Το περασμένο Σάββατο όσοι τυχεροί παρευρεθήκαμε στο CLUB ΜΥΛΟΥ, είχαμε τη χαρά να απολαύσουμε τον Θάνο Μικρούτσικο και τον Χρήστο Θηβαίο στην τελευταία κοινή τους εμφάνιση μετά από 200 συναυλίες σε διάστημα 18 μηνών. Μια σειρά συναυλιών που όπως ο ίδιος ο συνθέτης ομολόγησε αποτέλεσαν τα καλύτερα live σε όλη τη μέχρι τώρα ζωή του.
Η παράσταση ήταν απλή και λιτή μα συνάμα πλούσια σε αλληγορίες, προσαρμοσμένη απόλυτα στα σημερινά κοινωνικοπολιτικά δεδομένα. Από την αρχή της συναυλίας, άλλωστε, ο συνθέτης δεν παρέλειψε να ευχαριστήσει τον κόσμο για τη στήριξή του «ειδικά σε αυτήν την εποχή ιδιαίτερης βαρβαρότητας», ενώ και καθ’ όλη τη διάρκεια της βραδιάς οι αναφορές στην καθεστηκυία κατάσταση ήταν διάσπαρτες. Σε ανάλογο κλίμα κινήθηκε και η επιλογή των τραγουδιών (ούτως ή άλλως οι δύο καλλιτέχνες μάς έχουν συνηθίσει στη διαφοροποίηση και στον εμπλουτισμό του προγράμματός τους κάθε φορά) χωρίς να λείψουν βέβαια και τα καθαρά ερωτικά τραγούδια –ειδικά στο πρώτο μέρος. Πάντως, το τελικό αισιόδοξο μήνυμα (το οποίο μπορεί ο καθένας να το εντάξει σε όποιο πλαίσιο επιθυμεί) θα μπορούσε να συρρικνωθεί στα λόγια που μετέφερε ο συνθέτης σε κάποιο στάσιμο: «λυπήσου αυτούς που δεν ονειρεύονται»!
Στη διάρθρωση του προγράμματος πρωταρχικό ρόλο κατείχε –όπως πάντα- ο Νίκος Καββαδίας (ιδιαίτερα στο δεύτερο μέρος), ενώ ιδιαίτερης αναφοράς έτυχαν και οι στιχουργοί Άλκης Αλκαίος και Κώστας Τριπολίτης. Εξαιρετική η «ζεύξη» του ορχηστρικού χατζιδακικού Κεμάλ με τους 7 νάνους τους οποίους απογείωσε ο ίδιος ο Μικρούτσικος, ενώ η Συννεφιασμένη Κυριακή του Τσιτσάνη αποτέλεσε την έκπληξη της βραδιάς. Η ονειρική φωνή του Θηβαίου υπό τους ήχους των κάθε λογής πνευστών του εξαιρετικού Θύμιου Παπαδόπουλου ταξίδεψαν για μία ακόμη φορά το κοινό. Μόνο που αυτή τη φορά, ο τραγουδιστής της καρδιάς μας δεν ήταν μόνο θεατρικός και παραστατικός, αλλά τόσο βαθιά συγκινημένος που δε θα μπορούσε να μην παρασύρει και τους θεατές στην αναπόφευκτη φόρτιση. Επίλογος; Με τη Θεσσαλονίκη φυσικά του Καββαδία και με μία φράση των καλλιτεχνών που αποτυπώνει όλες τις εικόνες (οπτικές και μουσικές) της βραδιάς: «Δεν θα μπορούσαμε να φανταστούμε καλύτερο φινάλε!». Ούτε εμείς…
Βάγια Πολυζωΐδου