Last flag flying (2017)
Σκηνοθεσία: Richard Linklater
Πρωταγωνιστούν: Bryan Cranston, Laurence Fishburne, Steve Carell
Βασισμένη στην ομώνυμη νουβέλα του συγγραφέα Darryl Ponicsan, μια ταινία γύρω από την λεπτή και αχανή έννοια του ηθικού χρέους. Ένα ηθικό χρέος τόσο απέναντι στην οικογένεια όσο και απέναντι στην πατρίδα που σε περιόδους κρίσης γεννά ερωτήματα γύρω από το ποιοι είναι αυτοί που τις αποτελούν – τόσο την πατρίδα όσο και την οικογένεια – αλλά και τι είναι αυτό που τελικά μένει στον άνθρωπο όταν περνάει μέσα από την καθ’ όλα διαβρωτική εμπειρία ενός πολέμου. Διατηρεί ένας στρατιώτης την ανθρώπινή του υπόσταση ή την χάνει άπαξ και διά παντός στο πεδίο της μάχης;
Τρεις βετεράνοι του Βιετνάμ συναντιούνται τριάντα χρόνια αργότερα με σκοπό να τιμήσουν τον πεσόντα γιο ενός εξ’ αυτών στο μέτωπο του Ιράκ. Με αφορμή αυτή τη μάζωξη οι τρεις τους πραγματοποιούν ένα ταξίδι στην ανατολική ακτή, το οποίο θα τους αφήσει μια γλυκόπικρη επίγευση καθώς βρίσκονται αντιμέτωποι με το ερώτημα “για ποιον τελικά, πολεμάμε;”. Το ψέμα, η φιλία, η οικογένεια και τα σημάδια που φέρουμε θεματοποιούνται για ακόμα μια φορά σε μια ταινία που ίσως το καλύτερο της συστατικό είναι η ερμηνεία του Steve Carell ο οποίος έχει αρκετά να δώσει και σε δραματικούς ρόλους πέρα από τους κωμικούς στους οποίους τον έχουμε “συνηθίσει”.
[wp_ad_camp_1]
Peter rabbit (2018)
Σκηνοθεσία: Will Gluck
Πρωταγωνιστούν: Daisy Ridley, Margot Robbie, Elizabeth Debicki
Το διάσημο κουνέλι της παιδικής λογοτεχνίας, δημιούργημα της Beatrix Potter στις αρχές του 20ου αιώνα, μεταφέρεται στη μεγάλη οθόνη σε ένα live action animation για να μαγέψει μικρούς και μεγάλους. Ο Πίτερ Ράμπιτ και η παρέα του που αποτελείται από άλλα ζώα της εξοχής προσπαθούν να ανακτήσουν την κυριαρχία τους στον λαχανόκηπο. Έτσι ξεκινάνε να αντιμετωπίζουν την αιτία της δίωξης τους, τον νευρωτικό κύριο McGregor ο οποίος αρνείται πεισματικά να συμφιλιωθεί με τη φύση ως γνήσιο παιδί του λονδρέζικου αστικού τρόπου ζωής.
Μια διασκεδαστική και ανάλαφρη ταινία για όλη την οικογένεια, γεμάτη ευτράπελα, που ωστόσο ήδη από το τρέιλερ της δίχασε το κοινό: Υπήρξε πληθώρα αρνητικών κριτικών λόγω των διαφόρων αναχρονισμών που περιέχει, μια λογική συνέπεια της προσαρμογής του κλασικού παραμυθιού στο σήμερα.
Foxtrot (2017)
Σκηνοθεσία: Samuel Maoz
Πρωταγωνιστούν: Lior Ashkenazi, Sarah Adler, Yonaton Shiray
Από τον σκηνοθέτη του βραβευμένου με Χρυσό Λέοντα Lebanon του 2009, δεν μπορείς παρά να προσδοκείς μια ταινία που να σε καθηλώσει: γεγονότα δοσμένα ρεαλιστικά με τις σωστές δόσεις συναισθηματισμού. Ένα πολεμικό δράμα που προβληματίζει γύρω από τις συνθήκες στράτευσης των νέων στο Ισραήλ. Μια επί της ουσίας της αντιπολεμική ταινία που πρόκειται να συγκλονίσει και το ελληνικό κοινό, όπως ακριβώς έγινε στο Φεστιβάλ της Βενετίας όπου απέσπασε το μεγάλο βραβείο επιτροπής, τον Αργυρό Λέοντα. Με συνεχόμενες εναλλαγές σε παρόν και παρελθόν, μια τραγωδία σε τρεις πράξεις: με αφορμή τον θάνατο ενός νεαρού στρατιώτη ξεκινά μια ανατομία του μιλιταριστικού ιδεώδους, του πένθους και του παράλογου του πολέμου. Πέρα από το πεδίο της μάχης ερχόμαστε αντιμέτωποι με το πώς οι γονείς του πληροφορούνται το θάνατό του νεαρού και τη συνέχιση της ζωής τους για ένα σύντομο διάστημα από τη μέρα που συνειδητοποιούν πως ο γιός τους δεν θα επιστρέψει ποτέ πια κοντά τους. Μια ιχνηλάτηση σε βήμα χορευτικό (όπως προδίδει και ο τίτλος της ταινίας) της απώλειας και των πολέμων που την προκαλούν μέσα από έναν πολυπρισματικό φακό, με έντονο το υπερβατικό στοιχείο το οποίο δίνει τη δίοδο στο φως στον θεατή για να βγει μέσα από το σκοτεινό αυτό κλίμα που γεννά το πεδίο της μάχης.
