HAPPY-FEET-TWO

HAPPY FEET TWO του Τζορτζ Μίλερ

(αναδημοσίευση – ολόκληρη η κριτική υπάρχει στο www.moviesltd.gr)

Σκηνοθεσία: Τζορτζ Μίλερ
Με τις φωνές των: Ελάιτζα Γουντ, Ρόμπιν Γουίλιαμς, Χανκ Αζάρια, Μπραντ Πιτ, Ματ Ντέιμον, Χιούγκο Γουίβινγκ, Σοφία Βεργκάρα, Pink
Διάρκεια: 100′

Αξιολόγηση: ***

HAPPY-FEET-TWO

Ο Μαμπλ έχει αποκτήσει τον Έρικ με την γυναίκα του τη Γκλόρια και ο μικρός δεν λέει να αρχίσει τις κλακέτες. Εν τω μεταξύ οι πάγοι λιώνουν και άπαντες, πιγκουίνοι κι όχι μόνον (γαρίδες, θαλάσσιοι ελέφαντες, άνθρωποι και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις) πρέπει να βάλουν ένα χεράκι…
Το «Happy Feet Two» είναι ένα κλασικό παράδειγμα animated feature που «τιμωρήθηκε» (βλ. σφαγιάστηκε) λίαν προσφάτως από την αμερικανική κριτική, γιατί λέει, «είχε πολλούς χαρακτήρες και παράλληλες ιστορίες που δεν είχαν ξεκάθαρο μήνυμα, σα να μη μπορούσε να αποφασίσει η ταινία ως προς τον προσανατολισμό της». Και νά ’σου οι συγκρίσεις με την πρώτη ταινία προ 5ετίας που είχε πάρει και Όσκαρ. Και να από εκεί η μουρμούρα για τα υπερπληθωρικά μουσικά μέρη ή τις νεοεισαχθείσες «γαρίδες» Will & Bill με τα φιλαράκια – megastars Μπραντ Πιτ και Ματ Ντέιμον να αφορίζονται περίπου ως άχρηστα sidekicks.

Ο Τζορτζ (Mad Max) Μίλερ είναι σκηνοθεταράς, οραματιστής καμεράκιας, με αποτέλεσμα τα συγκλονιστικότερα graphics που έχουμε δει σε ταινία του είδους. Ειδικά οι ανθρώπινες φιγούρες (οι aliens σύμφωνα με τους πιγκουίνους) είναι 100% αληθοφανείς.

Θαυμάσια δουλειά γίνεται από τον βετεράνο Ρόμπιν Γουίλιαμς σε διπλό ρόλο (ειδικά ο ερωτιάρης Ραμόν τα σπάει) όσο και από την Pink ως Γκλόρια (αντικαθιστώντας την μακαρίτισσα Μπρίτανι Μέρφι). Τα μουσικά ιντερλούδια όπως πάντα είναι σπαρταριστά, από Queen μέχρι… Τosca, από «Rhythm Nation» ως «Under Pressure» και… «Papa Oom Mow Mow». Αυτή λοιπόν η μπλαζέ απαξιωτική νοοτροπία των πολλών μου τη δίνει στα νεύρα. Η ξινίλα, το δήθεν «αυτά τα έχουμε ξαναδεί», δεν τα καταλαβαίνω. Όταν έχω μπροστά μου ένα χάρμα οφθαλμών, με σημαντικά οικολογικά μηνύματα για το παιδί μου, θα ζοριστώ επειδή δεν έχει κάνει χωρίστρα στο πλάι το σενάριο; Προτιμώ το μαλλί «καρφάκια», πειράζει;

Τάκης Γκαρής