Ξαφνικά σου’ ρχεται ένας όγκος και μάλιστα κακοήθης. Τι να κάνεις, αναλαμβάνεις δράση, ακτινοβολίες, χημειοθεραπείες, εγχείρηση και τελικά τον παίρνει ο διάολος που τον έστειλε.. Ούτως εχόντων των πραγμάτων, τον αντιμετωπίζεις τον κερατά, τον ξηλώνεις και τον στέλνεις στα ιατρικά απόβλητα μαζί με άλλους κακοήθεις.
Τι γίνεται όμως, με τους κακοήθεις που δεν θεραπεύονται με τις γνωστές ιατρικές μεθόδους; Και που μας έχουν ταράξει στις παρενέργειες; Ονόματα δε λέω, υπολήψεις δε θίγω. Αναφέρομαι σε εκείνους που μας κυβερνάνε με το μοντέλο που υπήρχε πριν από τη Γαλλική Επανάσταση, τότε που νόμος ήταν η θέληση του βασιλιά και του φεουδάρχη, που δεν υπήρχε κανένα σύνταγμα ούτε η έννοια του πολίτη.
Ε, λοιπόν, όλοι τούτοι οι κανάγιες, είναι τόσο κακοήθεις, που δε φτάνει που μας έχουν αλλάξει τα φώτα, μας υβρίζουν, μας κουνούν το δάχτυλο (να το βάλουν εκεί που ξέρουν) και επικαλούνται τη νομιμότητα που έχουν επανειλημμένα παραβιάσει και μας απειλούν πως θα γίνει της Αργεντινής. Βεβαίως εκεί κάτι κακοήθεις σαν αυτούς την έκαναν ελικοπτερηδόν κι ακόμη τρέχουν.
«Δώστε και σώστε» μας λένε, ομιλούν περί πατρίδος και έθνους, χωρίς όμως να μας διευκρινίζουν τι είναι η πατρίδα. Είναι απλά μια γεωγραφική έννοια με βουνά, δάση, ποτάμια, θάλασσες, ορυκτό πλούτο και διάφορα άλλα προς πώληση; Πατρίδα, κακοήθεις μου, δεν είναι το χώμα που πατούμε εντός των τεχνητών συνόρων, πατρίδα είναι οι άνθρωποι. Είμαστε εμείς που έχετε βαλθεί να εξοντώσετε και που εσείς δεν ανήκετε σε μας. Αφενός επειδή δε γουστάρουμε να συναναστρεφόμαστε με κακοήθεις (έχουμε και μία αγωγή), αφετέρου επειδή ουδείς εξ υμών πλήττεται από τα μέτρα που παίρνετε για να σώσετε εαυτούς και αφεντάδες.
Πώς, λοιπόν, ξεμπερδεύουμε με τους καοήθεις οι οποίοι δεν επιδέχονται εγχειρήσεως;
Ένας τρόπος που γνωρίζω και είναι μέσα στο πλαίσιο του δημοκρατικού πολιτεύματος είναι οι εκλογές. Βέβαια, θα μου πείτε, πως θα φύγουν οι κακοήθεις και θα έρθουν οι άλλοι κακοήθεις. Ε, στο χέρι μας (σας) είναι να μη συμβεί αυτό. Να ψηφίσουμε όλοι μαζικά τα κόμματα της Αριστεράς που προτείνουν τις δικές τους λύσεις. Με την αποχή αυτό που πετυχαίνουμε είναι η ενίσχυση της κακοήθειας, η διαιώνισή της και η μετάσταση σε ολόκληρο τον οργανισμό της κοινωνίας. Ας δώσουμε δύναμη στην Αριστερά κι ας την αναγκάσουμε να ξεφύγει από αγκυλώσεις και να αναγκαστεί σε συνεργασία. Κι αν διαφωνείτε, και υποστηρίζετε πως όλα αυτά είναι αρλούμπες και πως το πολιτικό σύστημα έφαγε τα ψωμιά του, τότε εξεγερθείτε. Αλλά κάντε το και μην περιμένετε από τους άλλους. Εξεγερθείτε. όχι γενικώς και αορίστως, γνωρίζετε τον εχθρό, δεν είναι όλοι ίδιοι, δώστε έναν πολιτικό προσανατολισμό στην εξέγερση. Γιατί δεν αρκεί να φύγουν οι κακοήθεις, χρειάζεται να ξέρουμε τι θα κάνουμε την επόμενη μέρα που τα ελικόπτερα θα τους μεταφέρουν στα ασφαλή ελικοδρόμια των αφεντικών τους. Με εκλογές, λοιπόν και με εξέγερση, αντί για ακτινοβολίες και εγχείρηση, οι κακοήθεις θα πάνε στον αγύριστο. Και μου λέτε πως δεν γίνονται αυτά. Διαβάστε λιγάκι Ιστορία και θα διαπιστώσετε πως όλα είναι δυνατά.
Στράτος Κερσανίδης
Υ.Γ. Τους ανθρώπους που τις τελευταίες μέρες μου επιβεβαίωσαν πως κανείς δεν είναι μόνος, τους ευχαριστώ με όλη μου την καρδιά. Με τους «την κάνω με ελαφρά πηδηματάκια» Λακεδαιμόνιους, κακώς έχασα τόσο χρόνο, καλή μου!