Σκηνοθεσία: Μάρτιν Σκορσέζι
Παίζουν: Άσα Μπάτερφιλντ, Κλόε Γκρέις Μόρετζ, Μπεν Κίνγκσλεϊ, Σάσα Μπάρον Κόεν, Τζουντ Λο, Έμιλι Μόρτιμερ, Κρίστοφερ Λι, Ρέι Γουίνστον
Διάρκεια: 125’
Αξιολόγηση: ****
Η πρώτη τρισδιάστατη ταινία του Μάρτιν Σκορσέζι, αποτίνει φόρο τιμής στον πρωτοπόρο των ειδικών εφέ στον κινηματογράφο, τον Γάλλο Ζορς Μελιές (1861 – 1938). Βρίσκω την ιδέα, τόσο ιδεολογικά, όσο και αισθητικά, εξαιρετική. Ο Μελιές υπήρξε ένθερμος θιασώτης του μυθοπλαστικού σινεμά και όχι του ντοκιμαντέρ. Ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος σήμανε την αρχή του τέλους της καριέρας του, ζώντας στη συνέχεια ξεχασμένος και στα όρια της φτώχειας.
Σ’ αυτή την περίοδο αναφέρεται και το «Hugo» του Σκορσέζι βασισμένο στο βιβλίο του Μπράιαν Σέλτζνικ «Η εφεύρεση του Ούγκο Καμπρέ». Στο Παρίσι της δεκαετίας του 1930, τα ορφανά περιφέρονταν στο σταθμό των τρένων, προσπαθώντας να επιβιώσουν κλέβοντας, κυνηγημένα από την αστυνομία, που ήθελε να τα μαντρώσει στα ορφανοτροφεία. Συχνότερες κατηγορίες, αλητεία, κλοπή τροφίμων ή ακόμη και θέαση με το ενδεχόμενο κλοπής. Ανάμεσά τους και ο Hugo που, θέλει να επισκευάσει ένα ανθρωπόμορφο ρομπότ με τη συνδρομή ενός σημειωματάριου, που του άφησε ο πατέρας του πεθαίνοντας. Το σημειωματάριο όμως, θα περιέλθει στα χέρια ενός παράξενου κυρίου (Μελιές)…
Όμορφο τρυφερό παραμύθι, που βρίσκει εύσχημο τρόπο να μας μιλήσει για την παιδική αθωότητα, πάνω στην οποία προβάλλεται ο παραγνωρισμένος και παραγκωνισμένος Μελιές. Η περιρρέουσα ατμόσφαιρα είναι εξίσου σημαντική, αφού αναδεικνύει τα κοινωνικά και οικονομικά δεδομένα της εποχής του μεσοπολέμου. Η εμμονή της παιδικής αφέλειας, συνδυασμένης με τη συναισθηματική παρακαταθήκη του πατέρα, γίνει εργαλείο επίτευξης ενός στόχου, που ξεπερνά τα όρια ενός παιδιού. Από την άλλη, ο ξεχασμένος Μελιές βρίσκει ηθικό στήριγμα στην παιδική αθωότητα η οποία λειτουργεί ως αφύπνιση των ηθελημένα καταχωνιασμένων αναμνήσεών του. Αμφότεροι θα βρεθούν δικαιωμένοι από τη συνεργασία τους, με αφορμή την επισκευή ενός ρομπότ. Η καταγραφή του Σκορσέζι προσφέρει ένα χορταστικό θέαμα, που ωστόσο έχει έρεισμα σε μιαν ανθρωποκεντρική και έμπλεη συναισθημάτων ιστορία.
Γιάννης Ν. Γκακίδης