Και να που η αίσθησή μου ότι θα γίνουμε Ινδία, αρχίζει να βγαίνει αληθινή. Γυρίσματα στην «εξωτική» Μύκονο έκαναν τις προάλλες «παράγοντες» του Μπόλιγουντ !!! Αυτό τώρα να το εκλάβουμε ως καλό ή ως κακό (οιωνό…);
Πάντως, έχω να προτείνω σενάρια και πιθανούς τίτλους ταινιών στους συμπαθείς ινδούς παραγωγούς για να σπάσουν τα ταμεία: «Οι Γερμανοί ξανάρχονται: ριμέικ», «2004» (το βενιζελικό μετά το οργουελικό «1984»), «Back to the… past» και οσονούπω θα μού ’ρθουν κι άλλα…
Και τώρα που αναφέρθηκα στο παρελθόν, θέλω να πω πως πριν πολλά, πολλά, πολλά χρόνια, στη χώρα του Πέρα Πέρα, τότε που η ζωή ήταν ωραία, τα λουλούδια μοσχομύριζαν και τα πουλιά τραγουδούσαν, έγραφα μια παρόμοια στήλη, με άλλο τίτλο που ήταν κι αυτός σχετικός με την τότε, βέβαια, ονομασία του εντύπου, καταλαβαίνετε εσείς… Και να που πολλά, πολλά, πολλά χρόνια μετά, στη χώρα του Πέρα Βρέχει, τώρα που η ζωή είναι «μικρή και απαίσια» (που είπε κι ο Γούντι), που βρωμοκοπούν τα σκουπίδια και τα πουλιά πλέον τουιτάρουν, επέστρεψα και νιώθω τυχερή που βρήκα ένα τέτοιο μέσο επικοινωνίας με σας (πολύ καλύτερο από… blog, twitter και λοιπά είδη «κοινωνικής δικτύωσης»). Σε αυτούς τους χαλεπούς και δύσκολους καιρούς, «Με βοηθά να μην απελπίζομαι!» που είπε κι ο Γούντι για την ανάγκη του να γυρίζει συνεχώς ταινίες. Ευχαριστώ εσάς και τα παιδιά του εντύπου αυτού. It feels good to be back!
Και πιστεύω ότι όλοι έχουμε άμεσα την ανάγκη να βρούμε διεξόδους… Να ζήσουμε τις δικές μας «Τρεις μέρες ευτυχίας»…
Και νομίζω ότι μέσα από το σινεμά (αλλά και μέσα από όλες τις μορφές τέχνης) μπορούμε κάπως «να την κάνουμε»… Κι ευτυχώς αυτές τις μέρες υπάρχει πλήθος επιλογών. Η δική μου ατζέντα: Άλεν, Αλμοδόβαρ, Κλούνεϊ , η πρεμιέρα της ταινίας του Αθανίτη, το Φεστιβάλ που είναι προ των πυλών…
Και μέσα από τον έρωτα, ίσως βρούμε το μοναδικό νόημα, που επίσης είπε ο Γούντι (Άλεν, ντε)…
Και μέσα από το φαΐ… χαχα! Φίλε Τάσο, το σουφλέ σοκολάτας δεν θέλω να το μάθω. Να το φάω θέλω, που έλεγε κι ο Κωνσταντίνου… Στείλε μου μία μερίδα, παρακαλώ.
Συνειδητά δεν αναφέρομαι σε όλες αυτές τις «ομορφιές» που συνέβησαν την προηγούμενη εβδομάδα στη χώρα. Τι να πω; Τι υπάρχει που δεν ειπώθηκε ή δεν γράφηκε ή δεν δείχτηκε; Γι’ αυτό… ΟΜΕΡΤΑ!
Κι εδώ σταματώ, γιατί αλλιώς η στήλη θα πάει για… ΚΟΥΡΕΜΑ!
Έλσα Κουτελοπούλου