[wp_ad_camp_1]
Tomb Rider (2018)
Σκηνοθεσία: Roar Uthaug
Πρωταγωνιστούν: Alicia Vikander, Hannah John-Kamen, Walton Goggins, Emily Carey
Βασισμένη ως είθισται στο αντίστοιχο videogame (πιο συγκεκριμένα στην έκδοση του 2013, από την Crystal Dynamics) η Λάρα Κροφτ ξαναέρχεται στη μεγάλη οθόνη μετά από το Rise of the Tomb Raider του 2015. Ομολογουμένως η Alicia Vikander είναι μια πολύ εύστοχη επιλογή για τη θέση της πρωταγωνίστριας καθώς ενσαρκώνει τη γνωστή ηρωίδα δίνοντάς της μια αρκετά πιο ανθρώπινη υπόσταση τόσο στο ψυχολογικό της προφίλ όσο και στις σωματικές της αναλογίες. Ένα στοιχείο που έλειπε από τις προηγούμενες εκδοχές της και την έκανε να προσιδιάζει περισσότερο σε ταινία υπερηρώων της Marvel παρά σε μια ταινία τύπου Indiana Jones όπως θα έπρεπε να είναι.
Η Λάρα επτά χρόνια μετά την εξαφάνιση του πατέρα της και με τη ζωή της να βρίσκεται σε μια κρίσιμη καμπή έχει αναπτύξει την έμμονη ιδέα πως ο πατέρας της δεν είναι νεκρός. Έτσι παίρνει την απόφαση να τον αναζητήσει σε ένα νησί κοντά στις ιαπωνικές ακτές. Εκεί θα βρεθεί αντιμέτωπη με το άγνωστο παρελθόν του επιφανούς αρχαιολόγου, μύθους, γρίφους και την οργάνωση Trinity στην οποία φαίνεται να εμπλέκεται ο παλιός συνεργάτης του πατέρα της.
[wp_ad_camp_1]
You were never really here ( 2017 )
Σκηνοθεσία: Lynne Ramsay
Πρωταγωνιστούν: Joaquin Phoenix, Ekaterina Samsonov, Alessandro Nivola
Το 2017 μοιράστηκε στις Κάννες το βραβείο καλύτερου σεναρίου μαζί με τον Αστακό των Λάνθιμου και Φιλίππου, ενώ ο Joaquin Phoenix έφυγε από την ίδια διοργάνωση με το βραβείο καλύτερου ηθοποιού. Αν δεν αρκούν αυτά για να καλλιεργηθούν προσδοκίες γύρω από μια ταινία, και δη ένα θρίλερ, τότε τι χρειάζεται; Βασισμένο στην ομώνυμη νουβέλα του Jonathan Ames, ένα έργο στο οποίο κυριαρχούν η αγωνία, η βία και η έντονη δράση.
Ο Joe, πρώην βετεράνος, προσλαμβάνεται από τον πατέρα της Nina όχι μόνο για να σώσει την κόρη του από ένα κύκλωμα πορνείας αλλά για να εκδικηθεί με συμβόλαιο θανάτου όσους σχετίζονται με την εμπλοκή της σε αυτό. Ωστόσο ο λαβύρινθος της διαφθοράς θα αποδειχθεί πολύ πιο περίπλοκος απ’ όσο μπορεί να υπολόγιζε κάτι που σε συνδυασμό με τους επίμονους εφιάλτες του θα τον φέρει αντιμέτωπο πρώτα απ’ όλα με τον ίδιο του τον εαυτό. Μέσα από μια σειρά βίαιων πράξεων το δράμα θα οδηγηθεί στη λύση του. Ωστόσο θα επελθει λύτρωση μετά από ένα τόσο απάνθρωπο ταξίδι;