(TYRANNOSAUR)
Σκηνοθεσία: Πάντι Κονσιντάιν
Παίζουν: Πίτερ Μάλαν, Ολίβια Κόλμαν, Έντι Μάρσαν, Πολ Πόπλγουελ, Νεντ Ντένεχι
Διάρκεια: 91’
Αξιολόγηση: ****
Ένας μεθύστακας παραπατάει στο δρόμο. Μένει μόνος και είναι μόνος. Ένας παλαίμαχος της εργατικής τάξης που το μόνο που του έμεινε είναι να κοιτάζει με πίκρα τις περασμένες στιγμές μετανιωμένος κι ενοχικός. Τον ξέρεις από τη γειτονιά, τον σκέφτεσαι με μελαγχολία, ίσως και με κάποια συμπάθεια, παρά το ότι μόνο συμπαθής δεν είναι. Όμως, η συμπάθεια πηγάζει από την υποσυνείδητη γαλήνη που σου προσφέρει η συνειδητοποίηση του ότι δεν είσαι στη θέση του.
Μια καθωσπρέπει γυναίκα, μικροαστή και καλοβαλμένη, θεοσεβούμενη, παντρεμένη και εύπορη. Τη βλέπεις κι αυτήν. Σκέφτεσαι πως είναι βαλτωμένη στις ρουτίνες και τις ψευδαισθήσεις, όμως έχει έναν άνθρωπο, κάποια χρήματα, μια καθωσπρέπει στέγη. Κι αυτή τη φθονείς γιατί υποθέτεις αφελώς πως δεν της έτυχε τίποτα κακό στη ζωή της. Γιατί δε μοιάζει με ρεμάλι τελειωμένο.
Επειδή όμως τα φαινόμενα απατούν και πίσω από τους τέσσερις φρεσκοβαμμένους τοίχους ενός σπιτιού μπορεί να ζούνε τέρατα, ενδέχεται η δυστυχία του φαινομενικά ευτυχή να είναι μεγαλύτερη απ’ αυτήν του φαινομενικά δυστυχή…
Το σκληρό και υπέροχο αυτό φιλμ του πρωτοεμφανιζόμενου στη μεγάλου μήκους ταινία ηθοποιού Πάντι Κονσιντάιν, είναι βουτηγμένο στο γκρίζο. Η φωτογραφία, με την παντελή απουσία χρωμάτων, αντικατοπτρίζει τη μουντάδα των ζωών των δύο κεντρικών χαρακτήρων (αλλά και όλων των δευτερευόντων). Ενός άντρα που έζησε συμπεριφερόμενος ως κάθαρμα και τώρα πληρώνει και μίας γυναίκας που πληρώνει χωρίς να έφταιξε σε τίποτα και που προσπαθεί να βρει στους θρησκευτικούς μύθους αυτό που δε βρήκε στη ζωή: τη γαλήνη και την αγάπη. Αυτή την αγάπη που λείπει και που την αναζητούν όλοι οι χαρακτήρες εντός και εκτός οθόνης. Αρνητισμός και βία παντού. Στο φιλμ και στη ζωή. Ρεαλιστικό δηλαδή το φιλμ, με σκηνοθεσία και ερμηνείες επαγγελματικές. Κι επειδή ο κόσμος είναι άδικος, μένουν τα σκυλιά να υπομένουν τα κτηνώδη ένστικτα κάποιων ανθρώπων και κάποιους άλλους να τους συμπεριφέρονται σα σκυλιά.
Αλέξανδρος Μιλκίδης