Εκδόσεις Μεταίχμιο 2011, 382 σελ.
Μυθιστόρημα αστυνομικό, με πολλή βινυλομαστούρα, που διαδραματίζεται το έτος 2005. Η Χίλντα που το ‘γραψε είχε κάποτε ένα δισκάδικο στη Νέα Σμύρνη. Ανάλογο του Μπάμπη Αργυρίου, που είχε μέχρι πριν από δυο χρόνια το Rollin’ Under στην Ιωάννου Μιχαήλ και υπάλληλο τον Παντελή. Εδώ όμως είμαστε αλλού: Σόλωνος, Τρικούπη, Εξάρχεια, Σκουφά, Τσακάλωφ, Ξάνθου…
Ένα τέτοιο μαγαζάκι του τρόμου έχει κι η ηρωίδα της η Τατιάνα. Λέγεται Rip it up (του Μπιλ Χάλεϊ, του Λιτλ Ρίτσαρντ, του Τζιν Βίνσεντ κι όχι των Orange Juice) και παραπαίει. Έχει κι έναν υπάλληλο, τον Φώντα. Έχει και μια αδερφή, τη Σόνια, που κάποτε τον γούσταρε τον υπάλληλο. Έχει κι έναν ψιλικατζή γείτονα, που γουστάρει την ίδια. Έχει κι έναν πιτσιρικά ξάδερφο, τον Χάρη τον Βαρύγλυκο, που είναι μπάτσος του εγκληματολογικού. Ο Χάρης ή Χαρίδημος έχει και μαμά.
Ο Φώντας έχει έναν κολλητό σιδερά, τον Μιχάλη τον Ατσαλένιο. Ο Χάρης έχει μια νεαρά συνάδελφο, τη Μαρίτα. Το δισκάδικο έχει πελάτες μερικούς κολλημένους με το βινύλιο συλλέκτες, τον Πασπαλά, τον Παυλίδη, τον Ιωακειμίδη… Αυτοί οι μονόχνωτοι και μυστηριώδεις τύποι-συλλέκτες αρχίζουν να εκλείπουν εξίσου μυστηριόδικα, από την πρώτη κιόλας σελίδα. Κι εκεί αρχίζει η δική μας σχέση με τις ζωές των άλλων.
Αν είστε φαν του αστυνομικού βιβλίου, τσέπης ή όχι, θα βρείτε μερικές σκόρπιες αναφορές. Θα αναγνωρίσετε όμως κι ένα προσωπικό στιλ, ένα βιωματικό γράψιμο, μια φρεσκάδα του ατελέσφορου, του εκκρεμούς, της ημιτελούς συμφωνίας των ελεύθερων πολιορκημένων της γενιάς μας. Σπάνιο πράμα για πρώτο έργο μιας κατά συρροήν μεταφράστριας.
Αν είστε φαν της μουσικής, θα διαβάσετε πώς ήταν προψηφιακά η δυστυχία του να είσαι συλλέκτης. Θα ακούσετε πολλές μουσικές και πολλές καμπάνες να χτυπούν στ’ αυτιά σας. Χαλασμένα στόρια που ρετάρουν και κομπλάρουν, μηχανές που κροταλίζουν, κόρνες και φρεναρίσματα. Κυλιόμενους Λίθους και Σκαθάρια. Θα ζηλέψετε και θα φθονήσετε το Wish you where here. Σπάνιο εξίσου για μια νοσταλγό.
Αν είστε φαν της εικόνας του σινεμά, θα δείτε ατόφιες σκηνές δράσης που δε χωράνε σε καμιά τηλεοπτική θαλπωρή. Θα φωτογραφίσετε ολόκληρες σεκάνς στο κεφάλι σας, θα κάνετε ρεπεράζ, ντεκουπάζ, μοντάζ. Θα αναγνωρίσετε τίτλους; Εποχές; Φυσικά ντεκόρ; Ανάποδα ρακόρ; Φολκλόρ; Έλα μου ντε!!! Θα αναφωνήσετε: στη στεριά δε ζει το ψάρι, ούτ’ ο κνήτης με φρικιά!!! Σπάνιο είδος κανίβαλου που “τρώει” κανίβαλους.
Αν δεν είστε τίποτε από τα παραπάνω, ούτε ψύλλος στον κόρφο σας. Θα ζήσετε μια χαμένη άνοιξη, μια χαμένη καλοκαιριά, μια φυλλορροή και μια βαρυχειμωνιά. Θα ζήσετε το μετέωρο βήμα στη σκιά του ερωδιού, την αβάσταχτη βαρύτητα της ελαφρότητας των άλλων. Θα περιπλανηθείτε στα τοπία ενός παράλληλου σύμπαντος γκρίζων οπών. Θα περάσετε από το δακτυλίδι της μοναδικότητας και θα βρείτε τον άλλο σας εαυτό, σπέρμα εν σπέρματι.
Don’t miss the hype. Κι αναμένουμε τη συνέχεια “για μισή φούχτα mp4”.
Κώστας Καρδερίνης