ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗ ΧΟΡΕΥΤΡΙΑ ΤΑΤΙΑΝΑ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, ΙΔΡΥΤΙΚΟ ΜΕΛΟΣ ΚΑΙ ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΧΟΡΟΥ «ΧΟΡΕΥΤΕΣ ΤΟΥ ΒΟΡΡΑ»
ΔΕΛΙΝΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ: Μιλήστε μας για σας. Σπουδές, συνεργασίες, πορεία στον καλλιτεχνικό χώρο.
ΤΑΤΙΑΝΑ ΠΑΠΔΟΠΟΥΛΟΥ: Κατάγομαι από τη Θεσσαλονίκη και όλα ξεκίνησαν όταν μία μέρα στα 7 μου χρόνια συνόδεψα μία φίλη στο μάθημα μπαλέτου της. Τη στιγμή εκείνη μπήκε ένα μικρόβιο μέσα μου, που ευτυχώς δεν απέβαλα ποτέ! Ξεκίνησα μαθήματα κλασσικού μπαλέτου ώσπου στα 15 έτη μετά από ειδικές εξετάσεις της Βασιλικής Ακαδημίας Χορού στο Λονδίνο έφυγα για να σπουδάσω με υποτροφία χορό στην αγγλική πρωτεύουσα. Αποφοίτησα με άριστα ενώ παράλληλα παρακολούθησα μαθήματα φλαμένγκο, τζαζ και μοντέρνο χορό σε γνωστές και φημισμένες Σχολές Χορού στο Λονδίνο. Επέστρεψα στην Ελλάδα, αρχικά στην Αθήνα και μετά από ένα σοβαρό ατύχημα επανήλθα στη Θεσσαλονίκη για να ιδρύσω την ομάδα σύγχρονου χορού οι “Χορευτές του Βορρά” και να δοκιμαστώ επιχειρηματικά ξεκινώντας τις δικές μου Σχολές Χορού με την επωνυμία Αrabesque της οποίες διατηρώ έως σήμερα μαζί με την πολύτιμη φίλη και συνεργάτιδά μου την Αρετή Κουτσικοπούλου. Η ομάδα έχει να επιδείξει πλούσια καλλιτεχνική δραστηριότητα με συμμετοχές από το 1994 σε περίπου 25 φεστιβάλ και εμφανίσεις στο εσωτερικό αλλά και εξωτερικό. Από τις πιο σημαντικές στιγμές θα έλεγα ότι ήταν η επί 3 συναπτά έτη επιλογή της Ομάδας από καλλιτεχνικούς διευθυντές από το εξωτερικό στο πλαίσιο της Πλατφόρμας Σύγχρονου Χορού που διεξήχθη στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Όσο αφορά στα έργα, δε μπορώ να ξεχωρίσω καμία από τις παραγωγές, καθώς όλες ήταν προσεγμένες δουλειές με εξαίρετους συνεργάτες, αλλά ενδεικτικά θα αναφέρω το “Μονόγραμμα”, ,το “Πάλι από την αρχή”, το “capre..somnium”, το alter ego “, το “erga omnes”, “Τα γενέθλια της Ινφάντα”.[wp_ad_camp_1]
Δ.Β.: Μιλήστε μας για την παράταση που παρουσιάζεται στο Μέγαρο Μουσικής Το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέυ.
Τ.Π.: Πρόκειται για μία παράσταση πρωτότυπη, με αντιστροφή των ρόλων όπως τους γνωρίζουμε μέσα από την κλασσική ιστορία του ομώνυμου βιβλίου του Όσκαρ Ουάιλντ, βασισμένη στην ιστορία αυτή, αλλά μεταφερμένη στη σύγχρονη εποχή. Έτσι, αφηγείται την ιστορία των σύγχρονων ανθρώπων που παγιδεύονται στις αυτοπρόσωπο-φωτογραφίες τους και αγγίζει το φαινόμενο της κενότητας και της ματαιοδοξίας όσων επιζητούν να αιχμαλωτίζουν την κάθε τους στιγμή. Με εξαιρετικούς συντελεστές και απόδοση με χοροθεατρικά στοιχεία, οι ερμηνευτές χορευτές και η πρωτότυπη μουσική θα μας παρασύρουν σε μία αυτολύτρωση, αφού πιστεύω ότι η παράσταση αφορά πρώτιστα τη νέα γενιά αλλά κατά βάθος και όλους μας με τη διαχρονικότητα των μηνυμάτων που προβάλει η αγαπημένη αυτή ιστορία.[wp_ad_camp_1]
Δ.Β.: Τέχνη και Ελλάδα της κρίσης. Ένα σχόλιό σας.
Τ.Π.: Η μεγαλύτερη ανάγκη της εποχής μας. Ως γνωστόν η κουλτούρα και οι Τέχνες πλήττονται σε εποχές κρίσης, γιατί ο καθένας δίνει τον προσωπικό του αγώνα για τα πιο βασικά αγαθά. Όμως θεωρώ ότι η ανάγκη του ανθρώπου για Τέχνη εντάσσεται στις βασικές ανάγκες που τον εξευγενίζουν και αυτή ακριβώς είναι αντίστασή του στους καιρούς μας: η τέχνη και η πνευματική καλλιέργεια. Από την άλλη βέβαια οι καλλιτέχνες συχνά εμπνέονται από τέτοιες καταστάσεις, καθότι οι καταστάσεις πίεσης είναι ενίοτε πηγή δημιουργίας.
Δ.Β.: Μελλοντικά σχέδια και όνειρα.
Τ.Π.: Προς το παρόν θέλω να πάει καλά η επερχόμενη παράσταση Το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέυ στις 2, 3 και 4 Φεβρουαρίου στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης. Η παράσταση θα θέλαμε να ταξιδέψει σε κάποιες πόλεις στην Ελλάδα και σε κάποια Φεστιβάλ στο εξωτερικό, θα το προγραμματίσουμε ωστόσο αργότερα με βάση και τις προτάσεις που έχουν γίνει και πρόκειται να γίνουν. Ως ρεαλίστρια και αρκετά προσγειωμένη στην πραγματικότητα θέτω έναν στόχο κάθε φορά. Οπότε δεν υπάρχει κάποιο πρότζεκτ που να ετοιμάζεται. Αυτό απαιτεί άλλωστε την παρατεταμένη προσοχή μου στη δουλειά που ετοιμάζουμε και το τρέχον διάστημα δεν υπάρχει χρόνος.
Δ.Β.: Κλείνοντας, η φιλοσοφία σας.
Τ.Π.: Η φιλοσοφία μου για τη ζωή σε σχέση και με αυτά που βιώνουμε όλοι μας είναι ότι όλα φτιάχνονται από την αρχή και από τις στάχτες τους. Με μεράκι και κόπο ο ανθρώπινος νους μπορεί να επιτύχει και τον πιο δύσκολο στόχο, με επιμονή και υπομονή. Για αυτό και ιδίως η νέα γενιά δεν πρέπει να απογοητεύεται ούτε να αναλώνεται σε μόδες των καιρών. Και το πιο σημαντικό ορισμένες φορές, η αυτοθυσία και το θάρρος να υποστηρίξεις τη θέση σου: αν δεν καώ εγώ, αν δεν καείς εσύ, πως θα γίνουν τα σκοτάδια μας φως;
Δ.Β.: Σας ευχαριστώ κι εύχομαι καλή επιτυχία.