ARTHUR-CHRISTMAS

Ο ΓΙΟΣ ΤΟΥ ΑΪ-ΒΑΣΙΛΗ της Σάρα Σμιθ

(αναδημοσίευση – ολόκληρη η κριτική υπάρχει στο www.moviesltd.gr)

(ARTHUR CHRISTMAS)
Σκηνοθεσία: Σάρα Σμιθ
Με τις φωνές των: Τζέιμς ΜάκΑβοϊ, Χιου Λόρι, Μπιλ Νάι, Τζιμ Μπρόαντμπεντ, Ιμέλντα Στόντον
Διάρκεια: 97′

Αξιολόγηση: ***

ARTHUR-CHRISTMAS

Για ακόμη μια Χριστουγεννιάτικη περίοδο «αποστολή εξετελέσθη» για την καλοκουρδισμένη ομάδα των ξωτικών του Σάντα Κλάους, που λειτουργώντας με υποδειγματική ταχύτητα και ακρίβεια, έκανε πραγματικότητα τις ευχές των δύο δισεκατομμυρίων παιδιών, τα οποία του έστειλαν γράμμα ζητώντας τους να τα επισκεφτεί με γεμάτα χέρια. Ουπς! Υπάρχει λάθος! Γενικός συναγερμός! Ένα κοριτσάκι δεν έχει παραλάβει ακόμη το ποδηλατάκι που παρήγγειλε στον Άγιο και οι ώρες μέχρι να ξυπνήσει κι αντικρίσει θλιμμένο την άδεια κάλτσα λιγοστεύουν! Έστω κι αν η εμπειρία του μέχρι τώρα ήταν να κρατά την αλληλογραφία του πατέρα του, ο γιος του Αϊ-Βασίλη, ο καλόκαρδος αλλά και αφελής Άρθουρ, πρέπει να δράσει άμεσα, ώστε το παιχνίδι να καταλήξει άμεσα κάτω από το δέντρο της μικρούλας… Κι όχι με κανέναν hi-tech τρόπο, αλλά με τον παλιό, τον γνώριμο, τον παραδοσιακό. Είναι ώρα να μπει μετά από καιρό σε λειτουργία το Έλκηθρο με τους ταράνδους και από τον Βόρειο Πόλο, ο απροετοίμαστος για μια τέτοια περιπέτεια Αρθούρος, παρέα με τον (απίθανο) παππούλη του κι ένα πανέξυπνο καλικαντζάρι, να φτάσουν μέχρι την πόρτα της παιδούλας, που καρτερικά τους προσμένει…

Έχοντας ήδη την εμπειρία στον τρόπο της ανάπτυξης ενός όμορφα δομημένου animation, η Aardman με την αρωγή της Sony, ακολουθεί πιστά τους σύγχρονους κανόνες που έχει ορίσει για το genre η πρωτοπόρα Pixar: εστίαση στο συναίσθημα, πρωτίστως για τους μπόμπιρες, δίχως όμως να ξεχνιούνται οι (και καλά) συνοδοί τους στην αίθουσα, ενήλικες. Ο αδέξιος όσο και γλυκούλης μυτόγκας με την άτσαλη φράντζα και το (απίθανο σε σύλληψη) λαχανί πουλόβερ με τα πλουμιστά στολίδια και η κομπανία του, με τις γκάφες τους στο ακατάπαυστο σλάπστικ, αλλά και την βοήθεια του ελκυστικού τρισδιάστατου και του πολύχρωμου φόντου, πανεύκολα κλέβουν όχι μόνο την ματιά, αλλά και την καρδιά της – κατά βάση αθώας και ανέμελης – πλατείας.

Γιώργος Ζερβόπουλος