WAR-HORSE

ΤΟ ΑΛΟΓΟ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ του Στίβεν Σπίλμπεργκ

(WAR HORSE)
Σκηνοθεσία: Στίβεν Σπίλμπεργκ
Παίζουν: Τζέρεμι Ιρβάιν, Πίτερ Μιούλαν, Έμιλι Γουότσον, Ντέιβιντ Θιούλις, Νιλς Άρεστρουπ, Τόμπι Κέμπελ, Έντι Μάρσαν, Λίαμ Κάνινχαμ
Διάρκεια: 146’

Αξιολόγηση: ***

WAR-HORSE

H πιο φυσική επιλογή για τη θέση του σκηνοθέτη σε αυτό το οικογενειακό δράμα – θεατρικό φαινόμενο δεν θα μπορούσε να είναι άλλη από τον Στίβεν Σπίλμπεργκ, τον καλύτερο λαϊκό «παραμυθά» με κινηματογραφική αισθητική. Ο Σπίλμπεργκ προσπαθώντας να μπολιάσει το φιλμ με ηλικιακή οικουμενικότητα, δεν κατορθώνει παρά να παρασυρθεί σε ένα κινηματογραφικό υβρίδιο «πληγωμένο» από όλες τις συνιστώσες αυτού που θα μπορούσε να είναι: οικογενειακό δράμα, εικονοκλαστικό fairytale, στιβαρό θεατρικό…

Ο δεκατετράχρονος Άλμπερτ μεγαλώνει σε μια φάρμα με τους γονείς του. Όταν ο πατέρας του θα του κάνει δώρο ένα πανάκριβο πουλάρι, τον Τζόι, ο Άλμπερτ θ’ αναλάβει να το εκπαιδεύσει, με σκοπό αυτό να αποδώσει χρηματικά. Κι ενώ το αγόρι ενώνεται συναισθηματικά με το άλογο, ο πατέρας του Άλμπερτ αναγκάζεται να το πουλήσει στο Βρετανικό Στρατό, ενόψει Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Η οδύσσεια του Τζόι (να ξανασυναντήσει τον αγαπημένο του Άλμπερτ) μόλις έχει ξεκινήσει.

Το «War Horse» ξεκίνησε ως ένα διάσημο παιδικό βιβλίο, που έσπασε ταμεία ως θεατρικό διερευνώντας θέματα που σχετίζονται με τον πόλεμο: τη σκληρότητά του, τη δυνατότητά του να χωρίζει αλλά και να ενώνει. Ο Σπίλμπεργκ παίζει μπάλα φανερά στο δικό του τερέν και υιοθετώντας τεχνικές θεατρίζουσες στη δομή, την αφήγηση, το διάλογο, τη στατικότητα των ηθοποιών του, σκηνοθετεί έναν ύμνο στον ουμανισμό. Και ως γνήσιος παραμυθάς – μάγος δημιουργεί ατμόσφαιρα χολιγουντιανή. Με υπέροχα κουστούμια και σκηνικά που θυμίζοντας «Μάγο του Οζ» αναδύουν τη χρυσή εποχή της ΜGM του Technicolor. Έχοντας στο μπροστινό μέρος του κεφαλιού του το σπουδαίο Τζον Φορντ και τις ταινίες του της χρυσής αμερικάνικης εποχής του ’50, ο δημιουργός παρασύρεται σε ένα άνισο κινηματογραφικό αποτέλεσμα που όντας υπερβολικά συναισθηματικό, απομακρύνεται από τις κινηματογραφικές του αρετές χάριν του θεάτρου και παραμένει ψυχρό, χωρίς νεύρο και ρυθμό. Παραμυθένιο και με παιδική αθωότητα καμωμένο αλλά τόσος πόλεμος επί του σελιλόιντ και δε βλέπουμε ούτε σταλιά αίματος και πτωμάτων.

Πέτρος Αλμπάνης