Θυμάμαι ότι όταν ήμουν μικρός είχα ακούσει άπειρες φορές το «Δεν είμαι ρατσιστής. Δεν έχω πρόβλημα με τους μαύρους». Φυσικά και δεν είχε κανείς πρόβλημα με τους μαύρους, αφού τότε ο μοναδικός μαύρος που υπήρχε στην Ελλάδα ήταν ο Μπατίστα, ο ποδοσφαιριστής της ΑΕΚ. Ταυτίζαμε το ρατσισμό με την Κου Κλουξ Κλαν και κοιμόμασταν τον ύπνο του δικαίου. Μετά ανοίξανε τα σύνορα της Αλβανίας κι έπεσαν οι μάσκες. Ως άνθρωποι εθελοτυφλούμε, στρουθοκαμηλίζουμε κι έχουμε ελαττωματική ικανότητα αυτοκριτικής.
Ακόμα μια φοβερή ατάκα που ανέκαθεν ακουγόταν, αλλά πλέον ακούγεται συχνότερα λόγω του επερχόμενου Φεστιβάλ Ομοφυλοφιλικής Υπερηφάνειας είναι η εξής: «Δεν έχω πρόβλημα με τους γκέι, ας κάνουν ό,τι θέλουν στο σπίτι τους». Αυτή η ατάκα έχει αποκτήσει έξτρα δημοσιότητα, αφού πέρα από αγαπημένη ατάκα της ανοιχτόμυαλης μάζας (της ίδιας μάζας που όταν γινόταν ο χαμός με τις ταυτότητες, θεωρούσε πως έβρισκε τη χρυσή τομή υποστηρίζοντας πως η αναγραφή του θρησκεύματος στην ταυτότητα έπρεπε να είναι προαιρετική), είναι η αγαπημένη καραμέλα τραγουδιστών, ηθοποιών, τηλεπαρουσιαστών και βάλε. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει προκατάληψη με τους γκέι, λένε οι ίδιοι, δεν υπάρχει λόγος να διαμαρτύρονται οι ομοφυλόφιλοι στους δρόμους. Προφανώς δεν καταλαβαίνουν πως η αγαπημένη τους ατάκα υποδεικνύει πως αντιλαμβάνονται την ομοφυλοφιλία ως μια αρρώστια (ενώ θεωρούν τους εαυτούς τους «υγιείς») ούτε δυστυχώς υπάρχει ένας μετρητής για να δείξει πόσες χιλιάδες φορές έχει ο καθένας μιλήσει με υποτιμητικό τρόπο για τη σεξουαλική ταυτότητα του συνανθρώπου του. Προφανώς επίσης δεν θυμούνται στο δημοτικό, στο γυμνάσιο και στο λύκειο εκείνα τα παιδιά που τους είχε γίνει η ζωή κόλαση από τα άλλα, τα «υγιή», παιδιά ούτε θυμούνται τότε που είπαν… χαριτολογώντας: «αν το παιδί μου γίνει πούστης, θα πεθάνω». Και προφανώς δεν μπορούν να φανταστούν πώς είναι να νιώθεις την απόρριψη από τους ίδιους τους γονείς σου ούτε πώς είναι να μην μπορείς να εκφράσεις την αγάπη σου πιάνοντας το χέρι του συντρόφου σου γιατί… χαλάς την αισθητική των άλλων (αν το να βλέπεις δυο οποιουσδήποτε ανθρώπους χέρι-χέρι σου χαλάει την αισθητική, τότε τράβα σε ψυχολόγο). Στο μυαλό του ανοιχτόμυαλου μεσοβέζη Έλληνα, αφού δεν χτυπάμε τους γκέι με σιδερολοστούς, τότε δεν υπάρχει και ρατσισμός. Τόσο απλά!
Σωτήρης Μπαμπατζιμόπουλος