Σκηνοθεσία: Ροντρίγκο Γκαρσία
Παίζουν: Γκλεν Κλόουζ, Μία Γουασίκοβσκα, Τζάνετ Μακ Τιρ, Μπρένταν Γκλίσον, Άαρον Τζόνσον, Πολίν Κόλινς, Φιλίντα Λο, Τζόναθαν Ρις Μέγιερς
Διάρκεια: 113’
Αξιολόγηση: *****
Ο Κολομβιανός Ροντρίγκο Γκαρσία, σκηνοθέτης, σεναριογράφος, κινηματογραφιστής και παραγωγός, γιος του διάσημου συγγραφέα Γκαμπριέλ Γκαρσία Μαρκέζ, κατάφερε με δύο σπονδυλωτές ταινίες, πρώτα με το «Έξι γυναίκες εξομολογούνται»(πρώτη του συνεργασία με την Γκλεν Κλόουζ) και στη συνέχεια με τις εξαιρετικές βινιέτες «Εννιά ζωές», να θεωρηθεί ο υπερευαίσθητος σκηνοθέτης γυναικών, πράγμα που επιβεβαίωσε και με το πολυσύνθετο, εξαιρετικό «Μέχρι να σε βρω». Μακριά από σκηνοθετικές ακροβασίες και άσκοπους εντυπωσιασμούς, ο κινηματογράφος που κάνει επιβάλλεται με την ήρεμη δύναμη και τον ανθρωποκεντρισμό του, ενώ το συναίσθημα κτίζεται τμηματικά, υποδόρια και μεθοδικά για να ξεσπάσει και να κυριέψει τον θεατή, την κατάλληλη στιγμή. Αρετές που εφαρμόζει πιστά και στο επί τριακονταετίας σχέδιο της Κλόουζ γα την κινηματογράφηση του «Albert Nobbs».
Έτσι, αυτή η δαντελένια ιστορία εξαθλίωσης και ψυχαναγκασμού στα τέλη του 18ου αιώνα, στην Ιρλανδία, λόγω οικονομικών και κοινωνικών δυσχερειών, αποκτά τη δική της προβολή και βάρος στα χρόνια της «κρίσης» του σήμερα. Παράλληλα, αυτή η σπουδαία σπουδή πάνω στη μεταμφίεση, στην απώλεια της ταυτότητας, τη συνεπακόλουθη διαστρέβλωση του πόθου και την υιοθέτηση επίκτητου μικροαστικού ιδεώδους, που νομοτελειακά οδηγεί στην απονέκρωση και στην επιθανάτια δικαίωση, κατά περίεργο τρόπο συνάδει με την προβληματική του Άλφρεντσον στο «Κι ο κλήρος έπεσε στον Σμάιλι», ενώ στέλνει ηχηρό χαστούκι στο εντυπωσιακό κινηματογραφικά αλλά ανούσιο μελόδραμα «Το δέρμα που κατοικώ» του Αλμοδόβαρ. Η σκηνή της εξόδου των δύο «ανδρών», με γυναικεία ρούχα, αποτελεί υπόδειγμα υποκριτικής και κομμάτι κινηματογραφικής ανθολογίας.
Αχιλλέας Ψαλτόπουλος