Σκηνοθεσία: Κλιντ Ίστγουντ
Παίζουν: Λιονάρντο Ντι Κάπριο, Άρμι Χάμερ, Ναόμι Γουότς, Τζούντι Ντεντς, Ντέρμοτ Μαλρόνεϊ, Τζος Λούκας, Λία Τόμσον
Διάρκεια: 135’
Αξιολόγηση: ****
Ίσως κάποιες ταινίες του Κλιντ Ίστγουντ να είναι καλύτερες από κάποιες άλλες, ωστόσο ποτέ δεν με έχει απογοητεύσει με τις σκηνοθετικές του δουλειές. Το «J. Edgar» είναι ακόμη μία απόδειξη.
Σφιχτοδεμένη σκηνοθεσία και σενάριο (ο Ντάστιν Λας Μπλακ είχε υπογράψει και το σενάριο του «Milk», οπότε κάτι ξέρει από βιογραφίες) που ταυτόχρονα σε μυεί στην προσωπικότητα του Χούβερ, αλλά σου δίνει και το περιθώριο να βγάλεις τα δικά σου συμπεράσματα, για τον άνθρωπο πίσω από το FBI. Άλλωστε, ο Ίστγουντ ξέρει πάντα με τις ταινίες του να διχάζει και να προβληματίζει. Εντάξει, μπορεί η σκιαγράφηση να είναι κάπως επιφανειακή, δεν παύει ωστόσο να δίνει το στίγμα του χαρακτήρα του Έντγκαρ. Η ιστορία κυλά αρμονικά παρά τα συνεχή φλας-μπακ, είναι όσο προκλητική χρειάζεται, ενώ πάντα έχει ενδιαφέρον να μαθαίνεις το «πως ξεκίνησαν όλα».
Ο Λιονάρντο Ντι Κάπριο αποδεικνύει κι αυτός με τη σειρά του πως είναι ένας από τους καλύτερους ηθοποιούς της γενιάς του. Μεταμορφώνεται άνετα στον J.Edgar -μάλιστα τον υποδύεται σε διαφορετικές περιόδους της ζωής του- καταφέρνοντας να κάνει τους θεατές, να τον συμπαθούν και να τον αντιπαθούν: συναισθήματα αντιφατικά και πολύπλοκα, όπως και η προσωπικότητα του χαρακτήρα που υποδύεται. Στα περαιτέρω, η φωτογραφία και τα κοστούμια αποτυπώνουν άριστα το κλίμα της εκάστοτε εποχής. Η ταινία μοιάζει σαν μάθημα αμερικάνικης ιστορίας, μόνο που δεν το διδάσκεσαι ακαδημαϊκά αλλά αδιάκριτα, πίσω από την κλειδαρότρυπα. Κάποιες φορές χρειάζεται κι αυτό…
Νίκη Κεφαλά