(LE GAMIN AU VÉLO/ BOY WITH A BIKE)
Σκηνοθεσία: Ζαν Πιέρ Νταρντέν και Λικ Νταρντέν
Παίζουν: Τομά Ντορέ, Σεσίλ Ντε Φρανς, Ζερεμί Ρενιέ
Διάρκεια: 87′
Αξιολόγηση: ****
Οι αδερφοί Νταρντέν μας έχουν συνηθίσει στην απροσδόκητη στοργικότητα. Σε τέτοιο βαθμό που νομίζω πως την προσπερνάμε. Πράγμα κακό. Οι δημιουργοί γνωρίζουν: είναι φρικώδης η πορεία προς την τρυφερότητα.
Πάνω απ’ όλα, οι Νταρντέν είναι παραμυθάδες. Εμφανώς διαβασμένοι, τηρούν ευθέτως τους μυθιστορηματικούς κανόνες: βλέποντας τις ταινίες τους, έχει κανείς την εντύπωση πως διαβάζει μυθιστόρημα. Δεν παραμελούν τις κινηματογραφικές τεχνικές – τις μεταχειρίζονται. Πρόκειται για την κινηματογραφική εκδοχή του Λεονάρντο, θα σκεφτεί κανείς.
Η νεύρωσή τους είναι η παιδικότητα. Η φιλμογραφία τους, απανωτές παραλλαγές της άστοργης παιδικής ηλικίας. Στη μυθοπλασία, τα παιδιά έχουν χρησιμοποιηθεί ως ένδειξη κάποιας παθογένειας ή παράγοντας αναγωγής. Στο «Τενεκεδένιο ταμπούρλο» του Γκίντερ Γκρας (η ταινία «Το ταμπούρλο» από τον Φόλκερ Σλέντορφ), ο παιδικός Όσκαρ Μάτσερατ αναδεικνύεται στο υστερικό σύμβολο της ευρωπαϊκής λοίμωξης. Στο «Κουρδιστό πορτοκάλι» του Άντον Μπέρτζες (η ταινία από τον Στάνλεϊ Κιούμπρικ), ο έφηβος Άλεξ υποδεικνύει τη βασική παθολογία της ανθρώπινης βίας. Δηλαδή, το παιδί μεταχειρίζεται ως σύμβολο.
Τα πράγματα είναι διαφορετικά, όμως, με τους Νταρντέν. Η περίπτωσή τους θυμίζει περισσότερο το «Ένα δέντρο μεγαλώνει στο Μπρούκλιν» της Μπέτι Σμιθ, όπου η παιδική ψυχή είναι αυτοσκοπός. Το παιδί μετράει και προτού μεγαλώσει. Το «Παιδί με το ποδήλατο» δεν είναι παρά η τρικυμιώδης τους απόπειρα να σώσουν την παιδική ψυχή. Μια ταινία σπανίως σώζει ένα παιδί, όμως σε μια ταινία συχνά σώζεται ένα παιδί. Οι αδερφοί Νταρντέν ξέρουν: το παραμύθι έχει σημασία. Ίσως είναι σπουδαιότερο από την ειλικρίνεια: όλοι οι στυγνοί άνθρωποι περιγράφουν εαυτούς ως υποδείγματα ειλικρίνειας, λέει ο Τενεσί Γουίλιαμς…
Ρωμανός Σκλαβενίτης
Προηγούμενες κριτικές για το ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΕ ΤΟ ΠΟΔΗΛΑΤΟ των Ζαν Πιέρ Νταρντέν και Λικ Νταρντέν, εδώ και εδώ.