
Διάρκεια: 91’
Αξιολόγηση: •
Η τεράστια προσπάθεια που απαιτείται να καταβληθεί για να περιγράψει κανείς το πόσο κακό είναι αυτό το κατασκεύασμα αποτελεί από μόνη της αποδεικτικό της ανεκδιήγητης φύσης του.
Πρόκειται για την πέμπτη, τουλάχιστον φορά που ξεκινάω αυτό το κείμενο ελπίζοντας να είναι η τελευταία και ο θυμός – αγανάκτηση να υποχωρήσουν έστω και στο ελάχιστο ώστε το νευρικό μου σύστημα να μου επιτρέψει να αρθρώσω κάποιον λόγο και να τελειώνω με το βάρβαρο ετούτο καθήκον του να παρουσιάσω την εν λόγω ταινία στο αναγνωστικό κοινό.
Ακόμη κι ένα τόσο μικρό κείμενο μπορεί να αποδειχθεί μαρτύριο όταν η μόνη λέξη που νιώθεις την ανάγκη να χρησιμοποιήσεις για να χαρακτηρίσεις αυτό το βδέλυγμα είναι… ακριβώς αυτή, βδέλυγμα. Πρόκειται για την εξαιρετικά πρωτότυπη ιστορία μιας χούφτας αγοριών και κοριτσιών που πηγαίνουν διακοπές σε πανέμορφο πλην αποκομμένο από τον υπόλοιπο κόσμο εξοχικό για να συναντήσουν εκεί τον εφιάλτη και να αρχίσουν να πέφτουν τα καλογυμνασμένα, ανορεκτικά κορμιά τους νεκρά το ένα μετά το άλλο.
Αυτή τη φορά ο εφιάλτης έχει τη μορφή, εξαιρετικά κακοφτιαγμένων, αιμοδιψών καρχαριών που όμως ζουν εκεί που δε θα το περίμενε κανείς. Στη γειτονική λίμνη! Του γλυκού νερού λοιπόν οι καρχαρίες, του γλυκού νερού και τα μοντελάκια, όπως και οι ερμηνείες τους, όπως και οποιοσδήποτε κατασκευαστικός τομέας αυτής της ντροπής. Αποτελεί σίγουρα μία από τις πιο κακοσκηνοθετημένες, κακοπαιγμένες, κακομονταρισμένες και γενικότερα κακοστημένες απάτες που θα μπορούσε να συναντήσει ποτέ κανείς σε κινηματογραφική αίθουσα. Με γυαλάκια και σε τρεις διαστάσεις, έτσι, μήπως ψαρέψουμε καμιά εφηβοπαρέα, που ακόμη κι αυτή θα αναμένει μια ένοχη απόλαυση μαλακού πορνό και αιματηρής βίας αλλά θα απογοητευτεί από τον συντηρητισμό και τη σοβαροφάνεια που θα αντικρίσει. Το κείμενο τελείωσε. Τα κατάφερα. Μην τυχόν και τη δείτε.
Αλέξανδρος Μιλκίδης