(TYRANNOSAUR)
Σκηνοθεσία: Πάντι Κονσιντάιν
Παίζουν: Πίτερ Μάλαν, Ολίβια Κόλμαν, Έντι Μάρσαν, Πολ Πόπλγουελ, Νεντ Ντένεχι
Διάρκεια: 91’
Αξιολόγηση: ****
Το χαρακωμένο και μπαρουτοκαπνισμένο πρόσωπο του συγκλονιστικού Πίτερ Μάλαν (τον είχαμε θαυμάσει στο «My Name Is Joe» του Κεν Λόουτς) δείχνει να συμπυκνώνει όλο το νόημα. Κάθε βλέμμα στις εργατικές συνοικίες της βρετανικής επαρχίας θα είναι πιο βαρύ, σαν να σέρνει πίσω του βαρίδια φυλακισμένου. Κάθε βλέμμα θα είναι πιο μεστό από μετάνοια, πιο αυλακωμένο από το επώδυνο παρελθόν, πιο θολωμένο από την τρέλα που παραμονεύει σαν την ύαινα. Η ζωή δεν έχει κουμπί pause, συνεχίζει αλύπητα ακόμη κι όταν μοιάζει ανυπόφορη και ξεχειλωμένη.
Το βρετανικό δράμα έχει μία βαριά κληρονομιά και το ντεμπούτο του Πάντι Κονσιντάιν εδράζεται σε γερά θεμέλια. Το προ τετραετίας 16λεπτο πρώτο draft με τον τίτλο «Dog Altogether» έριξε τον σπόρο. Η ιδέα έγινε εμμονή και τέσσερα χρόνια αργότερα έδρεψε τον καρπό του «Tyrannosaur» που σάρωσε στα Ανεξάρτητα Βρετανικά Κινηματογραφικά Βραβεία. Η βία είναι ολόγυρα, δεν είναι ποτέ συναρπαστική, η γνήσια απόγνωση δεν είναι ποτέ γοητευτική ή μποέμ. Σε καταπίνει, σε σιγοτρώει, σου σμπαραλιάζει τα νεύρα. Η έλλειψη σεβασμού και ανθρωπιάς αποκτηνώνει, φτιάχνει τέρατα. Η ηθική παίρνει φόρα, φόρα κατηφόρα και δεν σταματά πουθενά. Στο απέριττο, συμπαγές, στιβαρό και θαυμαστά αφαιρετικό κατρακύλισμα, καμία χαρακιά δεν είναι άσκοπη, καμία πληγή δεν είναι ανούσια. Τα πάντα κραυγάζουν ζητώντας εξιλέωση, αποζητούν την κάθαρση. Η οποία θα έρθει αλλά θα καταφθάσει σταδιακά και χαμηλόφωνα. Δίχως τυμπανοκρουσίες, δίχως ζητωκραυγές και φωτογενείς εξιλεώσεις. Η αφύπνιση και η μεταστροφή δεν δίνονται ως μάννα εξ ουρανού, συντίθενται με λεπτολογία και ακρίβεια, χτίζονται μεθοδικά σε μία ψυχογραφική παλέτα υψηλών προδιαγραφών. Η ταλαιπωρία αφήνει τα σημάδια της, η ανθρώπινη θέληση θα προσπαθήσει να τα σβήσει ή τουλάχιστον να τα απαλύνει. Κανείς δεν μπορεί να προδικάσει τι θα συμβεί, η μάχη πάντως θα δοθεί.
Γιώργος Παπαδημητρίου