(HABEMUS PAPA)
Σκηνοθεσία: Νάνι Μορέτι
Παίζουν: Μισέλ Πικολί, Νάνι Μορέτι, Γέρζι Στουρ, Ρενάτο Σκάρπα, Μαργκερίτα Μπούι
Διάρκεια: 102’
Αξιολόγηση: ****
Έχουμε θέμα! Άθεος ψυχαναλυτής (ο ίδιος ο Μορέτι στα γούστα) επιστρατεύεται για να σώσει λιπόψυχο φρεσκοεκλεγέντα πάπα (Μισέλ Πικολί στα 86 του και ξερό ψωμί). ‘Κείνο το παλιό τραγουδάκι που λέει «θέλω να δω τον πάπα, τον πάπα, τον πάπα/ θέλω να δω τον πάπα, θέλω να τον δω!», το ξέρετε; Αυτό θέλουν και οι πιστοί αλλά… άφαντος ο παπούλης (χαϊδευτικό του πάπας). Η αιώνια πόλη καλύπτει την ανωνυμία του. Η ισορροπία του διακυβεύεται ανάμεσα στον Τσέχοφ (εφηβική ονείρωξη), την εν διαστάσει γυναίκα του αναλυτή (φροϊδικοί αμφότεροι) και τον εκπρόσωπο τύπου και θεματοφύλακα του πρωτοκόλλου (σπαρταριστός ο Γέρζι Στουρ). Ου λήψει το όνομα κυρίου του πάπα σου επί ματαίω. Μια παραλλαγή της 3ης εντολής που τηρείται ευλαβικά.
Ο επερχόμενος ποντίφιξ αμφιβάλλει για την ικανότητά του να σηκώσει τις αμαρτίες του κόσμου. Το κήρυγμα του νεαρού ιερέα τού αυξάνει -θαρρείς- τη σύγχυση. Οι άλλοι καρδινάλιοι απέρχονται του ποτηρίου γιατί είναι καλόκαρδοι και κοσμικοί και πνευματικά στρεσαρισμένοι. Ο Νάνι αγαπάει και το βόλεϊ και οργανώνει τουρνουά κονκλάβιου, ως βαλβίδα αποσυμπίεσης. Ο Ελβετός φρούραρχος τηρεί σχολαστικά τα καθήκοντα του έγκλειστου στο διαμέρισμα του πάπα. Η σάτιρα καρφώνει κατ’ εξακολούθηση στο καθολικό τερέν που… δε διαθέτει ισχυρά μπλοκ άουτ. Κρίση ταυτότητας δεν περνά μόνο η ορθόδοξη εκκλησιαστική ηγεσία (ο Ζακύνθου αποσύρεται και οι άλλοι απορούν). Το φαινόμενο είναι καθολικό, ως φαίνεται (κυκλικό σχήμα σε πεζό λόγο). Ο Πιερσάντι έγραψε θεία μουσική (δεν περίμενα λιγότερα με τέτοιο επίθετο).
Κι όσοι θέλετε άσκηση για το σπίτι, σας προκαλώ να βρείτε όλες τις ταινίες που ακούγεται ένα κομμάτι του Άρβο Περτ.
Κώστας Καρδερίνης
Παλαιότερη κριτική για το ΕΧΟΥΜΕ ΠΑΠΑ! του Νάνι Μορέτι μπορείτε να διαβάσετε εδώ.