ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΚΡΙΤΙΚΗ
ΔΕΛΙΝΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ «ΤΟ ΠΑΛΤΟ» ΤΟΥ ΓΚΟΓΚΟΛ
Το θέατρο Σοφούλη (Τραπεζούντος 5, Καλαμαριά, τηλέφωνο 2310423925) παρουσιάζει για 3η χρονιά, για λίγες μόνο παραστάσεις, από τη Δευτέρα 27 Σεπτεμβρίου έως και την Τρίτη 12 Οκτωβρίου κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00 το εμβληματικό έργο του Νικολάι Γκογκόλ «Το παλτό» σε διασκευή για το θέατρο Δέσποινας Καλαϊτζίδου και σκηνοθεσία του εξαιρετικού Αντώνη Καραγιάννη. Πρόκειται για την ιστορία του Ακάκι Ακακίεβιτς, ενός δημοσίου υπαλλήλου στην Αγία Πετρούπολη της Ρωσίας στα μέσα του 19ου αιώνα. Ο Ακάκι είναι ένας φιλήσυχος, ήρεμος και ευγενικός άνθρωπος, με μεγάλη αγάπη για τη δουλειά του, την οποία ασκεί ευσυνείδητα, σε αντίθεση με σχεδόν όλους τους υπόλοιπους, πολλά χρόνια. Δυστυχώς, το σύστημα δεν εκτιμά ούτε ανταμείβει αυτά προσόντα του ήρωά μας με αποτέλεσμα αυτός να είναι κακοπληρωμένος και μονίμως παραγκωνισμένος στις προαγωγές και την ανέλιξη μέσα στην υπηρεσία την οποία με πάθος υπηρετεί, ενώ άλλοι με λιγότερες ικανότητες και καμία διάθεση για εργασία και προσφορά στο κοινωνικό σύνολο και τον πολίτη, ανεβαίνουν διαρκώς βαθμίδες εξαιτίας, για παράδειγμα, των γνωριμιών τους. Ο Ακάκι διάγει μια ζωή απλή, φτωχική, μοναχική.
Δεν έχει φίλους, δεν έχει ζωή έξω από την υπηρεσία, δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να κάνει για τον εαυτό του όσα η ψυχή του λαχταρά ή θα λαχταρούσε αν της το επέτρεπαν οι συνθήκες. Ωστόσο, δεν παραπονιέται. Κρυώνει, πεινά, τα φτωχικά του ρούχα είναι χιλιομπαλωμένα, αλλά αυτός είναι πάντα με ένα γλυκό χαμόγελο στα χείλη και έναν καλό λόγο για όλους. Μέχρι που κάποια στιγμή κάποιος κάνει ένα πικρό σχόλιο για το παλτό του, τον αγαπημένο σύντροφό του τις κρύες ρωσικές μέρες και νύχτες, το ρούχο που τον κρατά ζεστό όταν περπατά στα σοκάκια της Αγίας Πετρούπολης και το αγιάζι θερίζει. Ο Ακάκι αποφασίζει τότε να πάει το παλτό για επιδιόρθωση, αλλά δυστυχώς η κατάσταση είναι τραγική. Το παλτό είναι έτοιμο να διαλυθεί και δεν πρόκειται να αντέξει πολύ καιρό ακόμα. Με τον ρωσικό χειμώνα να πλησιάζει ο ήρωας αποφασίζει με γενναιότητα να ράψει για τον εαυτό του ένα καινούριο ζεστό παλτό κι ας ξοδέψει για αυτό τις οικονομίες μιας ζωής. Κι ας στερηθεί και τις πολύ μικρές απολαύσεις της ζωής και της καθημερινότητάς του, το τσάι, τα κεριά, το κρέας, προκειμένου να εξοικονομήσει τα απαραίτητα χρήματα και να αποκτήσει τελικά το πολυπόθητο παλτό. Μήνες στερήσεων, μήνες αγωνίας πέρασαν, ώσπου μια μέρα ο Ακάκι φόρεσε το ολοκαίνουριο παλτό του. Τα είχε καταφέρει. Με μεγάλη υπερηφάνεια εμφανίστηκε στην υπηρεσία του με το καινούριο του απόκτημα και σαν από θαύμα όλοι ξαφνικά τον θαύμασαν. Τον είδαν. Το παλτό έγινε θέμα συζήτησης στο γραφείο, συνάδελφοι άρχισαν να τον καλούν σε πάρτι και γιορτές. Η ζωή του Ακάκι είχε αλλάξει. Ήταν πια –τολμούσε να πούμε-… ευτυχισμένος; Ώσπου ένα βράδυ ένας αλήτης τον σταμάτησε στον δρόμο, τον χτύπησε και του έκλεψε το παλτό… Πολύ σπουδαίο το έργο «Το παλτό» του Νικολάι Γκογκόλ, ένα αριστούργημα της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Πολύ ενδιαφέρον το σκηνικό της παράστασης, λιτό και λειτουργικό. Καταπληκτική η μουσική του Γιώργου Καζαντζή (το τραγούδι της παράστασης το ερμηνεύει μαγικά η Ναντίνα Κυριαζή). Η σκηνοθεσία του Αντώνη Καραγιάννη χαρακτηρίζεται από μια μόνη λέξη: εξαιρετική. Εξαιρετικές και οι ερμηνείες και των δυο ηθοποιών, του Κρίτωνα Ζαχαριάδη και του Βασίλη Κανελλόπουλου, που έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους. Πρόκειται για μια παράσταση μεγάλης ευαισθησίας και ομορφιάς που δεν πρέπει κανείς να χάσει
